Ομιλία στην συγκέντρωση της Αθήνας

Η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική αλλά είναι και κρίση πολιτικής εμπιστοσύνης. Η σχέση εμπιστοσύνης του πολίτη με την πολιτική έχει υπονομευτεί για τρεις βασικά λόγους. 

Πρώτον: διότι τα πολιτικά ψέμματα έγιναν ο κανόνας στον δημόσιο πολιτικό λόγο. Στην καλύτερη περίπτωση, ακούς πια μισές αλήθειες ή μετααλήθειες και πάντως όχι αλήθειες. 

Δεύτερον : γιατί ακόμη και οι πολιτικοί που δεν λένε ψέματα, κάνουν απλώς ρεπορτάζ. Δηλαδή, σαν να είναι παρατηρητές, περιγράφουν προβλήματα και συνήθως τα δευτερεύοντα.

Τρίτον : γιατί ακόμη κι όταν δεν λένε ψέμματα κι όταν δεν μένουν στην περιγραφή,  ακόμη και τότε δεν παρέχουν εχέγγυα αξιοπιστιάς κι αποφασιστικότητας ότι μπορούν να προχωρήσουν σε πράξεις. 

Καλώς ορίσατε λοιπόν στην Ωρα Αποφάσεων. Εδώ που μπορεί να βρείτε διαφωνίες με αυτά που λέμε αλλά που εδώ δεν ισχύει τίποτε από τα παραπάνω. Εδώ δεν θα συναντήσετε το πολιτικό ψέμα, τη μιζέρια για το ασήμαντο, την απραξία. Βέβαια το τρακ παρά την εμπειρία μας θα το συναντήσετε.

Εδώ, που τρεις πρώην Υπουργοί μαζί με πολλούς άλλους αξιόλογους φίλους, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε κάτι ομαδικό γι αυτό και σπάνιο για την πολιτική στην Ελλάδα. 

Δεν ερχόμαστε από το πουθενά. Έχει ο καθένας τη διαδρομή του και το φορτίο που απέκτησε στην ενεργό πολιτική αλλά και δύσκολο στίβο της ζωής και της πραγματικής οικονομίας. Από τις θέσεις ευθύνης στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ  και άλλους θεσμούς. Από τη συνεργασία με Πρωθυπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Ενός ΠΑΣΟΚ ωστόσο, που τότε θεωρούσε ηθικό και πολιτικό αδίκημα την αποστασία. Όχι όπως το σημερινό που διασύρει με τον χειρότερο τρόπο την ιστορία του.

Αποφασίσαμε να αξιοποιήσουμε σε μια νέα πολιτική προοδευτική πρωτοβουλία το μικρό πολιτικό μας κεφάλαιο, τη γνώση και την πείρα που συσσωρεύσαμε στο παρελθόν, μέσα από τις πράξεις, το έργο αλλά και τα λάθη μας. Για ένα επόμενο κύμα προόδου των Ελλήνων, που θα έρθει μέσα από τα σημαντικά και τα μεγάλα. 

Και για να το αποδείξουμε ας ξεκινήσουμε μιλώντας για το σημαντικότερο των σημαντικών μέσα από ένα ρητορικό ερώτημα :

Τι είναι αυτό που αν η Ελλάδα το είχε, τότε δεν θα είχε χρεοκοπήσει ποτέ.  Που αν το είχε, ακόμη κι αν είχε χρεοκοπήσει το 2009, δεν θα είχε κολλήσει στο σπιράλ θανάτου και θα είχε βγει από τα μνημόνια όπως όλες οι αντίστοιχες χώρες. Οι Κινέζοι έχουν μία έξοχη – σοφή παροιμία για την υγεία. Λένε λοιπόν πως αν έχεις την υγεία σου έχεις το 1.  Όταν έχεις και λεφτά το 1 γίνεται 10. Όταν έχεις και ακίνητα το 10 γίνεται 100 κοκ. Όταν όμως χαθεί το 1 από το 10, από το 100, από το 1000, τότε όλα τα άλλα μόνα τους,… μένουν απλώς μηδενικά.

