Αυτός ο πάνσοφος λαός, έχει καμιά φορά μερικές φαεινές ιδέες, που γίνονται παροιμίες γενικής ισχύος. Παντός καιρού και δια πάσαν νοσον και μαλακίαν.

Έχει λοιπόν αποφανθεί αυτός ο περιβόητος λαός, ότι «μακριά από τον κώλο μας και ας είναι δέκα μέτρα»

Παρακολουθώ την τελευταία τριετία κυρίως, μιαν έξαρση ενός φανατισμού, που δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο της έντασής του.

Ειπώθηκαν αυτή την τριετία, εκατοντάδες αερολογίες , δήθεν υπερασπιζόμενες κάποια συμφέροντα και κάποιες ιδεολογικές συνθήκες, οι οποίες εμφανώς διαψεύσθηκαν, με τρόπο εκκωφαντικό .

Ήρθε προχθές και η Ολλανδία φέρνοντας τα πάνω – κάτω.

Οι μπαρμπάδες της πρωθυπουργικής φρουράς, δεν βγάζουν άχνα. Δεν θέλουν καν να αναφερθούν στο γεγονός, ότι στην Ολλανδία, κέρδισε ένας όμοιός τους, σε επίπεδο επιχειρημάτων. Το μόνο στο οποίο διαφέρουν είναι οι αντιευρωπαϊκές του θέσεις. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν μπορώ να διακρίνω άλλες αντιθέσεις και διαφορές.

Η Ολλανδία, μια χώρα όπου σε επίπεδο οικονομικό, βρίσκεται σε πολύ καλύτερο επίπεδο από ότι το δικό μας χωριό, έφτασε σε σημείο να βγάζει πρώτον, τον επί της ουσίας επικίνδυνο, Χερτ Βίλντερς, ο οποίος αιφνιδίως κατέλαβε το ένα τρίτο περίπου του εκλογικού σώματος και των εδρών, από τις 150, που διαθέτει το Ολλανδικό κοινοβούλιο.

Δεύτερη, βγήκε η κεντρώα συμμαχία και τρίτη η τούρκικης καταγωγής εκπρόσωπος του επίσημου συντηρητικού μπλόγκ.

Εκείνο που δεν παίρνουμε χαμπάρι όμως, είναι ότι, σε όλες τις κοινωνίες πέρα από τη οικονομική στέγνα και ανημπόρια, από ένα σημείο και μετά, των πολιτών να ανταπεξέλθουν, υπάρχει αυτό το πελώριο μπέρδεμα, ποιος είναι ποιος. Ποιος πρεσβεύει τι και ποια στη ουσία, είναι η προοπτική που δείχνουν οι πολιτικές δυνάμεις.

Μπερδεύεται ο κόσμος και όπως έδωσε 10% εδώ, στους γνήσιους εκπροσώπους του φασισμού, έδωσε 30% σε μιαν αντίστοιχη πολιτική στην Ολλανδία.

Η πελώρια διαφοράς μας, είναι ότι στην Ολλανδία, οι μετανάστες για δεκαετίες τώρα δεν θεωρούνταν, στη κυριολεξία σκουπίδια και απόβλητοι , όπως επίσης οι άλλες θρησκείες δεν θωρούνταν εκπρόσωποι του σατανά.

Ότι πιο φιλελεύθερο επι της ουσίας και ανοικτό στο μέλλον, συνάντησα την τελευταία τριακονταετία , το συνάντησα στην Ολλανδία . Ήταν πολύ πιο μπροστά από τους Σουηδούς, τους Δανούς και τους υπόλοιπους Σκανδιναβούς, σε επίπεδο ανεκτικότητας και αποδοχής του καινούριου και των ξένων.

Και όμως, είχαμε αυτό το αποτέλεσμα.

Μην νομίσουν οι τοπικοί θιασώτες, αυτής της άθλιας δήθεν πολιτικής αντιπαράθεσης, ότι διαφέρουν πολύ από τα επιχειρήματα του Χερτ Βίλντερς και των ανθρώπων του .

Πρέπει να σκεφτούμε από το μηδέν τα επιχειρήματα που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια καινούρια πολιτική για την Ευρώπη, για την εδραίωση της δημοκρατίας και τη διεύρυνση της. Γιατί, αυτά είναι τα δυο στοιχεία, τα οποία μας τίναξαν στον αέρα.