Η λεγόμενη ισορροπία του τρόμου δεχόμαστε ότι απέτρεψε την πυρηνική σύγκρουση μεταξύ των υπερδυνάμεων. Η καταστροφή θα ήταν αμοιβαία, άρα η πρόκληση πολέμου ασύμφορη.

Λέγεται συχνά, ότι η γεωγραφία μας έχει καταδικάσει να έχουμε γείτονα την Τουρκία. Αυτό που δεν λέγεται, είναι ότι η ίδια γεωγραφία έχει καταδικάσει και την Τουρκία : Να   περιβάλλεται  από ελληνικά νησιά.

Κατά τον Θουκυδίδη, τρία είναι τα κίνητρα  της   κήρυξης πολέμου :  Το συμφέρον, το αίσθημα της τιμής και ο φόβος του αντιπάλου (το αντίπαλον δέος). Όσο κι αν  το αίσθημα τιμής ατόνησε, κυρίως λόγω των απόλυτα καταστροφικών συνεπειών του σύγχρονου πολέμου, δεν έχει ολότελα εξαφανισθεί ούτε έχει την ίδια ένταση σε όλα τα έθνη. Στην Τουρκία φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ισχυρό κίνητρο. Το δείχνει η λατρεία της σημαίας τους και η κυριαρχία της παντού, ακόμη και στους   ποδοσφαιρικούς αγώνες των συλλόγων τους.

Αν και τους τελευταίους μήνες η τουρκική ρητορική γίνεται όλο και οξύτερη εις βάρος μας και εν τέλει υβριστική, οι μεν δημοσιογράφοι μας την ερμηνεύουν ως προεκλογική οι δε πολιτικοί μας την απορρίπτουν με γενικές, κενές περιεχομένου, τυπικές διπλωματικές εκφράσεις. 

Με το διαρκώς τροφοδοτούμενο και πυροδοτούμενο αίσθημα τιμής των τούρκων ακροατών μέσω των εξωπραγματικών τοποθετήσεων των κυβερνητικών τους στελεχών και δη του Προέδρου τους, (βουλευτών, πολιτικών στελεχών, στρατιωτικών, νέων και της εν γένει κοινής γνώμης) κανείς στην Ελλάδα δεν ασχολείται.

Όσο κι  αν θα το θέλαμε, δυστυχώς γα εμάς, που δεν διεκδικούμε τίποτε από την Τουρκία και έχουμε  μόνο να χάσουμε, η καθημερινή και συνεχώς αυξανόμενη ένταση δεν    είναι θέμα εκλογών, όπως μας αρέσει  να νομίζουμε, δεν είναι θέμα Ερντογαν.

Η όλη Τουρκία είναι σε τροχιά σύγκρουσης με την Ελλάδα.

Επιθυμώντας να διορθώσει ο, τι συμφωνήθηκε στο παρελθόν, που σήμερα δεν της αρέσει, μας θέλει υποτελή χώρα. Χωρίς πόλεμο, αν θα αρκέσουν οι απειλές  της    αλλά και με πόλεμο, αν παραστεί ανάγκη. Πόσο πιο καθαρά να το πουν ;

Η όξυνση έχει ξεπεράσει κάθε θεμιτό διπλωματικό όριο, οι διεθνείς συνθήκες, δεν το αποτρέπουν, μπορεί και να  το επιβάλουν (ή τώρα ή ποτέ).

Αν λοιπόν θέλουμε να   αποφύγουμε τον πόλεμο, αυτό  δεν θα το επιτύχουμε με καταγγελίες σε διεθνείς οργανισμούς, με επίκληση του Διεθνούς Δικαίου και  τηρώντας ήπιους τόνους. Αυτά χρειάζονται μεν, αλλά   πλέον δεν αρκούν.

Θα αποφύγουμε τον πόλεμο  μόνο με την  προβολή της ισορροπίας  του  τρόμου.

Η Τουρκία  δεν θα κάνει το βήμα      αν   διαπιστώσει  πως –ανεξάρτητα από το μέγεθος των δύο χωρών και των ενόπλων τους δυνάμεων- το κόστος του και για την ίδια θα είναι ανυπολόγιστο, πράγμα εύκολα αποδείξιμο, βάσει των οπλικών μας συστημάτων, καθώς  σε μια   πολεμική σύγκρουση   θα αντιμετωπίσει για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, μια μικρότερη, αλλά σύγχρονη δυτική χώρα, πλήρως εξοπλισμένη, σύγκρουση που καμία σχέση δεν θα έχει με τις αψιμαχίες που διεξάγει επιτυχώς εδώ και εκεί.

