ο Σύνταγμα της Δημοκρατίας μας, με τις εκπληκτικές διατυπώσεις του, έχει τεράστια παιδαγωγική σημασία. Αρκεί να μην το διαστρέφουν οι «ερμηνευτές», μετατρέποντας σε γρίφους τους σαφείς ορισμούς του, προκειμένου συχνά να πουν το αντίθετο.

Στο άρθρο 2 λοιπόν ορίζει:

«O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».

Στο δε άρθρο 5 συνεχίζει:

«…2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο…

3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος».

Και το άρθρο 6 διασφαλίζει:

«Κανένας δεν συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται χωρίς αιτιολογημένο δικαστικό ένταλμα, που πρέπει να επιδοθεί τη στιγμή που γίνεται η σύλληψη ή η προφυλάκιση. Εξαιρούνται τα αυτόφωρα εγκλήματα».

Τι σημαίνουν αυτά; Ότι η αντιποίηση από συμμορίες – ανεξαρτήτως πολιτικών ή μάλλον αντιπολιτικών παραληρημάτων που υπηρετούν - των αρμοδιοτήτων, των υποχρεώσεων και των καθηκόντων της πολιτείας απέναντι σε όσους βρίσκονται στη Χώρα, είναι μια μορφή κατάλυσης των νόμων της Δημοκρατίας.

Και βεβαίως προσβολή του ίδιου του πολιτισμού μας.

Καμία κατανόηση λοιπόν απέναντι σε κυνηγούς ανθρώπων και συλλέκτες «κομματιών», παρά μόνον η αυστηρή εφαρμογή του νόμου.

Από ανάρτηση στο Facebook