Όταν θα σκάσει στην αυλή σας, τότε θα πονέσετε, είπε ο Ερντογάν, πριν από τρεις μέρες.
Και έσπευσαν οι πάντες, σήμερα, να πουν ότι αυτός έβαλε τη βόμβα στο Μάλμπεκ .
Κι όμως αναρωτηθήκαμε μήπως είναι έτσι;
Μια το καλοκαίρι στο σταθμό, στην Άγκυρα, 100 νεκροί.
Δεύτερη, με τους στρατιωτικούς, στην Άγκυρα και πάλι καμιά σαρανταριά νεκροί.
Τρίτη στην Πόλη με 4 τουρίστες νεκρούς.
Μετά ξανά στην Άγκυρα, στην Τσανκαγια, με εκατόν τόσους νεκρούς.
Και άλλη μια προχθές, με άλλους δεκαπέντε.
Ήδη, οι τέσσερεις προηγούμενες επιθέσεις, έχουν λησμονηθεί πλήρως. Και αν όχι πλήρως, κάτι αχνό έχει απομείνει.
Και από κοντά μια Ευρώπη, που έχει παραλύσει και αδυνατεί να σκεφτεί πολιτικά.
Και δεν μπορεί να αντιληφθεί, ότι πολιτική χωρίς συναίσθημα, παρά μόνον με τους αριθμούς και τον δήθεν ορθολογισμό, δεν γίνεται.
Έχουμε δυο κατηγορίες που έλκονται από τον φανατικό τζιχαντιστή, τον ιεροκήρυκα του μίσους και του θανάτου.
Η πρώτη είναι τα καλοζωισμένα καλόπαιδα της μεσαίας τάξης, της Ευρώπης. Ακολουθούν τον τρομοκράτη δολοφόνο, επειδή το «όραμα» της Ευρώπης και του παλιού κόσμου, έχει ξεθωριάσει τόσο πολύ, που ούτε καν φαίνεται, στα ντουβάρια του μυαλού μας.
Και έρχονται οι εθνικές κυβερνήσεις άβουλες και ανίκανες να απευθυνθούν σε αυτούς τους νέους. Και αν το προσπαθούν κοινοτυπίες και αηδίες τους λένε.
Γνωρίζουν, βέβαια, ότι τους σιχαίνεται η ψυχή των παιδιών και ούτε να τους βλέπουν, ούτε να τους ακούν θέλουν.
Κι έτσι τα περνάνε όλα, στην πλάτη της Ευρώπης, την οποία από την μια, οι ανίκανοι των εθνικών κυβερνήσεων και από την άλλη οι χαρτογιακάδες την μετατρέψαν σε ταμειακή μηχανή, παλαιό μοντέλο.
Γιατί, εδώ, γυρνάει, ξανά το μυαλό μας, στο να αναλογιστούμε και απολογίσουμε, τι σημαίνουν τα τελευταία 25- 30 χρόνια οι λεγόμενες κοινωνικές πολιτικές, που ασκούσε και επαίρονταν η Επιτροπή.
Δηλαδή, που πήγαν, τις τελευταίες δεκαετίες, τα δισεκατομμύρια του Κοινωνικού Ταμείου, που υποτίθεται αντιμετωπίζει την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό………
Είναι αδύνατον να αντιληφθούμε, ότι πολιτική χωρίς συναίσθημα δεν μπορεί να υπάρξει.
«Βρισκόμαστε σε πόλεμο», λέει ο Μίλτος Κύρκος, σε σημερινές του δηλώσεις, από τις Βρυξέλλες.
Και είναι όντως έτσι.
Στο πόλεμο αυτό, την επίγεια μάχη δηλαδή, στο κρίσιμο συγκριτικό πλεονέκτημα του ISIL, πολεμάνε οι Ιρανοί, οι Χεσμπολάχ (επίσης Σιίτες) και το Γεντεπε οι Κούρδοι της Βόρειας Συρίας.
Αποτελεσματική, φυσικά, και η Ρώσικη παρέμβαση με τα αερόπλανα. Και η Ευρώπη, απούσης της Αμερικής, έχει πιάσει θεωρείο, για να παρακολουθεί, το τι συμβαίνει.
Πρέπει να ξεθεμελιωθεί το ISIL και να καταστραφεί o ISIS.
Να μοιραστεί επιτέλους η Συρία, καταπώς φαίνεται και κατά πως την έχουν καταντήσει.
Να φτιαχτεί το κράτος των Κούρδων, και να αρχίσουν να γυρνάν οι πρόσφυγες.
Έτσι, νομίζει η Ευρώπη, ότι θα ανακουφιστεί. Και δυστυχώς και οι σημερινοί Όρμπαν και ο Φάινμαν όπως και οι επίγονοί τους θα συνεχίσουν την ίδια αθλιότητα που τη νομίζουν πολιτική και μάλιστα Ευρωπαϊκή.
Κι εμείς, που είμαστε; Τι κάνουμε;;;;
Αφήστε μας ήσυχους, παρακαλούμε, διότι η Φώφη με τον Σταύρο ψάχνουν το « χώρο» και οι υπόλοιποι παίζουν στην κυριολεξία την ακολουθία του Βίσεγκραντ και των υπολοίπων ξενόφοβων Κεντροευρωπαίων ακροδεξιών, αφήνοντας τη χώρα χωρίς τις στοιχειώδεις πρόνοιες για τους πρόσφυγες.