«Η λάσπη που δέχομαι δεν με αγγίζει, εδώ είναι το έργο μου, εδώ είναι όλα!» έλεγε τις προάλλες στον Αlpha ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, προσθέτοντας ότι «… ξέρω από τα αλώνια και μπορώ να σταθώ και στα σαλόνια».

Επειδή παινεύτηκε με κομπορρημοσύνη για το έργο του ο κ. Σπηλιωτόπουλος, μπήκα στον πειρασμό να αναζητήσω αυτά που δεν γνώριζα. Κι έπεσα πάνω στο πόρισμα του ελέγχου που είχαν διενεργήσει το 2011 οι επιθεωρητές ΔΔ, με εντολή του (τότε) υπουργού Πολιτισμού Π. Γερουλάνου, για την περίοδο 2008-2009 (υπενθυμίζεται ότι ο κ. Σπηλιωτόπουλος ήταν στα ηνία του Τουρισμού μέχρι τον ανασχηματισμό, τον Γενάρη 2009), το οποίο εν συνεχεία ενσωματώθηκε σε μια δικογραφία και παραπέμφθηκε στη Βουλή από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Το «έργο» Σπηλιωτόπουλου λοιπόν, ήταν η προώθηση του τουρισμού. Όπως διαπιστώθηκε όμως από το πόρισμα, αυτό το «έργο» γινόταν σε μεγάλο βαθμό χωρίς πιστοποιήσεις, χωρίς αξιολογήσεις, με την εκ των υστέρων υποβολή των συνοδευτικών εγγράφων, με απευθείας αναθέσεις, χωρίς ονόματα…

Ειδικότερα σημειώνεται ότι «Ο Οργανισμός προέβη σε απευθείας αναθέσεις προμηθειών αγαθών και υπηρεσιών χωρίς να συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν την κατ΄ εξαίρεση προσφυγή στη διαδικασία αυτή» και λίγο παρακάτω συμπληρώνεται, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις «… έγιναν πρόχειροι διαγωνισμοί, μερικοί από τους οποίους διενεργήθηκαν την ίδια ημερομηνία, μεταξύ των ιδίων συμμετεχόντων και κατακυρώθηκαν στον ίδιο ανάδοχο»… Πολλές δε προσφορές είχαν «τον ίδιο τύπο», ενώ μειοδότης αναδείχθηκε «η ίδια εταιρεία, παρά την υψηλότερη προσφερθείσα τιμή σε σχέση με τις ήδη επιτευχθείσες σε προηγούμενες διαδικασίες προμηθειών».

Στο πόρισμα αναφέρεται επίσης, ότι σημειώθηκε «παράκαμψη του Δ.Σ. του ΕΟΤ με την πρακτική της κατάτμησης των προμηθειών» και άρα οι σχετικές αποφάσεις λαμβάνονταν μόνον από τον ΓΓ του ΕΟΤ, ενώ η παραλαβή των υλικών «δεν γινόταν από την αρμόδια προς τούτο επιτροπή, ούτε προκύπτει ενημέρωσή της για την εκάστοτε διενεργούμενη προμήθεια».

Επιπλέον, σημειώνεται, «ακόμη και τα Δελτία εισαγωγής υλικού στην κεντρική αποθήκη του Οργανισμού, στο σύνολό τους σχεδόν είναι πολύ μεταγενέστερα των δελτίων αποστολής τους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται ότι παραδόθηκαν σε τρίτο για τις ανάγκες του Οργανισμού». Ακόμη κι έτσι όμως, υπογραμμίζεται ότι «στα δελτία δεν αναφέρονται ονόματα των παραληπτών, ούτε τα ονόματα προσώπων που βεβαιώνουν την εισαγωγή στην αποθήκη».

Ο Οργανισμός καθώς υπηρετούσε τον τουρισμό υπήρξε γενναιόδωρος σε δώρα – πλην όμως, σημειώνεται, ότι «στα φιλοφρονητικά δώρα, δεν προέκυπτε σε όλες τις περιπτώσεις η ταυτότητα των αποδεκτών», όπως επίσης «δεν προέκυπτε ότι σχετίζονταν με τον τουρισμό δράσεις, που δέχονταν την οικονομική στήριξη του Οργανισμού», οι οποίες τελικά δεν αξιολογούνταν – «ούτε πριν τη λήψη της σχετικής απόφασης, ούτε εκ των υστέρων»….

Η εκ των υστέρων σύνταξη των συνοδευτικών εγγράφων φαίνεται ότι είχε γίνει οικεία πρακτική στον ΕΟΤ, καθώς στο πόρισμα σημειώνεται ότι εντοπίστηκε «έκδοση αποφάσεων έγκρισης δαπανών φιλοξενίας σε χρόνο που οι φιλοξενίες είχαν ήδη πραγματοποιηθεί, χωρίς σε ορισμένες περιπτώσεις να αναφέρεται ο αριθμός, η ταυτότητα και η ιδιότητα των φιλοξενουμένων, χωρίς να υπάρχουν έγκυρα αποδεικτικά παραστατικά και χωρίς αναφορά στο ανταποδοτικό εκ της φιλοξενίας όφελος».

Στο πόρισμα σημειώνεται ακόμη ότι στη διετία 2008-2009 γινόταν «προώθηση δικαιολογητικών για πληρωμή δαπανών μετακίνησης προσώπων με μη υπαλληλική ιδιότητα χωρίς αποδεικτικά της μετακίνησης των προσώπων…. Ενώ από τα λοιπά παραστατικά προέκυπτε η μη διαμονή των δικαιούχων στα ξενοδοχεία κατά τις αναφερόμενες στο σχετικό τιμολόγιο ημερομηνίες»…

Το πόρισμα είναι μακρύ και δεν έχει νόημα εν προκειμένω η περιπτωσιολογία. Οι εφημερίδες τότε έγραψαν για «σκάνδαλο κακοδιοίκησης» και έτσι το περιέγραψαν στο πόρισμά τους οι εντεταλμένες αρχές της Πολιτείας. Να εννοούσε άραγε αυτό το «έργο» στη δήλωσή του ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων;