Ολες αυτές οι προσπάθειες που έγιναν για τη μεγάλη Κεντροαριστερά θα πέσουν τελικά στο Ποτάμι; Είναι ο προβληματισμός αρκετών ανθρώπων που μόχθησαν για την ενότητα του προοδευτικού χώρου, αλλά και το ειρωνικό σχόλιο κάποιων που επιμένουν να απαξιώνουν κάθε προσπάθεια που δεν ταιριάζει με τα προκατασκευασμένα σχέδιά τους.
Η πραγματικότητα, όμως, δεν συμβαδίζει πάντα με τις επιθυμίες μας…
Γιατί τη στιγμή που η ελπιδοφόρα κίνηση των 58 εξελίχθηκε σε μία απλή έκκληση προς τις κεντροαριστερές δυνάμεις, όταν ο Κουβέλης είχε ήδη ανοίξει τα πανιά της επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ και ο Βενιζέλος θυσίαζε, αμέσως μετά, την Ελιά και τη Δημοκρατική Παράταξη στον βωμό του ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ -που τώρα τον εκδικείται- ήρθε το Ποτάμι να καλύψει την ανάγκη ενός νέου πολιτικού χώρου, ανάμεσα στις δυνάμεις του νέου δικομματισμού.
Το Ποτάμι δεν είναι -ούτε και διεκδίκησε να είναι- το κόμμα της Κεντροαριστεράς. Δεν είναι καν -γιατί κανένα κόμμα δεν μπορεί να είναι πια, πλην του ΚΚΕ ίσως- κόμμα ιδεολογικής ενότητας. Εγινε, εκ των πραγμάτων, η πρώτη «ομπρέλα» του μεσαίου χώρου, ένα κόμμα πολιτικής ενότητας που συσπειρώνει πολίτες με διαφορετικές ιστορικές διαδρομές και απόψεις γύρω από συγκεκριμένους στόχους για το μέλλον της χώρας:
Την εξασφάλιση της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη, την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στο κράτος, στην οικονομία και στους κοινωνικούς θεσμούς, καθώς και την αναπτυξιακή της πορεία με όρους παραγωγής και ανταγωνιστικότητας.
Το Ποτάμι είναι ένα κόμμα διαφορετικό από αυτά που συνηθίσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Τα πρόσωπα, η θεματολογία και οι συζητήσεις σε φέρνουν πιο κοντά στην αγωνία, στους προβληματισμούς και στις αναζητήσεις τής εκτός των κομματικών τειχών κοινωνίας.
Νέοι άνθρωποι που ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες την ανάμειξή τους με τα κοινά, αλλά και παλιότεροι που έχουν την ευκαιρία να συμβάλουν με την εμπειρία, τις γνώσεις και το προσωπικό τους παράδειγμα στη διαμόρφωση μίας φρέσκιας γενιάς πολιτικών που χρειάζεται η Ελλάδα της νέας, μετά την κρίση, εποχής.
Αρκεί να μην επιδιώξουν να καθηγεμονεύσουν, να αποφασίσουν γι’ αυτήν χωρίς αυτήν…
Με βάση το διαμορφωμένο πολιτικό σκηνικό, η ανάδειξη του Ποταμιού σε τρίτη δύναμη, τη μεθεπόμενη Κυριακή, θα αποτελέσει ασφαλώς μία ισχυρή εγγύηση εν όψει των κρίσιμων μετεκλογικών εξελίξεων.