Έχουμε, αυτό το χρονικό διάστημα, να αντιμετωπίσουμε την αύξηση της ακρίβειας, την μεγάλη άνοδο των τιμών της ενέργειας, την άνοδο του πληθωρισμού και την επιβάρυνση της δυσπραγίας και του οικονομικού στριμώγματος στην αγοραστική δυνατότητα του λαϊκού κόσμου ώστε να γεμίσει το καλάθι του φτωχού και μικροαστικού νοικοκυριού, λόγω των συνεπειών του επεκτατικού πολέμου του χασάπη δικτάτορα Πούτιν.

Ας μην ξεχνάμε αυτή την παράμετρο της άδικης, αδικαιολόγητης κι αδικαίωτης εισβολής του αυταρχικού κι αιμοσταγούς “τσάρου” σε μια άλλη, αυτόνομη και μη επιθετική χώρα, την Ουκρανία, εισβολή που αναστάτωσε, τάραξε συθέμελα όλη την Ευρώπη, στην οποία ουσιαστικά ανήκει εν δυνάμει κι η Ουκρανία, προκάλεσε διεθνώς άσχημες οικονομικές συνέπειες, άθλια οικονομικά δεινά, αιματοκύλισε μια ανεξάρτητη ειρηνική χώρα, σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους, αμάχους και στρατιώτες και των δύο πλευρών, και κλόνισε πολύ επικίνδυνα την ισορροπία και την ειρήνη ενός νευραλγικού χώρου του κόσμου και της γεωπολιτικής ζυγαριάς, στην ανατολική πλευρά της Ευρώπης, φέρνοντας κοντά μας ακόμη και πραγματικές, υπαρκτές απειλές για έναν τακτικό πυρηνικό πόλεμο, με ρώσικα πυρηνικά μικρού & μέτριου βεληνεκούς, με τα οποία η Ρωσία είναι πολύ καλά εξοπλισμένη και πιστεύει πως το κόστος των δυτικών αντιδράσεων δεν θα είναι υπέρμετρο(1)... Γι' αυτό δεν έχουμε δικαίωμα να παίρνουμε αψήφιστα αυτές τις απειλές του Πούτιν στην περίπτωση που πάει να χάσει τον πόλεμο.

Έχουμε, ακόμη, για την Ελλάδα, το πρόβλημα των συνεχόμενων, σχεδόν παραφρονικών, επεκτατικών απειλών του σκληροπυρηνικού σουλτάνου Ερντογκάν. Μα αν βοηθήσει κάπως κι η τύχη, π.χ. να μην έχουμε πολύ κρύο χειμώνα και να μην τολμήσει ο Ερντογκάν μια ριψοκίνδυνη, επιθετικότατη, ουσιαστικά επεκτατικού οικονομικοστρατιωτικού χαρακτήρα επέμβαση ενόψει των δικών του εκλογών(2), στην οποία η κυβέρνηση δεν θα μπορεί απλά να γυρίσει, με ψυχρότητα, την πλάτη, η ελλαδική πολιτική κατάσταση και η οικονομία θα είναι ελεγχόμενες, τουλάχιστον από έναν Κ.Μητσοτάκη που ξέρει τι του γίνεται και πώς πρέπει να αντιδρά στα μεγάλα, καθοριστικά προβλήματα.

Κάτι που δυστυχώς δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε και να επιβεβαιώσουμε υπέρ της καλής κι εύρυθμης λειτουργίας της δημοκρατικής ομαλότητας, της κανονικής και ορθολογικής λειτουργίας του κοινοβουλευτικού, δημοκρατικού πολιτισμού και πολιτεύματος, κυρίως για τον Τσίπρα, τον όλον ΣΥΡΙΖΑ και τα βασικότερα στελέχη του(3), που παρεκτρέπονται συχνά άκριτα, βυθισμένοι σε μια ακραία εχθροπάθεια, προς μισαλλόδοξες, κάθετες και ολικές, φανατικές αντιπαραθέσεις προς οποιοδήποτε μέτρο και αν πάρει η τωρινή κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ανεξέλεγκτα το οποιοδήποτε μέσο, τυχοδιωκτικό, επιβλαβές για το πρόσωπο της χώρας στο εξωτερικό, συκοφαντικό, ή φαντασιόπληκτο, ή εξτρεμιστικά επιθετικό και ταραχοποιό (οι αριστερές δυναμικές επιλογές, αποκαλούμενες “αντίσταση” και “ανατροπή” εν καιρώ πλουραλιστικού, πολυκομματικού, δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού και κράτους δικαίου, όχι αποκλειστικά, ιδεολογικοπολιτικά προνόμια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της Μέρας 25, των διαφόρων μ.-λ., κ.ο.κ. ).

