H έκδοση του εντάλματος σύλληψης του Ισραηλινού πρωθυπουργού για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δείχνει γιατί, στο τέλος της μέρας, οι θεσμοί έχουν σημασία, έστω και σακατεμένοι από το συσχετισμό δυνάμεων. Το λέω αυτό διότι όταν συγκροτήθηκε το δικαστήριο υπήρχαν πολλοί που έλεγαν ότι αυτά δεν έχουν σημασία και ότι οι κακοί ισχυροί πάντα θα ξεφεύγουν.

Ναι, οι κακοί ισχυροί θα ξεφεύγουν αλλά όχι όλοι κι όχι πάντα.

Καλό είναι μερικά καθάρματα -τύρρανοι των λαών τους και άλλων λαών να παίρνουν ένα γερό μάθημα και να το σκέφτονται αν θα κάνουν τα ταξιδάκια τους στον κόσμο ελεύθεροι.

Αυτό όμως να το σκέφτονται και οι κυνικοί ηγέτες που αδιαφορούν γι'αυτά διότι στη "διεθνή πολιτική υπάρχουν μόνο συμφέροντα και όχι δίκαια". Δεν είναι ντροπή ότι ο Νετανιάχου ταξίδευε καλοδεχούμενος παντού στη Δύση, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας;

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είναι ένας διεθνής θεσμός που ευθύς εξαρχής υπονομεύτηκε από τους λέοντες της διεθνούς πολιτικής (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία) και φυσικά το Ισραήλ αλλά για 20 χρόνια έχει κάτι προσφέρει. Όχι αυτό που θα θέλαμε αλλά όχι κάτι αδιάφορο.

Ο Νετανιάχου είναι ο πρώτος ηγέτης δυτικής δημοκρατίας που το αντιμετωπίζει και αυτό είναι νίκη των δικαίων της ανθρωπότητας, κι ας φωνάζουν οι ΗΠΑ.

Η μάλλον κυρίως επειδή φωνάζουν οι ΗΠΑ.