Οι δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες φοβούνται την ρωσική υπερεξοπλισμένη αυτοκρατορία. Χρειάζονται ασφάλεια για να διαφυλάξουν τις πολιτικές τους ελευθερίες και το υψηλό βιοτικό επίπεδο. Η επέκταση λοιπόν σε επίπεδο Ε.Ε. της γαλλικής πυρηνικής ασπίδας, σε συνδυασμό μάλιστα με την Μεγάλη Βρετανία είναι ελκυστική ιδέα.
Δικαιολογείται η ευρωπαϊκή ανασφάλεια; Ο Τσώρτσιλ έγραψε: «Οι ρωσικές δυνάμεις διαθέτουν συντριπτική υπεροχή. Η απειλή ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, με συνθήκες πολύ δυσμενείς, ρίχνει την σκιά της πάνω από τα ελεύθερα κράτη. Μόνον η ατομική βόμβα υψώνει την τρομερή ασπίδα της μπροστά μας». Αναφερόταν στην Ευρώπη του 1945, με Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία να γίνονται, παρά την θέλησή τους, δορυφόροι του ολοκληρωτισμού. Τα πράγματα δεν άλλαξαν πολύ, παρά τις μειωμένες οικονομικές και στρατιωτικές ρωσικές δυνατότητες. Η εκτίμησή του αποδείχθηκε διορατική, δεν διαψεύσθηκε 40 χρόνια μετά, παρά την προοπτική αφοπλισμού με την ατελέσφορη προσπάθεια εκδημοκρατισμού του Γκορμπατσώφ, ενώ επιβεβαιώθηκε τραγικά μετά 70-80 χρόνια, με νέες επιθέσεις έναντι γειτονικών κρατών και με αποκορύφωμα την εισβολή στην Ουκρανία.
Το ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, εξασφάλιζε πως μια επίθεση εναντίον Βαλτικών χωρών, Πολωνίας κ.α. θα επέφερε σαρωτική στρατιωτική αντίδραση. Σήμερα όμως, η στάση των ΗΠΑ προκαλεί αμφιβολίες, επομένως Ευρωπαίοι και Καναδάς καλούνται να αναλάβουν ευθύνες για κοινή ασφάλεια. Μια ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία είναι εφικτή; Η Γαλλία διαθέτει μόνο 290 πυρηνικές κεφαλές και η Μεγάλη Βρετανία 260, απέναντι σε 1600 ανεπτυγμένες και 2800 αποθηκευμένες, με τις οποίες η Ρωσία θα μπορούσε να καταστρέψει την Ευρώπη. Πώς θα αποτραπεί ενδεχόμενη επίθεση με συμβατικά μέσα εναντίον ευάλωτων χωρών της Ε.Ε.; Η παρουσία ευρωπαϊκών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Ανατολική Ευρώπη θα δρούσε αποτρεπτικά, καθότι η επίθεση θα προκαλούσε απάντηση με στρατηγικά όπλα, βαλλιστικούς πυραύλους από υποβρύχια και μαχητικά αεροσκάφη με πυρηνικές ικανότητες. Ένα δείγμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που θα προβλημάτιζε κάθε επιτιθέμενο.
Η μικρή ευρωπαϊκή πυρηνική ομπρέλα έχει αρκετή ισχύ για να πλήξει νευραλγικά σημεία, όπως π.χ. η Μόσχα των 12 εκατομμυρίων κατοίκων, που είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ευρώπης ή η πρώην πρωτεύουσα Πετρούπολη των 5 εκατομμυρίων κατοίκων. Βέβαια, η αυτόματη ρωσική απάντηση θα αφάνιζε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Στην απευκταία περίπτωση πυρηνικών βομβαρδισμών, οι πόλεις πλήττονται, επειδή περιέχουν στρατιωτικές εγκαταστάσεις αλλά και για να διαλυθούν οι εχθρικές υποδομές. Γίνονται στόχοι θερμοπυρηνικών κεφαλών πολύ ισχυρότερων από την βόμβα της Χιροσίμα. Η έκρηξη καταστρέφει τα πάντα σε ακτίνα χιλιομέτρων, η θερμοκρασία φτάνει εκατομμύρια βαθμούς, εξαϋλώνοντας ανθρώπους, δένδρα και οχήματα. Το ωστικό κύμα ισοπεδώνει κτίρια, γέφυρες και υποδομές, η θερμότητα προκαλεί πυρκαγιές που εξαπλώνουν ευρύτερα την καταστροφή, η υψηλή ραδιενέργεια εμποδίζει οποιαδήποτε χρήση των περιοχών τουλάχιστον επί δεκαετίες.
Η μεταπολεμική ιστορία δείχνει σαφώς ότι η Ρωσία δεν ριψοκινδυνεύει, αν γνωρίζει ότι θα υπάρξει απάντηση. Έδρασε χωρίς αντίπαλο στην Βουδαπέστη το 1956 ή στην Πράγα το 1968. Όμως, όταν προχώρησε σε αποκλεισμό του Βερολίνου το 1948, σε κατάληψη της Σεούλ το 1950 ή σε εγκατάσταση πυραύλων στην Κούβα το 1962, έσπευσε να υποχωρήσει μόλις η Δύση αντέδρασε σθεναρά.
Η ανάπτυξη ισχυρού συμβατικού ευρωπαϊκού στρατού θα σήμαινε υψηλό οικονομικό και κοινωνικό κόστος και πιθανώς θα σκόνταφτε σε εθνικές ιδιαιτερότητες. Η πυρηνική αποτροπή είναι ευκολότερη και χρήσιμη. Εφιαλτικές οι συνέπειες των καταστροφών, φρικτό κατασκεύασμα τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα αλλά συνεπάγονται ένα πόλεμο όπου δεν υπάρχουν νικητές, μόνον ηττημένοι. Η πυρηνική ισορροπία του τρόμου είναι ισχυρός ειρηνοποιός. Επί 75 χρόνια ο κόσμος πορεύεται με ρίσκο, το οποίο συνιστά το τίμημα της ασφάλειας.
Κίμων Χατζημπίρος
https://www.liberal.gr/think-tanks/galliki-pyriniki-apotropi-poso-apotelesmatiki-tha-mporoyse-na-einai-kata-tis-rosias
https://stratistoria.wordpress.com/1901-1950/19500625-korea/