Μα ακόμη δυστυχώς και για τον βερμπαλιστή Ν.Ανδρουλάκη, ο οποίος έχει μισοκάψει την αναγκαιότητα προβολής ενός απαραίτητου, ρεαλιστικού, εποικοδομητικού και εφαρμόσιμου προγραμματικού λόγου της ελληνικής, ευρωσοσιαλδημοκρατικής συνιστώσας στη χώρα, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, περιοριζόμενος χοντρικά, δυστυχώς, στις δικαιολογημένες καταγγελίες των παρακολουθήσεων, κυρίως σε βάρος του(4). Αλλά αυτό δεν επαρκεί για να κάνεις σωστή αντιπολίτευση, για να κάνεις θετικές, βελτιωτικές και μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις με ευρωσοσιαλδημοκρατικό όραμα, στα κυβερνητικά μέτρα και νομοσχέδια, για να προωθήσεις την αληθινή αυτονομία του κόμματος ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με έναν διακριτό, ενδιαφέροντα και καταλυτικό, ευρωσοσιαλδημοκρατικό ρόλο και λόγο ως προς τις δύσκολες, επερχόμενες εξελίξεις των δύο συνεχόμενων εκλογών, που δεν ξέρουμε καν εάν θα μπορέσουν να βγάλουν κυβέρνηση στη χώρα, το 2023· σοσιαλδημοκρατικό λόγο π.χ. σχετικά με το ασφυκτικό φλερτ της ανερμάτιστης, ασταθούς και μετέωρης, αβάσιστης, ριψοκίνδυνης και έωλης “προοδευτικής διακυβέρνησης” που προωθεί η συριζαϊκή αριστερά. Τι θα έπρεπε να κάνει η ηγεσία του ευρωσοσιαλδημοκρατικού πόλου στην Ελλάδα, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ; Σίγουρα να μη δηλώσει από τώρα με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει ενώπιον των εκλογών. Η ορθή πολιτική λύση, λογικότατα & εμφανέστατα, θα αναδειχτεί μετά τη γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων των εκλογικών αναμετρήσεων και της ποσοτικής σύστασης του κοινοβουλίου σε βουλευτές των διαφόρων κομμάτων που θα το συναπαρτίζουν. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει σήμερα από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα ήταν να τηρήσει ανοιχτή στάση αναμονής σε όλα τα ενδεχόμενα, μην αποκλείοντας εκ των προτέρων κάποια λύση, γιατί, ειδικά μετά τις δεύτερες εκλογές, εάν η ΝΔ δεν κερδίσει την αυτοδυναμία με τον προβληματικό εκλογικό νόμο που κατασκεύασαν οι Θεοδωρικάκος & Γεραπετρίτης (και οι δυο, σημειωτέον, προερχόμενοι από τον χώρο της κεντροαριστεράς), οφείλει, για να μην πάμε σε τρίτες εκλογές που θα αποσταθεροποιήσουν και θα πλήξουν σοβαρά την πολιτική σταθερότητα και κατά συνέπεια και την οικονομία που στηρίζεται σ'αυτήν, να αφήσει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα πολιτικών συνεργασιών. Τι σημαίνει αυτό; Για να μη βρεθεί η χώρα σε ένα καταστροφικό για την οικονομική σταθερότητα, αδιέξοδο, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει να αντιληφθεί πως κάτω από τις περιστάσεις αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις δεύτερες εκλογές, οφείλει να αναθεωρήσει τις πολιτικές δυσανεξίες και τις εκ των προτέρων αρνητικές αντιδράσεις της και να συνεργαστεί με το πρώτο κόμμα, όποιο κι αν αυτό είναι, με κάποιον λογικό και εύσχημο τρόπο από αυτούς που θα προσφέρονται, τότε, από την πολιτική συγκυρία, ώστε να σχηματιστεί επιτέλους η παντελώς απαραίτητη κυβέρνηση. Αυτό δεν μπορεί βέβαια να γίνει εάν επιμείνει π.χ. στο να αποκλείσει de facto ως πρωθυπουργό, τον ηγέτη του πρώτου κόμματος που θα προκύψει απ' τις εκλογές, αντίθετα θα αναγκαστεί και θα πρέπει να τον αποδεχτεί γιατί δεν υπάρχει άλλη δημοκρατική, βιώσιμη και λογικοφανής λύση. Και ξέρουμε όλοι πως το πιθανότερο σενάριο είναι το κόμμα αυτό να είναι η ΝΔ και αυτός ο ηγέτης, ο Κ.Μητσοτάκης, όπως ξέρουμε ακόμη πως ο Ν.Ανδρουλάκης θα παρακαλεί τον Θεό της Ελλάδας, ήδη πριν τις πρώτες εκλογές, να κερδίσει την αυτοδυναμία η ΝΔ για να μην μπει κι αυτός και όλοι εμείς οι πατριώτες πολίτες στα δύσκολα διλήμματα που περιγράψαμε προηγουμένως...

