Η συνέντευξη Βενιζέλου στον Ηλία Κανέλλη στα σημερινά ΝΕΑ είναι δημοσιογραφικά υποδειγματική. Δύσκολες και επιθετικές ερωτήσεις, με απαντήσεις που απέχουν πολύ από τον ξύλινο πολιτικό λόγο.
Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με τις απόψεις Βενιζέλου, ο ίδιος έδωσε σαφείς απαντήσεις σε δύο κρίσιμα θέματα της πολιτικής συγκυρίας:
1) Στο ερώτημα για το σενάριο ότι προορίζεται ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης ειδικού σκοπού, με συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, το αρνήθηκε κατηγορηματικά επισημαίνοντας ότι «όποιος αναφέρεται σε κυβερνήσεις ειδικού σκοπού πρέπει να γνωρίζει την ιστορία των εννοιών και των προσώπων. Εσείς με την εμπειρία σας θα με συσχετίζατε με έναν ρόλο όπως αυτόν του αείμνηστου Τζαννετάκη;».
2) Στο ερώτημα για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ που απέχει από τις ψηφοφορίες στη Βουλή υποστήριξε ότι «είναι διαμαρτυρία με αποδέκτη τον πολιτικό του αντίπαλο, άρα εξ ορισμού χωρίς αποτέλεσμα. Αντιθέτως επιτρέπει να του ασκείται κριτική για αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά».
Προσωπική, και ελπίζω ψύχραιμη, εκτίμηση: Υπάρχει κυτταρική ασυμβατότητα ανάμεσα στον σκληρό πυρήνα των αντιλήψεων Βενιζέλου και στο λαϊκιστικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Άβυσσος μεταξύ ημών και υμών.
Achilleas Gravanis
Ακούγονται διάφορα μετεκλογικά σενάρια που τον ενέχουν ως υπερκομματικό πρωθυπουργό, περιορισμένης ευθύνης. Είναι εξαιρετικά ευφυής για να μπλέξει με τους αχρείους δήμιους του. Είναι πολύ υπερήφανος να αναμειχθεί με πολιτικά παραπροϊόντα που απεχθάνεται. Είναι έντονα πολιτικος για να βάλει σε κίνδυνο της υστεροφημία του. Συν-πρωθυπουργησε και έβαλε πλάτη στην διάσωση της χώρας, πληρώνοντας μεγάλο πολιτικό και προσωπικό τίμημα. Έχει υποχρέωση, εάν χρειαστεί, να επαναλάβει το εγχείρημα, επισημαίνοντας στο κόμμα που υπήρξε πρόεδρος την πατριωτική του ευθύνη και πάλι. Ως πολιτικά χορτάτος υπερκομματικός πατριώτης. Το κόμμα του έχει μέλλον μόνο ως υπεύθυνο και πολιτικά ανανεωμένο και όχι ως συμπλήρωμα του τυχοδιωκτισμού και του αναχρονισμού.