Μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και του δεύτερου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, με τον εκλογικό χάρτη της επικράτειας, πλην Κρήτης, να είναι γαλάζιος, έχουμε στη διάθεσή μας μια σειρά από γεγονότα που αποδεικνύουν ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιχειρήσει να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα που δεν έχει καμία σχέση με τα τεκταινόμενα.
Αξίζει τον κόπο να απαριθμήσουμε τα σημαντικότερα από αυτά:
1) Οπως αποκαλύφθηκε, σε όλη την προεκλογική περίοδο, μια φιλική προς τον ΣΥΡΙΖΑ εταιρεία δημοσκοπήσεων διοχέτευε προς τα μέσα ενημέρωσης μετρήσεις σύμφωνα με τις οποίες η διαφορά στην πρόθεση ψήφου ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ ήταν 1-2 μονάδες. Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αυτοεξευτελιζόμενοι γεφυροποιοί επέμεναν ακόμα και το βράδυ των εκλογών ότι η διαφορά θα ήταν μικρή, για να διαψευστούν λίγες ώρες αργότερα.
2) Προκειμένου να αντιμετωπίσει την απροθυμία των οπαδών του να πάρουν μέρος στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευσε ως ντεκόρ μεταφερόμενους Ρομά, για να «γεμίζει» το τηλεοπτικό πλάνο.
3) Ανήγγειλαν θριαμβευτικά τα εγκαίνια του μετρό της Θεσσαλονίκης και αναγκάστηκαν να καλύψουν το εργοτάξιο με μουσαμάδες που απεικόνιζαν εκδοτήρια εισιτηρίων. Ικανοποιήθηκαν τόσο πολύ από το εύρημα, που το επανέλαβαν με φωτογραφικά στιγμιότυπα σε ακίνητο βαγόνι.
4) Εστησαν σκηνικό στο αεροδρόμιο των Ιωαννίνων με ατσαλάκωτους εργάτες με μοδάτα γυαλιά ηλίου, που υποτίθεται ότι έβαφαν έναν τοίχο ανεβασμένοι σε σκαλωσιά και μόλις είδαν τον Αλέξη Τσίπρα, τον επευφήμησαν.
5) Μετονόμασαν ένα εφάπαξ προνοιακό επίδομα σε «13η σύνταξη», καλλιεργώντας προσδοκίες και φρούδες ελπίδες σε συνταξιούχους, που μεταβλήθηκαν σε οργή και αγανάκτηση.
6) Την επομένη των ευρωεκλογών, στην πρώτη σελίδα της «Αυγής» δεν υπήρχε καμία αναφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα. Σαν να μην έγιναν εκλογές.
7) Το κορυφαίο παράδειγμα βέβαια είναι ότι εάν κάποιος ακούσει ή διαβάσει τις ομιλίες Τσίπρα, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι περίπου ζούμε σε παράδεισο. Οπως και την τραγική προεκλογική δήλωσή του ότι το βράδυ των εκλογών οι αντίπαλοί του «θα χάσουν τον ύπνο τους».

Ο συνδυασμός των ανωτέρω παραδειγμάτων, αλλά και πολλών άλλων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τέτοιες πρακτικές, πέραν της προσπάθειας εξαπάτησης της κοινωνίας, αυτοεγκλωβίζουν τους εμπνευστές τους, αλλά και τους οπαδούς τους, σε μια πρόσληψη της πραγματικότητας που δεν είχε καμία σχέση με την ίδια την πραγματικότητα. Αποκόπτονται από το γίγνεσθαι. Μια τέτοια στρατηγική ενόψει εκλογών θα είναι σίγουρα καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η προσπάθεια αποκοπής από την πραγματικότητα και η διαστρέβλωσή της είχε παρατηρηθεί και στο παρελθόν από τα συστημικά κόμματα. Ποτέ όμως σε αυτόν τον βαθμό και σε αυτήν την έκταση.
Η ιδεολογική μήτρα αυτής της πρακτικής δεν είναι άλλη από τη βουλησιαρχία, τον βολονταρισμό της ριζοσπαστικής Αριστεράς. «Τα πάντα είναι πολιτικά» έλεγε ένα σλόγκαν προηγούμενων εποχών. Πρόκειται για μια παθολογία που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό. Μερικές δε φορές και στη γελοιοποίηση, όπως έγινε με τη δήλωση της Κατερίνας Νοτοπούλου, υποψήφιας δημάρχου για τη Θεσσαλονίκη, που τερμάτισε στην τέταρτη θέση και παρ’ όλα αυτά δήλωσε ότι «κατακτήσαμε μια από τις πρώτες θέσεις».
Το είχε επισημάνει με ενάργεια η Χάνα Αρεντ: «Στην πράξη, αυτό είναι το παράδοξο στοιχείο του ολοκληρωτισμού στην εξουσία. Η περιφρόνησή του για τα γεγονότα, η αποκλειστική προσχώρησή του στους νόμους ενός φανταστικού κόσμου… Πρόκειται για ένα πείραμα πάνω (ή μάλλον ενάντια) στην πραγματικότητα».