Μου κάνει εντύπωση πως κανένας από τους ντόπιους και ξένους σχολιαστές των προγραμματικών δηλώσεων του Τσίπρα δεν παρατήρησε το κυριότερο ίσως χαρακτηριστικό τους:  Ούτε καν αναφέρθηκε στην ανάγκη προσέλκυσης εξωτερικών επενδύσεων. Η ομιλία του αφορούσε μόνο στο τι θα κάνει το κράτος στους ελεγχόμενους από το κράτος τομείς της οικονομίας. Ακούγοντάς των αισθάνθηκα θύμα βομβαρδισμού από ένα είδος σαδιστικού κρατισμού που ξεπερνάει ακόμη και το τεθνεώς σοβιετικό πρότυπο.

Η έξοδος από την κρίση και η ανάταξη προς αναπτυξιακές επιδόσεις εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων. Επενδύσεων που θα παράγουν εθνικό προϊόν στο διηνεκές. Όχι δημόσιων επενδύσεων που κατά κανόνα αυξάνουν πρόσκαιρα την απασχόληση και μετά την ολοκλήρωσή τους εξελίσσονται σε παράγοντες που προκαλούν δημοσιονομική επιβάρυνση, είτε για λόγους κακοδιοίκησης είτε επειδή χρησιμοποιούνται ως μηχανισμοί μεταφοράς πόρων προς τα κάτω για λόγους κοινωνικής πολιτικής. Οι επενδύσεις που μπορεί να έχουν αποτέλεσμα είναι κυρίως οι ξένες για δύο λόγους: Πρώτον επειδή εξυγειαίνουν το ισοζύγιο κεφαλαίων που πάσχει χρόνια και φαίνεται μέσα από το εξωτερικό ισοζύγιο. Και δεύτερο – και σημαντικότερο- επειδή στην σημερινή κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας μόνο διεθνείς επενδυτές και διεθνείς επιχειρηματίες διαθέτουν επαρκεί παγκοσμιοποιημένα δίκτυα προώθησης των προϊόντων τους που απαιτεί η μακροχρόνια επιβίωσή της. Άλλο το βιοτεχνικό εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων πόνυ στη Θεσσαλονίκη, και άλλο η εγκατάσταση εργοστασίου αυτοκινήτων της Νισσάν, για παράδειγμα.

Περί αυτών, ούτε κουβέντα! Δεν το θεωρώ καθόλου τυχαίο, Ίσως είναι η σημαντικότερη ένδειξη της εθνικολαϊκιστικής πολιτικής για οικονομική αυτάρκεια (Αλβανισμό τύπου Χότζα θα την έλεγα) που μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση αν μακροημερεύσει. Αξίζει να το προσέξουμε ιδιαίτερα.