Διαισθάνομαι πως το πολύ κοντινό μέλλον έχει υπερβολικές αβεβαιότητες δυσανάλογα πολλές εν σχέσει με τις σχετικές βεβαιότητες. Το περίγραμμα των αγνώστων εξελίξεων δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει την διαδικασία της πανδημίας από την αρχή ως τώρα.
Όταν εμφανίστηκαν με μικρή χρονική υστέρηση μεταξύ τους τα κρούσματα, οι ΜΕΘ, οι θάνατοι τα πεδία της Επιστήμης των ιατρογενών τομέων υποδείκνυαν μα δεν γνώριζαν. Τώρα γνωρίζουν πιο πολλά και κοντά σ΄αυτές κι εμείς. Και μιλάμε για εμπειρικές επιστήμες όπου το άλφα είτε είναι άλφα και μόνον είτε τίποτα. Αν αυτή η δυσκολία ακολουθεί εφαρμοσμένα πεδία γνώσης, καταλαβαίνετε την απροσδιοριστία των κοινωνικών και κατ΄επέκταση των οικονομικών, που πρόκειται να συμβούν καθώς αυτές οι γνώσεις έχουν πολύ περισσότερους δυνητικούς μα και αμφίσημους παράγοντες. Αυτή την ώρα το μόνο δεδομένο είναι παντού το ΧΑΜ του κ.Χαρδαλιά διά πάσαν νόσον.
Υπό αυτή την έννοια η αναφορά, είτε εκ του πονηρού είτε από κεκτημένη ντεμοντέ συμπεριφορά στις εκλογές μπορεί να φανερώνει αδυναμία κατανόησης των πραγμάτων ή απλώς αδυναμία των σχολιογράφων να φτιάξουν θέματα, που αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα, που ασφαλώς περιέχει και την προηγούμενη όμως σαν μέρος της, σαν υποσύνολο. Φυσικά και δεν υπάρχει ζήτημα καλπών, καθώς αντενδείκυται υγειονομικώς. Τα υπόλοιπα έπονται ή δεν αφορούν. Καθώς η χώρα πρώτα πρώτα – όπως και οι άλλες – πρέπει να ζήσει κι αυτό για την ώρα είναι το μέλημα ωμά και κυνικά και φυσικά όχι η αναζήτηση της επιβίωσης ή της συντριβής πχ. του ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια το πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής έχει βαθμούς ελευθερίας όπως και πριν, κι αυτοί φυσικά θα αξιοποιηθούν από τους μεν και τους δε. Για να δώσω παραδείγματα σ΄αυτά που ισχυρίζομαι.
Η αποτελεσματικότητα σχεδόν στο άριστα της οργανωμένης αντίστασης στην πανδημία, δεν μπορεί απαραίτητα να είναι η ίδια και στον αναπτυξιακό σχεδιασμό. Άλλο η ανάπτυξη και πως των Υγειονομικών δομών κι άλλο ο Σωτήρης Τσιόδρας ή αν θέλετε μαζί του κι αυτοί που τον επέλεξαν. Μπορεί να κάνουν και για την ολιστική Πολιτική της Υγείας, μπορεί όμως όχι.
Άλλο ένα Υπουργείο Μεταφορών και Δημοσίων Έργων , που τα πήγε έγκαιρα καλά στην αποφυγή του συγχρωτισμού στα ΜΜΜ κι άλλο το Υπουργείο Μεταφορών της αύριον που πρέπει να τρέξει τα διευρωπαϊκά καθυστερημένα προγράμματα Μεταφορών – ήδη από την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ – με την ίδια αργόσυρτη γραφειοκρατία και τους στόλους των μανδαρίνων.
Άλλο η προστατευτική Γεωργία κι άλλο η Γεωργία των εγγείων βελτιώσεων και των συλλογικών δικτύων επί τη βάσει των καινοτομιών στις εναλλακτικές καλλιέργειες και την ολιστική χρήση ψηφιακών DATA των συντελεστών παραγωγής.
Σκόπιμα ανέφερα τρία Υπουργεία που πήγαν καλά στην κρίση, όμως η αντίληψη προ κρίσεως ιού δεν προδιαθέτει για επιπλέον ευρηματικότητα και πολιτική βούληση στο άνοιγμα της καινοτομίας. Και δείτε η καινοτομία δεν καταργεί όλο το παλιό , το συνεχίζει ευρηματικά όπου πρέπει και αθροίζει νέα πράγματα , πάλι όπου πρέπει. Όταν και όσο θα συνηθίζουμε την νέα πραγματικότητα η δυσμένεια της ύφεσης πρέπει να αντιμετωπιστεί επιθετικά με ανοιχτά μυαλά και επιθετική πολιτική βούληση. Ευκολότερα αμύνεσαι γράφει ο ΝΤΕ ΓΚΩΛ και δυσκολότερα επιτίθεσαι κυκλωτικά .
