Επιμένω: η κυβέρνησή μας είναι αναντικατάστατη όσο ακριβώς είναι και ανεπαρκέστατη. Το δείχνει η υδρογονανθρακοϋστερία, η ατολμία, η κερκιδολαγνεία, η τραπεζοκρυψίνοια, η « δεξιο» σύνη και η αριστεροφοβία της.   Πρόκειται για την υπεύθυνη εκδοχή του εθνολαϊκισμού μας: «να μην καταστραφούμε από το ψέμμα μας» όμως και να «μην πράξουμε το ορθό και ωφέλιμο». Κοινώς: τρέχα γύρευε!!!

            Ο ιστορικισμός μου υποδεικνύει παράλληλα και αντιστοιχίες, όπως π.χ. τις κυβερνήσεις Θεοτόκη πριν το Γουδί. Για μένα που απεχθάνομαι «στρατώνες» και «συνδέσμους» η ελπίδα περιορίζεται στην αυτενέργεια, της οποία δείγματα ετοιμάζω και ετοιμάζουμε. Κι αν για τις οιωνεί τράπεζές μας που μας φεουδαρχούν κάνω ολίγον πίσω, δεν μπορώ να σιωπήσω για τον τραγέλαφο στην εκπαίδευση, ιδίως όταν επί χρόνια ανέμενα τους «σαν φιλελεύθερους να απελευθερώσουν την παιδεία». Πρόκειται και εδώ για μια ακόμη φενάκη από τις πολλές του χώρου μας, που πάντα περίμενε τους άλλους να ηγηθούν και να μας σώσουν. Του χώρου μας που εμμένει στα μισόλογα…

            Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εφοδιάσει την εκπαίδευση με τη Μεγαλοεπετηρίδα: όλοι/ες με πτυχίο στο Μητρώο της ψευτοελπίδας. Ούτε εξετάσεις, ούτε ΑΣΕΠ,  ούτε αξιολόγηση…  Είναι δεδομένη η παραδοχή της κυβέρνησης: τα σχολεία και το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλουν να είναι αποκομμένα από τα κοινωνικά αιτήματα και τις ανάγκες όλων. Πρέπει να παρουσιάζονται ως θεσμοί κοινωνικής πειθαρχίας και εξίσωσης στην απαξίωση. Για την κυβέρνηση, και την αξιωματική αντιπολίτευση, κάθε εκπαιδευτικός απλώς και μόνο λόγω κτήσης πτυχίου είναι ικανός και επαρκής για την εκπαίδευση και  τα σχολεία αυτού του τόπου. Όλοι/ες το ίδιο. Εμπρός στη διαιώνιση της μοίρας και της αδικίας στις πλάτες μαθητών/τριών, κοινωνίας και προϋπολογισμού!

            Η ελληνική εκπαίδευση και σε αυτό το εύγλωττο παράδειγμα της επικαιρότητας μοιάζει με ρουμάνικο σούπερ μάρκετ: Επιχείρηση χωρίς πελάτες και σίγουρα χωρίς προϊόντα. Όπως έχουμε ολοήμερο σχολείο για να ταριχεύουμε τα παιδιά, σαββατοκύριακα με τις τσάντες/σάκες στο σχολείο, όταν αλλού (στον προοδευμένο πλανήτη) οι μαθητές/τριες έχουν το σχολείο για μελέτη, αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο για να αυξάνουμε τη σχολική διαρροή, ΕΠΑΛ αντί για τεχνολογική και επαγγελματική εκπαίδευση, αυτοδιοίκητα πανεπιστήμια ώστε η διεφθαρμένη μας κοινωνία να επαναλαμβάνεται σε ακαδημαϊκό επίπεδο, δηλαδή η Βανδέα μας να γεννάει άλλες Βανδέες όπως ο Όφις που τρώει την ουρά του.

            Δεν πειράζει όμως, αφού δε νοιάζεται κανείς, αφού πρόοδος και ευημερία σημαίνει στην Ελλάδα μας κατάταξη σε κάποιο δίκτυο προστασίας κρατικό ή ιδιωτικό-νεποτικό. Προστάτες να υπάρχουν! Τι θεσμοί; Τι νόμοι; Οι δημοσκοπήσεις να ?ναι καλά και το μοίρασμα κονδυλίων και πάσης λογής μικρομέγαλων εξουσιών. Έτσι κι αλλιώς η Γοργώ δεν επιμένει στον καθρέπτη.