Χιλιάδες άρθρα νομοσχεδίων ψηφίζονται σε κάθε κοινοβουλευτική περίοδο. Είναι ωστόσο μερικά που έρχονται από τα πράγματα να παίξουν ένα ρόλο πολύ πιο σημαντικό, ξεπερνώντας αυτό καθ’ αυτό το περιεχόμενό τους, δείχνοντας συμβολικά προς τα που τραβάει η κοινωνία.

Κι είναι στιγμές, όπως η ψηφοφορία για το άρθρο 8 που αφορά την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, που η Βουλή αδειάζει ξαφνικά από τα κόμματα. Που μένουν μονάχοι τους οι βουλευτές αντιμέτωποι με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα ατομικά δικαιώματα. Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, όλοι όσοι τολμούν να σταθούν όρθιοι μπροστά στη συντηρητική λαίλαπα.

Ας αναλογιστεί καθένας και κάθε μια, την ώρα που θα εκφωνείται το όνομά τους, την ευθύνη που αναλαμβάνουν απέναντι στα παιδιά των ιδρυμάτων που ψάχνουν προστασία σε μια ζεστή αγκαλιά κι απέναντι σε ανθρώπους που ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό νιώθουν την ανάγκη ν’ αγαπήσουν και να φροντίσουν ένα παιδί.

Το γιατί είναι συνταγματικά και νομικά σωστό να ψηφιστεί το άρθρο 8, το ανέλυσε με τρόπο αδιαμφισβήτητο ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Το γιατί πρέπει να ψηφιστεί το άρθρο τώρα, το είπε με τον καλύτερο τρόπο ο Σταύρος Θεοδωράκης στη Βουλή: «γιατί πάντα είναι ο κατάλληλος χρόνος για να πεις – και να κάνεις – το σωστό»