Αρκεί η χώρα αυτή να είναι και αποφασισμένη εν ανάγκη να εμπλακεί σε πολεμική σύρραξη. Δεν αρκεί  να έχουμε την σχετική βούληση. Πρέπει   να την προβάλουμε με τον πιο επίσημο ακόμη τρόπο.   

Οι τούρκοι πρέπει   να ξέρουν ότι   ένοπλη κίνησή τους εις βάρος μας θα σημάνει γενικευμένο πόλεμο. Ότι δεν  νοείται κλιμάκωση των προκλήσεων και με ένα  θερμό επεισόδιο, το οποίο  δεξιά - αριστερά θα τρέξουν να  το μαζέψουν, έχοντας όμως  σφίξει κι άλλο την βίδα εις βάρος μας.

Εμείς  αυτά  δεν τα  έχουμε διακηρύξει. Δεν έχουμε διακηρύξει τα δικά μας casus belli ούτε  την αποφασιστικότητά  μας να μπούμε σε πλήρη πολεμική σύγκρουση. Οι επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις     της  αταλάντευτης διάθεσής μας για άμυνα δεν αρκούν  για να προκαλέσουν  ανησυχία στον επιτιθέμενο.   Δεν αρκεί ούτε η επιτυχής άμυνα για να τον αποθαρρύνει. Το βλέπουμε καθαρά   στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, όπου η Ρωσία, πέραν των στρατιωτικών απωλειών της,   δεν θίγεται.

Τα τουρκικά ΜΜΕ και οι τούρκοι αναλυτές αλλά και ο Ερντογάν  ο ίδιος και άλλοι κατά καιρούς επίσημοι, κραδαίνουν χάρτες με το βεληνεκές των όπλων τους και δείχνουν πόσο εύκολα αυτό  σκεπάζει ολόκληρη την Ελλάδα και χαίρονται μόνοι τους.  Εμείς δεν δείχνουμε την εμβέλεια των δικών μας όπλων. Δεν ανεβάσαμε ποτέ  χάρτες με την Τουρκία σκεπασμένη από το βεληνεκές των αεροπλάνων μας.  Αφήνουμε να   γελάνε   οι βουλευτές του Ερντογάν, αλλά  δεν τους καλέσαμε  επισήμως να μας πουν,   αν  αναρωτήθηκαν ποτέ γα την έκβαση του πολέμου και αν προβληματίστηκαν για τις συνέπειές του.

Αφήνουμε να φανατίζεται η τουρκική κοινή γνώμη εναντίον μας χωρίς να  φοβάται τον πόλεμο, ενώ θα έπρεπε. Αυτοί νομίζουν πως θα κάνουν περίπατο. Είναι προτιμότερο αν τους   πούμε από τώρα καθαρά ότι  πλανώνται  και ότι σε κάθε περίπτωση οι συνέπειες της σύγκρουσης θα είναι αμοιβαίως τρομακτικές. Αφήνουμε και την Ευρώπη στον ύπνο της, να αγνοεί ότι ενδέχεται να  έχει στην αυλή της μια αντιπαράθεση μεγαλύτερη από εκείνη των Αράβων με το Ισραήλ και ότι  αν ξεκινήσει πόλεμος μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας με προσθαφαιρέσεις εδαφών, αυτό θα είναι πηγή συγκρούσεων και  αστάθειας για τα επόμενα 100 χρόνια.

Άλλωστε, ξέρουμε ποιοί άλλοι θα εμπλακούν; Και αν δεν γενικεύεται  η σύγκρουση στην Ουκρανία, εδώ τί θα γίνει; Ο Πρώτος  Παγκόσμιος ξεκίνησε με λιγότερες αφορμές.

Δεν θα αποφύγουμε τον πόλεμο παρά μόνο με τον φόβο της αμοιβαία ανυπολόγιστης καταστροφής.

Δεν θα λειτουργήσει η αποτροπή με την σιγή και την ακινησία.

Τελειώνοντας : Δεν έχουμε σε όλα δίκιο και ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας.

Η καραμανλικη ακινησία και η σαμαρική  απόρριψη κάθε συζήτησης με τους "πειρατές", η διαιώνιση του Κυπριακού, όπου κατά βάση ο ελληνισμός έχει άδικο και η διάθεση αποκλεισμού της Τουρκίας από την Ανατολική Μεσόγειο, μέσω του Καστελόριζου με μόνη την τυπική προβολή του  Δικαίου της Θάλασσας, που η Τουρκία δεν έχει αποδεχθεί,  δεν είναι σοβαρή πολιτική.

Για να διατηρήσουμε την επήρεια του Καστελόριζου, φτάσαμε στην αμφισβήτηση της επήρειας της Κρήτης.