Πριν λίγες ημέρες παρακολούθησα μια ταινία για την ζωή και το έργο της Αυτοκράτειρας Βικτώρια. Ήταν η εποχή που άνθισε η Αυτοκρατορία. Το βρετανικό πνεύμα και η προσωπική εφευρετικότητα των βρετανών έδωσαν τα όπλα για να μεγαλουργήσει η Μ. Βρετανία για αιώνες. Από τον Καναδά μέχρι τη Αυστραλία και από την Νότιο Αφρική μέχρι την Ινδία κυριάρχησε με το εμπόριο να αυξάνει τον πλούτο των εμπόρων που διαδέχτηκαν τους άπληστους γαιοκτήμονες.
ΟΙ αιώνες πέρασαν και οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι ξύπνησαν το αίσθημα της αυτοδιάθεσης των λαών και έτσι δημιουργήθηκε η Κοινοπολιτεία.
Μια άλλη μεγάλη κυρία τής Μ. Βρετανίας, η Μάργκαρετ Θάτσερ, και μετά από την αποχώρηση του Ντεγκωλ ζήτησε και πέτυχε την είσοδο της χώρας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είχε εξελιχθεί στην μεγαλύτερη εμπορική δύναμη του Κόσμου. Όταν οι Τόρις συνειδητοποίησαν ότι απειλούνται από τους Εργατικούς, δεν δίστασαν να την αποκαθηλώσουν από την εξουσία.
Και φτάνουμε στην εποχή του δημοψηφίσματος για την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την Ένωση με πρωταγωνιστή τον μέχρι πρότινος φιλοευρωπαίου Τζόνσον. Όλοι θυμόμαστε το δίδυμο Τζόνσον-Κάμμινγκς και τις απίστευτες μεθόδους που χρησιμοποίησαν για να πετύχουν την Έξοδο από την Ε.Ε. Ψέματα, και παράνομη χρήση της πληροφορικής ως προς τα προσωπικά δεδομένα, και με λίγες ψήφους διαφορά απομάκρυναν την Μ. Βρετανία από την Ένωση. Και το κόμμα των Συντηρητικών επέλεξε τον δαιμόνιο Μπόρις για πρωθυπουργό. Μετακόμισε στο Νο 10 της Downing Street και αφού εκκαθάρισε κόμμα και κυβέρνηση από τους αμφιταλαντευόμενους κυβέρνησε μέχρι σήμερα.
Πριν την αποκαθήλωσή του συνέβησαν κάποια γεγονότα που οδήγησαν στην απόλυσή του. Γεγονότα που απέδειξαν την επιπολαιότητα και τις λάθος επιλογές του.
Πρώτα έφυγε η ψυχή του Brexit ο Κάμμινγκς καταγγέλλοντάς τον για διαχειριστική ανικανότητα. Ύστερα αποδείχτηκε ότι το κράτος εμπόρων ‘’κατάντησε΄΄χώρα εισαγωγών με ότι σημαίνει αυτό για τα οικονομικά της και για την λίρα, η οποία υποτιμάται διαρκώς. Ύστερα εξελέγη ο Μπάιντεν στις ΗΠΑ πολύ πιο φιλικός με την Ένωση και ευαίσθητος ειδικά με το θέμα της Βόρειας Ιρλανδίας . Μετά ήρθε η υγειονομική κρίση και στη συνέχεια το Ουκρανικό.
Παράλληλα οι προσπάθειες για διμερείς εμπορικές σχέσεις με τρίτες χώρες έχουν αποδειχτεί αναποτελεσματικές.
Τέλος με την ομαδική παραίτηση υπουργών και το κύριο άρθρο της ναυαρχίδας του συντηρητικού κόσμου, των Times, να σαλπίζει υπερ της εκδίωξης του Μπόρις, ήρθε το τέλος.
Τώρα μένει να δούμε πώς θα διαχειριστεί την κατάσταση ο ή η διάδοχός του. Καθώς και αν θα οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές. Αλλά και αν λειτουργήσει αυτήν την φορά η αυτοσυντήρηση του κόμματος.
Τέλος, σχετικά με τα μελλούμενα επισημαίνουμε ότι ο Κιρ Στάμερ των Εργατικών δεν θέτει ζήτημα νέου δημοψηφίσματος. Δεν επιθυμεί να ανοίξει πληγές, αλλά να αποκτήσει καλύτερες σχέσεις με την Ένωση. Αντίθετα οι Φιλελεύθεροι είναι υπερ νέου δημοψηφίσματος.
Ας ευχηθούμε λοιπόν στον Μπόρις υγεία και καλή ανάπαυση με τον πατέρα του στο Πήλιο. Ποιος ξέρει, μπορεί και αυτός να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης Νότιου Πηλίου.