Η χώρα έχει ήδη μπει σε προεκλογική περίοδο. Η προκήρυξη βουλευτικών εκλογών μπορεί πλέον να γίνει ανά πάσα στιγμή, πριν την εξάντληση της συνταγματικής προθεσμίας, ανάλογα με τη στάθμιση κέρδους/απωλειών που θα κάνει η ηγετική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιμείνει στην ακραία πολωτική και διχαστική πολιτική του και τον χυδαίο πολιτικό του λόγο του επιδιώκοντας να συσπειρώσει την αντιδεξιά εκλογική του βάση. Συνεχίζει με διάφορες μορφές το «ή εμείς ή αυτοί», «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν», «οι δυο κόσμοι»…«σκάνδαλα», «υπόδικοι», «διαπλοκή», συντάξεις και πακέτα επιδομάτων και παροχών θα συμπληρώσουν την εικόνα.
Ταυτόχρονα επιδίδεται σε μια γλοιώδη προσπάθεια συγκρότησης κάποιου δήθεν «προοδευτικού μετώπου», υπό την ηγεσία του βεβαίως, ψάχνοντας για αφελείς και πρόθυμους και γλύφοντας εκεί που έφτυνε.
Η εκλογική αυτή αναμέτρηση προμηνύεται ως η χειρότερη και πιο βρώμικη στην Μεταπολίτευση. Τίποτα δεν πρέπει να μας εκπλήξει. Κι αυτό διότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατο να υπάρξει πολιτικά χωρίς το διχαστικό πλαίσιο. Αυτό τον τρέφει και τον ανατροφοδοτεί. Αποτελεί αναγκαία συνθήκη πολιτικής του ύπαρξης και επιβίωσης. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα και το εκ νέου εξαπατείν δεν φαίνεται εφικτό, στον ίδιο τουλάχιστο βαθμό.
Δεν πρόκειται μόνο για την κατάρρευση της αντι-μνημονιακής απάτης και την παταγώδη διάψευση ελπίδων και προσδοκιών.
Δεν πρόκειται μόνο για μια αριστεροδεξιά εθνολαϊκιστική κυβέρνηση χωρίς έρμα και ήθος. Ο ευτελισμός των αριστερών αξιών πλήρης. Οι δυστυχείς αγνοί αριστεροί και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι, που κανονικά θα πρέπει να διακατέχονται από αισθήματα ντροπής και ενοχής, όλα τα καταπίνουν. Το ψάρι βαπτίζεται κρέας με εντυπωσιακή άνεση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο τραγέλαφος με τον κυβερνητικό εταίρο. Η χώρα κατ’ επανάληψη διασύρεται. Αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα.
Πρόκειται για τα πεπραγμένα συνολικά της κυβέρνησης. Το θέμα δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μοίρασε αφειδώς και ενσυνείδητα απίθανες, δεδομένων των συνθηκών, υποσχέσεις. Ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο κόμμα ήταν. Το θέμα είναι ότι ο «άλλος ο κόσμος», ο δήθεν «εφικτός», που «οραματίστηκαν» και προπαγάνδιζαν αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή κι αποδείχτηκε εφιαλτικό αποκύημα της φαντασίας τους.
Πρόκειται για το γεγονός ότι έβλαψαν τη χώρα – και ως προς ορισμένες πτυχές ανεπανόρθωτα – όσο καμιά άλλη κυβέρνηση στη μεταπολεμική περίοδο, όποιο υπολογισμό κι αν επιλέξει κανείς, από 86 δις έως 200 δις. ευρώ. Πραγματική τραγωδία. Ανήκεστος βλάβη.
Πρόκειται για το γεγονός μιας κυβέρνησης που μετέρχεται τις χείριστες παλαιοκομματικές πρακτικές, υπονομεύει τους θεσμούς, επιδιώκει να φιμώσει παντού κάθε αντίθετη φωνή, διέπεται από επικίνδυνη καθεστωτική και ολοκληρωτική λογική, διολισθαίνει καθημερινά στον αυταρχισμό.
Ο Παύλος Τσίμας (Τα ΝΕΑ, 22-23/9) έχει δίκαιο που υποστηρίζει ότι «οι υβρισθέντες και προπηλακισθέντες δεν συγχωρούν τόσο εύκολα τον διώκτη τους» κι ότι η κάθαρση δια της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται για την υγεία της Δημοκρατίας.
Αλλά, και για έναν άλλο εξίσου σημαντικό λόγο, θα πρόσθετα: μήπως και αποτρέψει επίδοξους διάφορους λαϊκιστές που θα ήθελαν τυχόν να τους μιμηθούν ατιμωρητί.
Στο ειδεχθές και κατά συρροή έγκλημα η τιμωρία της κάλπης πρέπει να είναι αμείλικτη ιδιαίτερα από αριστερούς ψηφοφόρους, αν σέβονται ακόμα τον εαυτό τους, αν τους έχει απομείνει κάποιο ίχνος αξιοπρέπειας.