Κάθε συνάντηση, κάθε συζήτηση μαζί του ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή για όσους είχαν το πλεονέκτημα να ακούσουν από κοντά τη νηφάλια γνώμη του, την πλούσια εμπειρία, τις συγκεκριμένες προτάσεις του. Να ρουφήξουν την συμπυκνωμένη σοφία μιας διαδρομής γεμάτης επιστημονικής γνώσης, συνεχούς προσφοράς και αταλάντευτης δημοκρατικής στάσης τις συνέπειες της οποίας βίωσε με μεγάλο προσωπικό κόστος.

Την τιμητική απόφαση για συνεργασία με τη «Μεταρρύθμιση», από τις πρώτες μέρες τις εμφάνισής της πριν 15 περίπου χρόνια, την πήρε αφού μας πέρασε από εξονυχιστικό ιδεολογικοπολιτικό έλεγχο και αφού βεβαιώθηκε ότι θα βρει στο κοινό της εύφορο για τις απόψεις του έδαφος. Με τη γνωστή σεμνότητά του δεν απαίτησε παρά τον σεβασμό και την προστασία της δουλειάς του. 

Η σχέση μαζί του εξελίχθηκε σε μια βαθιά και ειλικρινή φιλία. Κάθε φορά που ερχόταν από τη Σάμο, ο καφές μαζί του ήταν μια αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα. Κι αυτός, αληθινά «μοναχικός λύκος» όπως αυτοαποκαλέστηκε σε ένα από τα τελευταία άρθρα του στη Μεταρρύθμιση, συνέχισε μέχρι το τέλος, με τον ίδιο πάντα ρεαλισμό και την ίδια αυστηρότητα, να οραματίζεται μια διαφορετική, σύγχρονη, δημοκρατική Ελλάδα με ενεργούς πολίτες.

Άξιζε να είναι κάποιος υποψήφιος Ευρωβουλευτής, μόνο και μόνο για να τιμηθεί με την ψήφο του Κώστα Σοφούλη. 

Θα μας λείψεις αφάνταστα σύντροφε Κώστα!