Η πολιτική γενικώς είναι απρόβλεπτο πράγμα άν και η ιστορία έχει ενίοτε την κακή συνήθεια να επαναλαμβάνεται.

Τα γράφω αυτά γιατι παρα το γεγονός οτι τώρα οι συνθήκες ειναι τελείως διαφορετικές, η κατάσταση θυμίζει εν μέρει ενα deja vu, του 1978-79.

Τότε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος εγινε επικυρίαρχος του Κέντρου καθώς με τη διεύρυνση που έκανε πήρε ολα τα αξιόλογα στελέχη της τότε Ενωσης Κέντρου. Οι πιο φωνακλάδες που ήταν και περισσότερο αντιδεξιοί, πήγαν τότε στο ΠΑΣΟΚ ενώ λίγα χρόνια αργότερα η Ενωση Κέντρου διαλύθηκε κι εμεινε ο Ζίγδης μόνος του να κρατάει τη σφραγίδα της.

Οι ιστορικές αναλογίες ειναι προφανείς.

Σήμερα ο Κυριάκος εκτος απ´το Κέντρο, πήρε κι ένα σημαντικό κομμάτι κεντροαριστερών ψηφοφόρων αλλά και μιά σειρά στελέχη απ´το πάνω ράφι του ΠΑΣΟΚ την ώρα που ο κατιμάς πήγε Σύριζα.

Οι συγκρίσεις ομως σταματούν εδώ. Καθως ούτε ο Κυριάκος ειναι φυσικά Καραμανλής ούτε βεβαίως ο Ανδρουλάκης έχει καμμιά σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, πόσο μάλλον ο Τσίπρας που κάνει και ανεπιτυχείς προσπάθειες να τον μιμηθεί.

Σε ό,τι αφορά στη σημερινή πραγματικότητα, ένα παράξενο σκηνικό έχει τώρα διαμορφωθεί.

Μετά την αποκάλυψη του θέματος των υποκλοπών, ειναι αλήθεια οτι ενα μέρος των κεντροαριστερών κυριακίστας του ‘19, έχει προβληματιστεί. Αλλά ειναι και εξαιρετικά αμφίβολο αν θα ψηφίσει και ΠΑΣΟΚ καθώς η ρητορική του αρχηγού του τους ειναι ελάχιστα ελκυστική.

Ο Ανδρουλάκης όντας στριμωγμένος μεταξύ σφύρας και άκμονος, κάνει φιλότιμες προσπάθειες να επαναπατρίσει αυτούς του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στο Σύριζα. Ομολογούμε οτι για να το πετύχει πρεπει να τους μιλήσει στη γλώσσα τους.

Αν και στην πολιτική ποτέ δεν ξέρεις, εγώ δεν πιστεύω οτι έχει σκοπό να συνεργαστεί με το Σύριζα. Αν το έκανε θα ήταν πολιτική αυτοχειρία και θα κατέληγε σαν το Ζίγδη που γράψαμε παραπάνω.

Υπάρχουν πάντως αρκετές αντιφατικές ενδείξεις για τη στρατηγική του και το πού ακριβώς θέλει να το πάει.

Σημείο πρώτο-απαλλαγή Λοβέρδου, άφωνος ο αρχηγός.

Σημείο δεύτερο-κοινή δήλωση εκπροσωπων Σύριζα και ΠΑΣΟΚ για την πρωτοβουλία προάσπισης της δημοκρατίας ( απο τον χουντικό Μητσοτάκη…)

Σημείο τρίτο-κανένα σχόλιο απ´το επίσημο ΠΑΣΟΚ για τις πρωτοφανείς δηλώσεις Τσίπρα οτι δεν φτάνει η απλή εναλλαγή στην εξουσία.

Σημείο τέταρτο-απαξίωση της συγκυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου που την αποκαλούν τώρα σε επίσημη ανακοίνωση “διακυβέρνηση Σαμαρά”.

Σημείο πέμπτο-οι δύο σύμβουλοι του αρχηγού που φαίνεται να ειναι πιο κοντά στις θέσεις του Σύριζα. Ο ένας που σήμερα ζητά αποπομπή Μητσοτάκη είχε προσφύγει εναντίον της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, ο αλλος τάχθηκε εναντίον της οπως ειχε ταχθεί παλαιότερα και εναντίον του νόμου Διαμαντοπούλου-το άλλοτε καύχημα του ΠΑΣΟΚ.

Εξακολουθώ να πιστεύω οτι αν η θέση του Μητσοτάκη ειναι σήμερα δύσκολη, αυτή του Ανδρουλάκη ειναι ακόμη δυσκολότερη.

Διότι αργά ή γρήγορα θα μπεί σε διλήμματα και θα κληθεί να πάρει αποφάσεις.

Και κάθε μιά απ´αυτές θα έχει το ανάλογο κόστος.

Γιατι στην πολιτική το τζάμπα έχει πεθάνει εδώ και καιρό.