Η πτώση ενός ειδώλου. Και τώρα τι θα γίνουν χωρίς ήρωα;

Ιωακείμ Γρυσπολάκης 16 Μαρ 2021

Εδώ και ένα μήνα προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν ήρωα. Προσπαθούν να στοιχηθούν πίσω από αυτόν και να δικαιολογήσουν την έλλειψη αντιπολιτευτικού λόγου, την αμηχανία τους, ή ακόμη να θυμηθούν και αναβιώσουν τις Πλατείες των Αγανακτισμένων και να μας πείσουν ότι ζούμε σε περίοδο Χούντας και σε ανελεύθερο καθεστώς.

Άδραξαν την ευκαιρία, προκειμένου να κινητοποιήσουν τους οπαδούς τους, τους χουλιγκάνους των γηπέδων, που μένουν χωρίς απασχόληση εδώ και ένα χρόνο λόγω πανδημίας, τα απομεινάρια των Εξαρχείων, μετά την εκκένωση δεκάδων κατειλημμένων κτηρίων, και να επαναλάβουν αυτό που γνωρίζουν καλλίτερα από οτιδήποτε άλλο: να φανατίζουν τους πολίτες, να διχάζουν την κοινωνία, να βάζουν εμπόδια στις μεταρρυθμίσεις και να συντηρούν τις αβελτηρίες δεκαετιών.

¨Όμως, όλα αυτά τα γκρέμισε μέσα σε λίγες ημέρες το ίνδαλμά τους. Ο απεργός πείνας, που ήθελε να γκρεμίσει το σύστημα, που ήθελε να εκβιάσει την Πολιτεία και να ηγηθεί ενός νέου Δεκέμβρη του 2008, ο αμετανόητος δολοφόνος ένδεκα πολιτών σταμάτησε την απεργία πείνας, βλέποντας ότι η Πολιτεία δεν εκβιάζεται και κρατά τις αρχές και αξίες της. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία τήρησε το Σύνταγμα και τους νόμους, μερίμνησε να διατηρηθεί στη ζωή εκείνος, που αφαίρεσε εν ψυχρώ τη ζωή ένδεκα πολιτών και έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σε όλους εκείνους, που την καλούσαν να ενδώσει. Ποτέ δεν πίστεψα ότι την καλούσαν να λυπηθεί τον κατάδικο δολοφόνο. Την καλούσαν να ενδώσει, προκειμένου να επιχαίρουν στη συνέχεια για την ήττα της.

Ούτε μία στιγμή δεν ανησύχησα για τη ζωή του Κουφοντίνα. Όχι επειδή δεν με ενδιέφερε εάν πέθαινε, αλλά επειδή ήμουν βέβαιος ότι ένας αμετανόητος δολοφόνος, που δολοφονεί ανυποψίαστους και άοπλους πολίτες, ένας δολοφόνος, που βιάζεται να πάει σε διακοπές και δολοφονεί ακρίτως ένα παιδί, αγαπά τη ζωή του. Ήθελε απλώς να εκθέσει και να εκβιάσει την Πολιτεία.

Και τώρα, όλοι εκείνοι, που ανησυχούσαν για τη ζωή του και καλούσαν την Εκτελεστική Εξουσία να αγνοήσει και παρακάμψει Νομοθετική και Δικαστική Εξουσία, είναι εκτεθειμένοι. Τί θα γίνουν τώρα χωρίς απεργό πείνας; Πώς θα αιτιολογήσουν τις κινητοποιήσεις τους, τις συγκεντρώσεις, τις φωτογραφίες κάτω από τα επαίσχυντα πανό συμπαράστασης αναρτημένα στο κατειλημμένο Κτήριο Διοίκησης του ΑΠθ; Ίσως μας πουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία, επειδή η Βουλή αποφάσισε ότι τα πανεπιστήμια θα πρέπει να προστατεύονται από τις καταλήψεις των μπαχαλάκηδων και των δήθεν επαναστατών.

Το πρόσχημα της ζωής του Κουφοντίνα έχει πλέον καταρρεύσει. Η συμμετοχή στελεχών και Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ σε κινητοποιήσεις υπέρ του καταδίκου τους εκθέτουν στα μάτια των προοδευτικών πολιτών. Όπως και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να καπηλευθεί την αυθαιρεσία ενός αστυνομικού και τις καταλήψεις στο ΑΠΘ, που είχαν ως κεντρικό πρόσωπο τον απεργό πείνας.

Ας αντιληφθούν, έστω και την ύστατη στιγμή, ότι οι δύσκολες στιγμές, που βιώνει η κοινωνία μας πρέπει να αντιμετωπιστούν με ενότητα και όχι με διχασμό, όπως προδήλως επιδιώκει η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ας κάνουν ένα διάλειμμα στην επαναστατική γυμναστική τους και ας ενώσουν τις προσπάθειές τους με αυτές της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Γιατί, εάν δεν το πράξουν, εάν δεν κάνουν στροφή 180 μοιρών, η κοινωνία θα τους γυρίσει την πλάτη. Και αυτό θα είναι οριστικό.

Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι: μήπως επιδιώκουν την αύξηση μετάδοσης της covid-19, ώστε να εκδικηθούν τους πολίτες, που τους καθαίρεσαν από την κυβέρνηση;