Για όσους αποδίδουν όλα τα κακά στην Αριστερά, έχουμε απάντηση που τους διαψεύδει:

Έναν ολόκληρο εσμό που έρχεται από την "παλαιοδεξιά των σπηλαίων" και ξεχώρισαν για τον νοσηρό ναρκισσισμό τους. Αφού θεώρησαν ότι, με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον Μητσοτάκη το 2019, η Θεία Πρόνοια τους προόριζε για πρώτο ρόλο. Κάτι σαν πρωταγωνιστές στην Επίδαυρο.

Και ο πρωθυπουργός, χωρίς συμπόνοια, αγνόησε τα σχέδια της Θείας Πρόνοιας, στα οποία είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους.

Με αποτέλεσμα να μην τους κρίνει άξιους ούτε για κομπάρσους.

Στον βιότοπο λοιπόν των κομπάρσων που τους έριξε η άδικη η μοίρα, εξελίχθηκαν σε ένα νέο ανθρωπολογικό είδος: των "απελπισμένων δεξιών αναξιοποίητων".

Και διακρίνονται από όλους τους άλλους, κυρίως για τη χολερικότητα που αναβλύζει από τα έγκατά τους απέναντι στην κανονικότητα.

Διότι η αντίθεση της Αριστεράς στην κανονικότητα δεν είναι ούτε ψυχική ούτε ηθική διαταραχή. Είναι ιδεολογική. Έστω πολιτική. Μας τα δίδαξε ο Λένιν. Μπορεί να είναι λάθος, δεν είναι όμως μισανθρωπία. Άλλωστε τόσοι ευαίσθητοι άνθρωποι στρατεύτηκαν κάτω από τη σημαία της.

Αντίθετα, το μίσος των «δεξιών αναξιοποίητων» στην κανονικότητα, είναι έκφραση προσωπικής χολέρας, για ιδιοτελείς λόγους.

Και αυτή φαίνεται.

Ειδικά τώρα, με την απελπισία τους για την κατάρρευση των θεωριών συνωμοσίας για τα Τέμπη.

Στις οποίες είχαν τόσο ελπίσει, για να μας εκδικηθούν που δεν τους ανακηρύξαμε σε ηγεμόνες...