Για να μπορέσει η παρούσα κυβέρνηση ν΄ανοίξει τους άγνωστους δρόμους χρειάζεται , όπου είναι αναγκαίο και τους ιχνηλάτες που υπάρχουν . Προσφορά ανθρώπων υπάρχει μένει να γίνει κοινός τόπος η ζήτησή τους στους νέους σχεδιασμούς.
Η Οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει με την μισή και βάλε παραγωγή …εστίαση, λιανική …σε αναγκαστικές ημιαργίες που θα λέγονται κανονικές. Μόνον ένας συνδυασμός ταχυρρύθμων και ελάχιστα γραφειοκρατικών επενδύσεων δημόσιου αρχικά και κοντά κοντά ιδιωτικού τομέα, μπορεί να ρεφάρει μερικώς την τεράστια ζημία – εικονικά - ως ποσοστό του ΑΕΠ, με την αναγκαστική ιχνηλάτηση καινούργιας απασχόλησης στις Υποδομές, στα Δίκτυα, στην Έρευνα.
Κι εδώ ερχόμαστε στον Λόγο και το Ήθος μαζί, που θα εκπέμπεται ανεπαισθήτως αρχικά, ,πιο έντονα αργότερα των Ηγετών που πιά κρίνονται από την αποτιμούμενη αποτελεσματικότητα κι όχι από τα όποια μαγικά χαρίσματα . Άλλωστε η μαγεία στην λατρεία είναι στο πεδίο του βουντού, ενώ ο σεβασμός ή και ο θαυμασμός στο πεδίο της εμπράγματης πολιτικής σμίγοντας μυαλά και αποτέλεσμα. Το Ήθος πρέπει να πάρει πόντους στην δημόσια κουβέντα, καθώς ο καιρός των μπαλαμουτιών ή της πενταετούς αλχημείας των ηρώων του Μαρκές στα ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ή εις τα καθ΄ημάς της 5ετίας 15 με 20.
Την ίδια ιχνηλάτηση κάνει και η ΕΕ, κι ας ακούγονται σειρήνες του λουθηρανικού παλιού από τον παλαιό Β.Σόιμπλε.
Όποιος αρνείται να ψάξει μέσα στα τωρινά αγκάθια για δρόμους είναι απλώς άκαιρος.
Και ξάφνου μαζί με τον Σόιμπλε από την μία ανακαλύπτουμε την κλασσική μεταπολεμική Σοσιαλδημοκρατία της Μεσευρώπης ως πανάκεια, η οποία όμως ουδέποτε έπαψε να υπάρχει στον πυρήνα της παρά μόνον όπου δεν επικαιροποιήθηκε. Επειδή τα Κράτη ως όφειλαν κράτησαν την γραμμή Μαζινώ, που πρότεινε ο Χόμπς πολύ πριν ανακαλυφθεί ο Σοσιαλισμός.
Το ζήτημα είναι η ευρηματικότητα, ο πλούτος, η διάχυσή του κι όλα ετούτα είναι και σοσιαλδημοκρατικά και καπιταλιστικά και φιλελεύθερα. Υπό την αίρεση της ανάγκης περαιτέρω διάχυσης του Κράτους Δικαίου και επιστημονικής αντίληψης στην προστασίας των δεδομένων , οι λύσεις είναι απλώς στον Λόγο και στην Ιστορία, όπως οι 4 Επαναστάσεις την επικαιροποιούν. Κι όταν αδειάσουμε , ίσως σε κάποιους μήνες, από την υγειονομική επιφυλακτικότητα ίσως κοιτάξουμε τα νέα σχήματα που υφαίνονται και αποδίδουν όπως μεταΚ/δεξιά του Μητσοτάκη δηλαδή το σχήμα Κεντρο-Κεντροδεξιά ή το άλλο της ανάποδης Κεντρο –Κεντροαριστερά – Αριστερά του Α.Κόστα ή μεταΚ/αριστερα, που και τα δύο παράγουν παραπλήσια αποτελέσματα ως μετεξελίξεις του Μακρονισμού χωρίς απαρχής Μακρόν.
Υ.Γ. Γαλλιστί , Εurope et Greece, en mounement…Eλληνιστι, η Ευρώπη και η Ελλάδα σε κίνηση, σε ροή…