Εδώ λοιπόν στη χώρα μας που πλήττεται από την κρίση, ποιό είναι αυτό που αντιπροσωπεύει το 1;  στο 10 των θέσεων εργασίας, στο 100 του κοινωνικού κράτους, στο 1000 της διαφάνειας,  στο 10000 της ασφαλείας, ποιό είναι αυτό το σεμνό, μικρό και ταπεινό 1 χωρίς το οποίο όλα τα άλλα δεν μπορούν να σταθούν, γίνονται μηδενικά μόλις αυτό λείψει;

Το 1 λοιπόν σε χώρες με καθεστώς συντεταγμένης χρεοκοπίας, δεν είναι η κατανάλωση, δεν είναι οι μεγάλες συντάξεις, δεν είναι η ζήτηση. Είναι η παραγωγή. Είναι η ισχυρή παραγωγική βάση. Μα θα αναρωτηθεί κάποιος, παραγωγή δεν ισοδυναμεί με ανάπτυξη;

Δεν είμαστε κοντά στο να αποκτήσουμε ξανά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης; Δεν είχαμε αποκτήσει θετικό ρυθμό το 2014; Ιδού λοιπόν ένα εξαιρετικό παράδειγμα μετααλήθειας. Που βρίσκεται ή μετααλήθεια; Ακριβώς εδώ: προσέξτε, το 84% των νέων επιχειρήσεων εντοπίζονται στην εστίαση, τα μπαρ, τις καφετέριες, το λιανεμπόριο.

Αντίθετα, κλάδοι με διεθνή προσανατολισμό, όπως η μεταποίηση τροφίμων ή η τεχνολογία, σημειώνουν μείωση του αριθμού των νέων επιχειρήσεων κατά 38% και 27% αντίστοιχα. Όσο κι αν κομπάζει ο κ.Τσίπρας και ο κ. Καμμένος, όσο κι αν ερίζει ο κ.Μητσοτάκης και ο κ.Άδωνις Γεωργιαδης, αυτό που εξελίσσεται φίλες και φίλοι έτσι κι αλλιώς, δεν συνιστά ανάπτυξη. Είναι ο γκρεμός που πηγαίνουμε χωρίς φρένα. Είμαστε σε ένα καθοδικό σπιράλ αποεπένδυσης. Είμαστε σε φαύλο κύκλο. Την ώρα που η ανθρωπότητα ζει μια νέα τεχνολογική επανάσταση, στην Ελλάδα ο παραγωγικός ιστός καταρρέει.

Αν και δεν βολεύει τον εθνικό μας ναρκισσισμό, εντούτοις πρέπει καθαρά να το πούμε: Την ώρα που οι άλλοι χτίζουν τεχνολογικούς Παρθενώνες εμείς εδώ σε λίγο θα τρώμε τεχνολογικά βελανίδια. Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Το εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο δραματικό όμως διότι :

πρώτον, η χώρα σε αντίθεση με τις υπόλοιπες, εγκλωβίστηκε στα μνημόνια και κινδυνεύει να σαπίσει μέσα σε ένα 4ο υβριδικό μνημόνιο που στην πραγματικότητα ετοιμάζεται.

δεύτερον, διότι καμία παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να επιτευχθεί από τη στιγμή που το Δ.Ν.Τ, ο μεγαλύτερος σύμβουλος για την κίνηση επενδυτικών κεφαλαίων παγκοσμίως, αναφέρει στις εκθέσεις του συνεχώς και μονότονα ότι «το χρέος της Ελλάδας είναι εξαιρετικά μη βιώσιμο».

Μία χώρα σε παρατεταμένο μνημόνιο είναι ένα κατάστημα με κατεβασμένα ρολά. Μία χώρα με εκθέσεις ότι έχει εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος, είναι ένα κατάστημα με σπασμένη βιτρίνα. Κανείς δεν το πλησιάζει εύκολα, ακόμη κι αν οι ροές των τοκοχρεωλυσίων είναι βατές.

Γι αυτό, είτε η πατρίδα μας θα βάλει τέλος στα παρατεταμένα μνημόνια και στο εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος  είτε τα παρατεταμένα μνημόνια και το χρέος θα βάλουν τέλος στην Ελλάδα του Ευρώ. 

