Η ποιοτική ανάλυση των μακροοικονομικών μεγεθών της Οικονομίας χρήζει περαιτέρω επεξεργασίας και ανάλυσης. Για παράδειγμα, η σχέση απασχολησιμότητας και παραγωγικότητας είναι από τους εγκυρότερους δείκτες ανάπτυξης μιας Οικονομίας. Ο δείκτης από την άλλη νεανικής ανεργίας θριαμβεύει στις ηλικίες 15 με 24 ετών με ποσοστό που ξεκινά από το 2013 με 58,2% να είναι άνεργοι και καταλήγει στο 36,8% τον Απρίλιο του 2022. Το χάσμα δεξιοτήτων θριαμβεύει καθώς υπάρχει κορύφωση ασυμφωνίας μεταξύ δεξιοτήτων και αναζητούντων εργασία με αυτά που αναζητούν οι επιθυμούντες να καλύψουν συγκεκριμένες θέσεις εργασίας δηλαδή η εργοδοσία. Επιπρόσθετα, η παρατεταμένη ύφεση που γνώρισε η ελληνική Οικονομία τόσο την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης όσο και της πανδημικής ο διάλογος για το πολυσυζητημένο θέμα αναδιάρθρωσης του παραγωγικού ιστού της χώρας αναζωπυρώθηκε καθώς τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία να κάνουμε στροφή στο οικονομικό υπόδειγμα από την εσωστρεφή κατανάλωση στον εξωστρεφή προσανατολισμό με προϊόντα ικανά αναμέτρησης με αντίστοιχά τους στις διεθνείς ανταγωνιστικές αγορές. Χαμηλή ανταγωνιστικότητα ως ποσοστό του ΑΕΠ και χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης καταδικάζουν τη χώρα σε παρατεταμένη στασιμότητα.
Στις βασικές συνισταμένες ανάταξης προφανώς θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η επάρκεια εξειδικευμένων καταρτισμένων στελεχών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Ο κόσμος αλλάζει στο χώρο της εργασίας και το 70% περίπου των κατηγοριών επαγγελμάτων που υπάρχουν σήμερα δεν θα υπάρχουν την επόμενη δεκαετία. Η ψηφιακή επανάσταση είναι προ των πυλών και ο βαθμός ενσωμάτωσής της από τις επιχειρήσεις συνιστά παράγοντα επιβίωσης για την επόμενη μέρα. Οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στον τομέα της Δικαιοσύνης, της Δημόσιας διοίκησης και της Παιδείας περιμένουν. Εάν όμως υλοποιηθούν θα απεελευθερώσουν την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, θα ανακουφίσουν ,από την αδικαιολόγητη συνεχιζόμενη γάγγραινα της γραφειοκρατίας, τους πολίτες και θα δώσουν προστιθέμενη αξία στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στο Δημοτικό και όχι στα Πανεπιστήμια επειδή ακριβώς «πουλάει» εύκολα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σε αυτό το τελευταίο της παιδείας οι ίδιοι οι πολιτικοί ταγοί με την επιλογή σπουδών που θα κάνουν για αυτούς και τα παιδιά τους πρέπει να δείξουν έμπρακτα την εμπιστοσύνη τους στο ελληνικό Πανεπιστήμιο καθώς οι κοινωνίες λειτουργούν μιμητικά με πρότυπα - παραδείγματα.
Το τρίπτυχο των πυλώνων αύξησης του ΑΕΠ πρέπει να προσδιοριστεί αριθμητικά με μεγαλύτερη έμφαση στις εξαγωγές και στις επενδύσεις και λιγότερο στην κατανάλωση. Όταν μιλάμε για αύξηση εξαγωγών ταυτόχρονα θα πρέπει μη συγκρίνουμε με το ποσοστό αύξησης των εισαγωγών διαφορετικά εμείς χαιρόμαστε και το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου μεγαλώνει. Όταν μιλάμε για επενδύσεις καλό είναι να βλέπουμε και τις αποσβέσεις, ενώ η κατανάλωση εγχώριως παραγομένων ελληνικών προϊόντων θα διευκόλυνε σε σχέση με την κατανάλωση εισαγόμενων που επιβαρύνει το ισοζύγιο.
Ο υφέρπων πληθωρισμός που αυξάνει το ονομαστικό ΑΕΠ αφού μειώνει το λόγο χρέους προς ΑΕΠ είναι πλάνη καθώς ανάπτυξη με εξάρτηση από τον πληθωρισμό δεν είναι υγιής και σύντομα η οικονομία θα περιπέσει σε βαθιά ύφεση. Εδώ βεβαίως θα πρέπει να σταθούμε και στις ανισότητες που προκαλεί ο πληθωρισμός όπως η μεταφορά πλούτου σε βάρος των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Η Οικονομία προφανώς δεν είναι μόνο απόλυτα νούμερα. Τόσο οι εποπτεύοντες όσο και οι ασκούντες Οικονομική δραστηριότητα οφείλουν μέσω των Οικονομικών αποτελεσμάτων να παράγουν ευτυχία και ευημερία . Ο Κοινωνικός προσανατολισμός της Οικονομίας είναι ευθύνη όλων των δημοκρατικών Κυβερνήσεων στη βάση μιας ισορροπίας δικαίου και ισοκατανομής πλούτου ώστε να αποφευχθεί η προσφυγή σε εύκολες και απλουστευτικές λύσεις που προσφέρουν λαΐκίστικες συνταγές Πολιτικής. Η εμπέδωση της Δημοκρατίας στη συνείδηση όλων είναι ανεκτίμητο αγαθό και καθημερινή άσκηση Πολιτικής που οφείλουμε να προστατεύουμε όλοι.