Σκοτεινός καιρός. Χειμωνιάτικο κρύο. Φέτος το Πάσχα στο νησί με τις βροχές του μας έκλεισε στο σπίτι. Κι αφού χορτάσαμε Τζόζεφ και Μαίρη, Τζίζους και Μάθιου, όπως έλεγε η Μάρθα, βρήκαμε λίγο χρόνο να κουβεντιάσουμε με ανάλαφρη διάθεση και πολιτικά. Ο Λαζόπουλος εξαντλήθηκε γρήγορα. Η όλη παράσταση ήταν αντάξια του χιούμορ τού μεγάλου σατιρικού και βαθυστόχαστου κωμικού μας. Η επάνοδος στην οικονομική ομαλότητα επέτεινε την εύθυμη διάθεση της παρέας, καθώς η μείωση των συντάξεων και η αύξηση των φόρων προβλέπεται να συνεχίσουν για κάποια χρόνια. Το Ουκρανικό το λύσαμε ταχέως, όπου η διεθνής ανάμειξη στη δοκιμαζόμενη χώρα θυμίζει μέχρι τώρα οπερέτα πριν από τον Α? Παγκόσμιο.
Οταν φτάσαμε στο Ποτάμι, άρχισαν οι διαφωνίες. Σχετικά με τον Δήμου. Ευθυμήσαμε και πάλι με την ιδέα που είχε ένας φίλος παλαιός αριστεριστής και σήμερα φαν του Σταύρου (Θεοδωράκη), μια και δουλεύει εδώ και χρόνια τη μικρή του εταιρεία και έχει απηυδήσει με τους πολιτικούς εν γένει. Αλλά μην ξεχνώντας το παρελθόν του, κατέβασε την ιδέα να φτιάξει μια αριστερή συνιστώσα και να προσχωρήσει στον νεαρό σχηματισμό. Με το όνομα της συνιστώσας Rafting.
Και την ώρα της μαγειρίτσας φτάσαμε στο ψητό. Εχει δίκιο ο Λαφαζάνης. Κάποιος έβαλε το ζήτημα και φούντωσε η κουβέντα. Εχει δίκιο ο Λαφαζάνης, είπε. Οχι για τη θέση του για το ευρώ. Αυτήν τη θεώρησε αστείο παρωχημένο. Αλλά για το γεγονός ότι ζητάει ένα κόμμα εξουσίας, που κατεβαίνει στις εκλογές με δική του ευρωπαϊκή ατζέντα ρήξης, που συνεχώς μεταλλάσσεται, να ετοιμάσει ένα σχέδιο Β. Ενα σχέδιο – οδικό χάρτη που να περιγράφει τι θα κάνει μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς αν οι εταίροι μας αρνηθούν τις πρωτότυπες ιδέες του για διακοπή της εξυπηρέτησης των δανειακών υποχρεώσεων για τρία χρόνια. Για σύνδεση της αποπληρωμής των τόκων με τον ρυθμό ανάπτυξης. Για διαγραφή μέρους του χρέους, μικρότερου ή μεγαλύτερου, ανάλογα με τη συνιστώσα κ.λπ. Τι θα κάνει η ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς και του παλαιού ΠαΣοΚ σε περίπτωση που έχει την τύχη του γαλλικού αιτήματος για μικρή, διετή επιμήκυνση της υποχρέωσης για έλλειμμα κάτω του 3%; Εχει δίκιο ο Λαφαζάνης να ζητάει εντιμότητα και ετοιμότητα απέναντι στους ψηφοφόρους, που θα πρέπει να γνωρίζουν εκ των πρότερων ποια τύχη επιφυλάσσει στην παραπαίουσα χώρα μια ατζέντα ριζοσπαστική.
Ο νεότερος της παρέας διαφώνησε. Οχι με την ανάγκη ύπαρξης πλάνου Β, αλλά με το γεγονός ότι αυτός από την παρέα που απαιτεί αποκάλυψη του πλάνου ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τις αρχές της στρατηγικής. Δεν πρέπει να αποκαλύπτεται εκ των προτέρων ένα τέτοιο σχέδιο, γιατί έτσι ακυρώνεται η στρατηγική.
Ο άλλος συμφώνησε με τον Τσίπρα, που φέρεται να λέει κάτι του τύπου: «Θέλετε να κερδίσουμε τις εκλογές; Στο κάτω κάτω ποιο άλλο κόμμα έχει και δηλώνει στρατηγική; Γιατί να απαιτούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει;». Η τρίτη πάλι θεώρησε ανούσια τη συζήτηση.
Η διαμάχη φούντωσε και κινδύνευε να χαλάσει η ιερή βραδιά κατά την οποία τα άγρια αγκιναράκια και τη βραχοσαλάτα αντικαθιστούσε επιτέλους το κρέας στη μορφή μαγειρίτσας και το βραστό. Ωσπου, για να αρθεί το αδιέξοδο, κάποιος πρότεινε να αφήσουμε τον Λαφαζάνη στον πόνο του και να παίξουμε ένα παιχνίδι ρόλων.
Ο καθένας να θεωρήσει ότι είναι Λαφαζάνης και να προτείνει αυτός τι θα έκανε στη θέση εκείνου.
Οι απαντήσεις έφεραν πολύ γέλιο. Η ηρεμία αποκατεστάθη κι έτσι φτάσαμε χαρούμενοι -προσωρινά – στις δίπλες με μέλι.
Τα συμπεράσματα από την κουβέντα ήταν απλά. Πρώτον, δεν πρέπει να χαλάμε τη συντροφιά με αδιέξοδες αντιπαραθέσεις. Ετσι κι αλλιώς δεν αλλάζουμε τις απόψεις μας για χάρη μιας βραδιάς συναναστροφής. Και δεύτερον, η συνοχή αποκαθίσταται αν αλλάξουμε το επίπεδο της συζήτησης, όπως διδάσκει το ψυχολογικό τεστ των εννέα σημείων. Στο οποίο καλείται ο παίκτης να ενώσει εννέα σημεία τοποθετημένα σε τρεις κατακόρυφες τριάδες με τέσσερις συνεχόμενες ευθείες. Βεβαίως δεν υπάρχει λύση στο πλαίσιο του σχήματος που ορίζουν τα σημεία, αλλά μόνο αν βγει κανείς από το πλαίσιο αυτό.
Πάρ? όλ? αυτά, μεταξύ μας, νομίζω ότι ο Λαφαζάνης έχει δίκιο. Αλλά και ο Τσίπρας έχει κι αυτός δίκιο. Το κρασί ήταν λευκός πετρολανός και μαύρος αρικαράς. Ποικιλίες σπάνιες, αλλά προσφιλείς στις συναναστροφές της νήσου.