Όμως για να βάλουμε ένα αληθινό τέλος στα μνημόνια – που στην πραγματικότητα αποδείχτηκε ότι δεν σκίζονται – καθώς και στο χρέος, χρειαζόμαστε ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Και πυρήνας ενός τέτοιου σχεδίου – τώρα πια – μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από ένα σχέδιο διάσωσης των παραγωγικών δυνάμεων και των παραγωγικών ηλικιών της πατρίδας μας, ένα bail out της παραγωγής.

Όμως πριν μιλήσουμε γι αυτό, μιά μικρή, μάλλον αντισυμβατική, παρέκβαση για τον κίνδυνο του GREXIT. Ο υπαρκτός κίνδυνος για GREXIT, ο κίνδυνος για την παύση συμμετοχής της χώρας στο EURO δεν προέρχεται στην πηγή του μόνο από τους περιβόητους δραχμιστές. 

Αυτοί βρίσκουν και κάνουν. Το θανατηφόρο κοκτέιλ που αυξάνει τη δυσαρέσκεια για το Ευρώ είναι ο τριπλός συνδυασμός «παρατεταμένο μνημόνιο, εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος, αποεπένδυση». 

Αυτός ο συνδυασμός είναι που παράγει φόβο και ανασφάλεια στους Έλληνες. Που αυξάνει διαρκώς το ρεύμα του εγχώριου ευρωσκεπτικισμού που καθιστά ευάλωτους τους Έλληνες σε κάθε λογής δραχμιστές.

Επομένως αν η σημερινή Γερμανική πολιτική ηγεσία ενδιαφέρεται πραγματικά για τη συνοχή της ευρωζώνης τότε πρέπει να σταματήσει τις ανοησίες του τύπου «η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με το χρέος». 

Την ίδια στιγμή, ο κ.Τσίπρας ας μην παριστάνει τον δήθεν ενοχλημένο για όσα συνεχίζονται να λέγονται για GREXIT. Αυτός είναι ο πολιτικός ηθικός αυτουργός του ρεύματος των δραχμιστών στην Ελλάδα. Αυτός εγκλώβισε την Ελλάδα σε ένα 3ο μνημόνιο και τώρα ετοιμάζει ένα 4ο υβριδικό που θα ενισχύσει περαιτέρω το αντιευρωπαϊκό ρεύμα στην Ελλάδα. Αυτός έθρεψε ιδεολογικά τους δραχμιστές. 

Επομένως τι κάνουμε;

Κοιτάξτε αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, το θετικό στοιχείο της συγκυρίας είναι ότι ποτέ άλλοτε το σταυροδρόμι που βρέθηκε η Ελλάδα δεν είχε τόσο ξεκάθαρη «οδική σήμανση» που δείχνει πολύ καθαρά τους μοναδικούς δύο δρόμους που έχουμε μπροστά μας.

Είτε η Ευρώπη θα σταθεί στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων και θα φύγει μπροστά με ίδια φορολογία για όλους και κοινό χρέος, αμοιβαιότητα δηλαδή, είτε εμείς έχουμε ένα και μοναδικό δρόμο που μας απομένει :

ένα επόμενο κύμα προόδου, βασισμένο, σε μια εθνική στρατηγική, σε ένα τρίπτυχο εθνικών στόχων που περικλείονται σε δύο όχι κι ένα ναι.

-όχι στην παράταση των μνημονίων. 

-όχι σε ένα «εξαιρετικά μη βιώσιμο ελληνικό χρέος».

-ναι σε ένα σχέδιο διάσωσης, της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Τι σημαίνει σχέδιο διάσωσης, bail out των παραγωγικών δυνάμεων;

Σημαίνει καθολική αποφορολόγηση της παραγωγής. 

Ναι φόροι στα κέρδη, 

ναι φόροι στα μερίσματα, 

ναι φόροι στην κατανάλωση 

αλλά κανένας φόρος στην παραγωγική διαδικασία. Ειδικός ή καταναλωτικός.

Ανταγωνιστικός ΦΠΑ στον τουρισμό και στα αγροεφόδια, 

όχι ΕΝΦΙΑ στα κτίρια των παραγωγικών μονάδων.

Σχέδιο διάσωσης, σημαίνει να μην αποκλείεις τους νέους, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους ανέργους, δηλαδή την παραγωγή και τις παραγωγικές δυνάμεις από τη διανομή του πλεονάσματος των 620εκ.€. 

