Μπορεί η προαναγγελθείσα άνοδος της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς να μην απείλησε τελικά την φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία (Λαϊκοί-Σοσιαλδημοκράτες-Φιλελεύθεροι-Πράσινοι) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ωστόσο σήμανε ακόμα πιο δυνατά το προειδοποιητικό καμπανάκι για το δυσοίωνο μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, σε περίπτωση παθητικής αναμονής του μοιραίου…
Στη Γαλλία, ο συναγερμός έχει σημάνει ηχηρά εδώ και περισσότερο από δύο δεκαετίες, το 2002, όταν ο Ζαν Μαρί Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών απέναντι στον Ζακ Σιράκ. Έκτοτε η παρουσία των Λεπέν στην πολιτική ζωή της χώρας είναι αδιάλειπτη όπως και η απειλή της ανάδειξης της Μαρίν Λεπέν στην Προεδρία της Γαλλίας. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ωστόσο, έφερε την απειλή αυτή προ των πυλών του Ελιζέ εν αναμονή της προεδρικής εκλογής του 2027.
Μετά την αναγγελία του αποτελέσματος των ευρωεκλογών ο Εμμανουέλ Μακρόν είχε μπροστά του δύο εναλλακτικές εκδοχές. Η πρώτη ήταν να μην κάνει τίποτα, πέραν ενός προειδοποιητικού διαγγέλματος προς τους Γάλλους εν όψει των επόμενων προεδρικών εκλογών στις οποίες ο ίδιος δεν μπορεί πλέον να θέσει υποψηφιότητα. Στην περίπτωση αυτή, το αποτέλεσμα της επόμενης Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας θα ήταν γνωστό ήδη από το βράδυ της 9ης Ιουνίου.
Η δεύτερη επιλογή ήταν αυτή ακριβώς που έκανε. Να μην περιμένει το μοιραίο. Να μην παραδώσει αμαχητί, φεύγοντας από την Προεδρία, τη Γαλλία στις διαθέσεις της Μαρίν Λεπέν και της Ακροδεξιάς. Η ανακοίνωση της απόφασής του να προκαλέσει άμεσα γενικές βουλευτικές εκλογές ταρακούνησε το πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας και έφερε τα δημοκρατικά κόμματα αλλά και τους Γάλλους πολίτες προ των ευθυνών τους.
Με την απόφασή του αυτή ο Μακρόν εκπληρώνει ως το τέλος την αποστολή που ανέλαβε θέτοντας της αρχική υποψηφιότητά του για τη Γαλλική Προεδρία. Να εμποδίσει την ανάδειξη της Λεπέν στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα σε μια εποχή όπου η ουσιαστική εξαύλωση των κομμάτων της παραδοσιακής Αριστεράς της είχε ανοίξει διάπλατα το δρόμο. Στην εμφάνιση του Μακρόν στην πολιτική σκηνή και στην πανδημοκρατική συσπείρωση που πέτυχε δύο διαδοχικά φορές στον δεύτερο γύρο οφείλεται αποκλειστικά το γεγονός ότι η Λεπέν εξακολουθεί να είναι υποψήφια για το προεδρικό αξίωμα.
Στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου, χάρη στην τολμηρή πρωτοβουλία του Προέδρου Μακρόν, οι πολιτικές δυνάμεις της Γαλλίας και κυρίως οι Γάλλοι πολίτες θα έχουν την ευκαιρία να αποτρέψουν, για μια ακόμα φορά, την άνοδο της Ακροδεξιάς στην εξουσία. Ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσουν και αυτή τη φορά οι αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας έναντι οποιωνδήποτε κοντόφθαλμων λαϊκομετωπικών υπολογισμών που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία του βασικού δημοκρατικού πυλώνα της Ενωμένης Ευρώπης.