Η επιλογή του πρωθυπουργού και του Μεγάρου Μαξίμου να στοχοποιήσουν τον Πωλ Τόμσεν ως υπαίτιο των ελληνικών δεινών εντάσσεται στη διαχρονική προσπάθειά τους να κατασκευάζουν εχθρούς και να αποποιούνται τις εθνικές ευθύνες για την χρεοκοπία. Μπορεί, πράγματι, να καταλογίσει κανείς πολλά στο ΔΝΤ για λάθη και παραλείψεις, όμως είναι απλοϊκή και ελλιπής η ανάλυση κατά την οποία το μνημόνιο έφερε την κρίση και όχι η κρίση το μνημόνιο.

Ο πρωθυπουργός έχει χαρακτηριστική άνεση στις επιθέσεις εναντίον αντιπάλων, επομένως καμία έκπληξη από την αντιπαράθεσή του με τον Π. Τόμσεν, που είναι και εύκολος στόχος, με την έννοια ότι είναι αντιπαθής στην κοινή γνώμη. Αυτό, όμως, που μας ενδιαφέρει περισσότερο να μάθουμε είναι οι σύμμαχοί μας. Εχθρούς έχουμε πολλούς. Φίλους;