Όπως δηλαδή έκανε πρόσφατα η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου χωρίς την πραγματική αντίρρηση κάποιου κόμματος της αντιπολίτευσης.

Σχέδιο διάσωσης σημαίνει ένα κύμα, ένα υπαρξιακά αναγκαίο τσουνάμι ρευστότητας κι επενδύσεων με στόχο να εξελιχθεί η Ελλάδα όχι απλώς σε μια οικονομία που παράγει, αλλά σε μια οικονομία που παράγει μέσα παραγωγής υψηλής τεχνολογίας.

Ποια είναι η Ελλάδα που παράγει μέσα παραγωγής; Είναι η Ελλάδα που δεν παράγει απλώς ντομάτες. Αλλά είναι η Ελλάδα που παράγει σπόρο ντομάτας που φθάνει να πωλείται μέχρι 50.000€ το κιλό. Περισσότερο κι από το χρυσό. Η Ελλάδα που παράγει μέσα παραγωγής υψηλής τεχνολογίας, νέο λογισμικό, ρομποτική τεχνολογία, δημιουργεί άμεσα χιλιάδες νέες θέσεις παραγωγικής εργασίας. Φέρνει πίσω τα παιδιά της που μετανάστευσαν λόγω της κρίσης. Διότι δεν εισάγει μόνο τα προιόντα υψηλής τεχνολογίας αλλά και τις εταιρείες που τα παράγουν.

Πως; Συγκεκριμένα ως εξής: με φορολογικό συντελεστή 0% για τα δύο πρώτα χρόνια και με 7% για τον υπόλοιπο κύκλο ζωής τους. Για όλες οι εταιρίες από τον πρωτογενή μέχρι τον τριτογενή τομέα, που παράγουν μέσα παραγωγής βασισμένα στην έρευνα, την καινοτομία και την πνευματική ιδιοκτησία, με κατοχυρωμένη πατέντα – από σπόρους, μέχρι ρομπότ και λογισμικό τεχνητής νοημοσύνη.

Πρόκειται για φορολογικούς συντελεστές που μπορεί να επιτευχθούν επακριβώς με άμεσους και πολλαπλούς τρόπους. Κυρίως πρόκειται για συντελεστές που θα φέρουν ισοδύναμη όχι μείωση αλλά αύξηση φορολογικών εσόδων, δεδομένου ότι θα ξεκινήσουν να λειτουργούν εταιρείες και ολόκληροι τομείς που σήμερα δεν υπάρχουν, δεν λειτουργούν στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει σχέδιο διάσωσης της παραγωγής.

Φίλες και φίλοι,

Προοδευτικό είναι πράγματι να είσαι υπερήφανος που είσαι Έλληνας.  Αλλά όχι υπερήφανος επειδή βρίζεις τους Γερμανούς και τους Ολλανδούς αλλά επειδή με το προϊόν που παράγεις μπορείς να σταθείς ανταγωνιστικά απέναντι σε ένα γερμανικό ή ένα ολλανδικό προϊόν .

Όπως κάνει το κρασί του Μανώλη Μωραΐτη και των άλλων εξαίρετων Ελλήνων οινοποιών ή ο μαύρος ελληνικός χοίρος του Νίκου Φωτιάδη απέναντι στα ολλανδικά χοιρινά.

Αληθινά προοδευτικός είσαι όταν ΠΡΙΝ αναρωτηθείς τι θα κάνουν οι ξένοι, οι εταίροι για την Ελλάδα, απαντήσεις στο τι πρέπει να κάνουμε εμείς για την πατρίδα μας.

Είσαι όταν πριν το 2018, που θα πάρουν αυτοί τις αποφάσεις τους, για την περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, δώσεις εσύ τη μεγαλύτερη εγγύηση προς τις νέες γενιές πως η πατρίδα μας δεν θα χρεοκοπήσει ξανά. 

Όταν επομένως, εμείς πριν από οποιονδήποτε άλλον, ως κοινωνία και πολιτικό σύστημα προχωρήσουμε σε μιά ιστορική Συνταγματική Αναθεώρηση που θα συμπεριλάβει για πρώτη φορά συνταγματική πρόβλεψη, ανωτάτου ορίου στον εξωτερικό δανεισμό της χώρας.