Εάν όμως η τύχη της Ελλάδας γυρίσει, χειροτερέψει πολύ στους προαναφερόμενους στην αρχή του άρθρου μας, τομείς, της εξέλιξης του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, του χειμωνιάτικου κλίματος και του βαθμού επίδειξης θρασείας επιθετικότητας εκ μέρους του Ερντογκάν, τομείς και αντίστοιχα ζητήματα που δεν εξαρτώνται από τον ορθολογισμό μιας ρεαλιστικής, φιλοευρωπαϊκής, δημοκρατικής και λογικής κυβέρνησης, δεν ξέρουμε πόσο μπορούν να χειροτερέψουν οι καταστάσεις και τα εθνικά, γεωπολιτικά και κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα... Όσον αφορά την παρακολούθηση του κινητού του αρχηγού της ελάσσονος αντιπολίτευσης, Ν.Ανδρουλάκη και των υπόλοιπων πολιτικών, προφανώς είναι μη παραδεκτή και αντιδεοντολογική και έβλαψε κι έφθειρε την κυβέρνηση, μα ας μην ξεχνάμε πως η ΕΥΠ, όσο κυβερνούσαν κι όλες οι υπόλοιπες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, εξακολουθούσε πάντοτε τις παρακολουθήσεις, για πολλούς και διάφορους λόγους, μα δεν είδαμε πολλούς αριστερούς να διαμαρτύρονται τότε, ειδικότερα επί της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ...

(1). Τα οικονομικά, καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα τα αντιμετώπιζε, νομίζω, αποτελεσματικότερα, και ούτε είναι χάλια, απλά χειροτέρεψαν λόγω του πολέμου που κήρυξε ο Πούτιν στην πρώην σύμμαχο της Ρωσίας, την ανεξάρτητη Ουκρανία, κάτι που επιδείνωσε τα ευρωπαϊκά οικονομικά προβλήματα. Φυσικά έχουμε άλλα 100 άλυτα προβλήματα, μα πότε και από ποιους θα λύνονταν;

(2). Ή την αυθαίρετη εργαλειοποίηση και την εξώθηση των μεταναστών που είναι εγκατεστημένοι στην Τουρκία, να μπουν μαζικά και παράνομα στην Ελλάδα, ασκώντας της παντοειδών πιέσεων... Το ότι η πολιτεία εμποδίζει τους μετανάστες να μπουν στην Ελλάδα, με τα push back στη θάλασσα και τη φύλαξη του φράχτη στον Έβρο, ισχύει, μα αν δεν το έκαναν θα είχαμε όχι 1.200.000-1.400.000 μετανάστες, μα 2.500.000 μετανάστες,. Πού θα τους βάζαμε και ποιοι ντόπιοι Έλληνες θα τους δέχονταν; Τι δουλειές θα έκαναν;

(3). Ως παραδείγματα, από τον Τζανακόπουλο έως τον Ηλιόπουλο, και από τον Ν.Παππά έως τον Ραγκούση, τον Κυρίτση ή τον Καρτερό, και άλλους λίγο γνωστούς βουλευτές της επαρχίας.

(4). Για το θέμα των τηλεφωνικών υποκλοπών ισχύει πως γίνονταν ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΕΠΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, καθώς και επί του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ.