Τώρα που τελείωσαν οι συζητήσεις γύρω από τη ψήφο εμπιστοσύνης και τα συναφή, ας ξεκαθαρίσουμε ότι οι επερχόμενες ευρωεκλογές, αν και πολωτικές, είναι για την Ευρώπη. Για το ποια Ευρώπη θέλουμε, με τι θεσμούς, πολιτικές, δράσεις, ρόλο στο περιφερειακό και ταραχώδες διεθνές σύστημα, με ποιούς ανθρώπους να μας εκπροσωπούν, να στελεχώνουν τα όργανα της . Αποφασίστηκαν στη δεκαετία του 1970 (οι πρώτες διεξήχθησαν το 1979) για να δώσουν τη δυνατότητα στον απλό πολίτη να συμμετάσχει στη διαδικασία της ενοποίησης ώστε να πάψει να είναι κτήμα των πολιτικών elites. Για να εκδημοκρατικοποιήσουν τη (γραφειοκρατική) Ευρωπαϊκή Ένωση περιορίζοντας το διαβόητο «δημοκρατικό έλλειμμα» . Οι ομοσπονδίες των Ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων εκπονούν προγράμματα για τις ευρωεκλογές με αυτή τη λογική. Το κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES) τιτλοφορεί το μανιφέστο του για τις εκλογές του Ιουνίου «Η Ευρώπη που Θέλουμε – Κοινωνική, Δημοκρατική, Βιώσιμη» με είκοσι (20) συγκεκριμένες δεσμεύσεις-στόχους. Το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ((ΕΛΚ) με μόττο «η Ευρώπη μας, ένα ασφαλές, καλό σπίτι για τους λαούς», τονίζει την ανάγκη προστασίας του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Άλλα κόμματα προσφέρουν τις δικές τους επιλογές.Με τα ακροδεξιά να πλειοδοτούν σε κατεδαφιστικό λόγο για την υπερεθνική Ένωση.
Αυτά σε Ευρωπαϊκό επίπεδο . Σε επίπεδο κρατών μελών όμως , μόλις δύο περίπου μήνες από τις Ευρωεκλογές, η Ευρώπη, απουσιάζει σχεδόν πλήρως από τον πολιτικό διάλογο. Εξόχως χαρακτηριστική η περίπτωση της Ελλάδας. Ούτε κουβέντα μέχρι στιγμής για την Ευρώπη. Βεβαίως η εθνική ατζέντα θεμάτων που καίνε τους πολίτες ( ακρίβεια, τραγωδία Τεμπών, κ.α.) δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί σε μια έστω ευρωπαϊκή προεκλογική διαδικασία. Αλλά μια δέσμη Ευρωπαϊκών θεμάτων θα πρέπει να απ’ εδώ και πέρα να συζητηθεί. Αγγίζουν άμεσα την ελληνική πραγματικότητα και τη μελλοντική θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως το κρίσιμο ζήτημα της σύγκλισης (πραγματικής) του επιπέδου ανάπτυξης της Ελλάδας με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η στατιστική υπηρεσία ΕΕ (Eurostat) με στοιχεία που πρόσφατα δημοσίευσε παρουσιάζει μια θλιβερή εικόνα : το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας αντιστοιχεί σε μονάδες αγοραστικής δύναμης στο 67% του μέσου όρου της ΕΕ για το 2023 (όσο και το 2022). Η Ελλάδα βρίσκεται έτσι στην προτελευταία θέση (26η) στην Ένωση-27 με τελευταία τη Βουλγαρία (64%). Πριν από την κρίση (2009) είχαμε σχεδόν φθάσει τον μέσο όρο της ΕΕ (95%). Θα πρέπει επομένως να συζητήσουμε το πώς θα μπορούσαμε να επιταχύνουμε τη διαδικασία σύγκλισης( και τις συναφείς πολιτικές- ΚΑΠ, συνοχής, δίκαιης μετάβασης, κ.α) Ένα δεύτερο ζωτικό θέμα αφορά το μέλλον, τη μεταρρύθμιση της Ένωσης σε συνδυασμό με την διεύρυνσή της- αντικατάσταση της ομοφωνίας με ειδική πλειοψηφία, ανάπτυξη της κοινής άμυνας, κ.α. Γενικώς το ποιά Ευρώπη θέλουμε. Και στο πλαίσιο αυτό να ξεκαθαρίσουμε τι κάνουν ή τι δεν κάνουν τα όργανα/ θεσμοί της ΕΕ. Γιατί ούτε η επιχειρηματολογία τύπου Όρμπαν-Καζίνσκυ που επιστρατεύουν ορισμένοι ούτε οι επιθέσεις εξυπηρετούν/προστατεύουν την Ελλάδα.
Ευρωεκλογές πάντως με πλήρως απούσα την Ευρώπη είναι ολίγον ως... σκορδαλιά χωρίς σκόρδο...
-------------------
Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης μαζί με τους Δ. Τσιόδρα( υποψήφιος ευρωβουλευτής ΝΔ).Ν. Φαραντούρη ( υποψήφιος ευρωβουλευτής ΣYΡΙΖΑ),Α. Σπυρόπουλο( γραμματέα ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) και Γ.Σακελλαρίδης( Νέα Αριστερά) συζητούν την ερχόμενη Δευτέρα 8/4 στις 6μμ για τις ευρωεκλογές στο ΙΔΟΣ( Πανεπιστημίου 16).Προεδρεύει η Δ. Γώγου( Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές-UEF)
Πηγή: www.tanea.gr