Το βιώνουμε όλοι, το συναισθανόμαστε όλοι. Ως κοινωνία και ως χώρα, βρισκόμαστε πλέον στο μη περαιτέρω. Γι αυτό βρισκόμαστε πραγματικά μπροστά στην ώρα των αποφάσεων. Γι αυτό και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στο σχηματισμό αλλά σήμερα και στην μετεξέλιξη της Ώρας Αποφάσεων. Δεν είναι ή ώρα να λύσουμε αντιθέσεις του παρελθόντος, ούτε να ξεκαθαρίσουμε πολιτικούς λογαριασμούς. 

Η οικονομία σαπίζει, η κοινωνία υποφέρει. Ο τόπος πρέπει να απελευθερωθεί από τους λαϊκιστές αλλά όχι για να παραδοθεί ξανά στα παλαιοκομματικά κατεστημένα.

Ευαισθητοποιηθήκαμε στην ιδέα της ενότητας και της συσπείρωσης του προοδευτικού χώρου και προσπαθήσαμε να συμβάλουμε στην διαμόρφωση του σε ενιαίο σχήμα με δημοκρατικές αρχές μέχρι που αποδείχθηκε ότι ήταν  καπνός που επιδίωκε να σκεπάσει προσωπικές ιδιοτέλειες, αρχηγισμούς και μικρομεγαλισμούς  που απέκλειαν τη βασική προϋπόθεση επιτυχίας: τη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Παρόλα αυτά, εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε ανοιχτοί στην ενότητα και τη συνεργασία με όλες τις αληθινά προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

Με μία και μοναδική προϋπόθεση. Ότι θα ανοίξουν οι κλειδαμπαρομένες πόρτες για να μπουν μέσα οι πολίτες και οι νέοι. Αυτοί θα εκλέξουν την ηγεσία και όχι τα κατεστημένα.

Για τρεις μήνες  η  εκστρατεία μας σε ολόκληρη την Ελλάδα μας έκανε σοφότερους και ενίσχυσε την απόφαση μας για την πρωτοβουλία που παρουσιάζουμε σήμερα. 

Ήλθαμε σε  επαφή με πολίτες από τη μεγάλη δεξαμενή του δημοκρατικού χώρου έτσι όπως ορίζεται ιστορικά και μας παροτρύναν να προχωρήσουμε.

Σήμερα θέτουμε τον εαυτό μας, τις απόψεις και τις προτάσεις μας  στην κρίση των πολιτών με το ξεκίνημα δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα με αυτονομία και διακριτά χαρακτηριστικά.

Φίλες και φίλοι, χωρίς καμία αμφιβολία, πλέον έφτασε η ώρα των αποφάσεων. Έφτασε η ώρα των αποφάσεων για ένα επόμενο κύμα προόδου στην Ελλάδα. Έφτασε η ώρα των προοδευτικών, των ριζοσπαστικών αποφάσεων 

Έφτασε όμως όχι μόνον η ώρα των δικών μας αποφάσεων. Έφτασε πια η ώρα και των δικών σας αποφάσεων.

Θα εργασθούμε εντατικά και σας καλούμε να μετέχετε ενεργά στη δικτύωση του φορέα σε όλη την επικράτεια με πυρήνες υποστήριξης και οργάνωση δημόσιας επεξεργασίας των προγραμματικών μας θέσεων που θα καταλήξει σε συνεδριακές διαδικασίες στις οποίες θα επικυρωθούν και οι κοινοβουλευτικοί στόχοι μας και η τελική δομή του φορέα.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη της προσπάθειας να βάλουμε στον πολιτικό χάρτη μια νέα προοδευτική δύναμη με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, συγκροτημένη παρουσία και  συναίσθηση εθνικής ευθύνης.

Σε κάθε περίπτωση διατυπώνουμε την πιστή μας στις αξίες και τη διαδρομή της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης και διεκδικούμε να πάρουμε τη σκυτάλη των πολιτικών φορέων και των προσώπων που την κατέστησαν δύναμη σταθερότητας, δημοκρατίας, ανάπτυξης και ευημερίας.