Η θρασύτατη περιαυτολογία του δημάρχου Σπάρτης για την «εποποιία» που έγραψε το 2007, με αφορμή τις πυρκαγές στην Ηλεία, ήχησε σαν προειδοποιητικό καμπανάκι την ώρα που η συζήτηση για πρόωρες εκλογές έχει, για μια ακόμα φορά, ξεκινήσει. Μια συζήτηση πολιτικής σκοπιμότητας που διεξάγεται με διάφορα προσχήματα αλλά στην ουσία, με γνώμονα τα δημοσκοπικά ευρήματα, προτάσσοντας σταθερά το κομματικό συμφέρον από το πραγματικό συμφέρον της χώρας.

Το 2007, ο Κώστας Καραμανλής δεν δίστασε να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές ανανεώνοντας μια καταστροφική θητεία κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος. Το ίδιο έκανε και το 2009, αυτή τη φορά για να «το σκάσει» από την εξουσία, αποφεύγοντας το πολιτικό κόστος της πτώχευσης της χώρας για την οποία έφερε καθοριστική ευθύνη. Αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας δεν δίστασε να καταφύγει, εν μέσω της κρίσης τον Σεπτέμβρη του 2015, σε πρόωρες εκλογές για να σώσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία και να προσαρμόσει τη λαϊκή εντολή στη μνημονιακή κωλοτούμπα του.

Η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές από τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες αλλά και το αίτημα για τη διεξαγωγή τους από τις αντιπολιτεύσεις, τη στιγμή που η κυβέρνηση διατηρεί την «δεδηλωμένη», αποτελεί θεσμικό ατόπημα που παραβιάζει την ουσία της συνταγματικής πρόβλεψης για διεξαγωγή των εκλογών ανά τετραετία. Οι επικαλούμενοι συνήθως λόγοι «εθνικού συμφέροντος» καταστρατηγούν το σύνταγμα και προσβάλλουν τη δημοκρατία. Στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι οι πρόωρες εκλογές αναστέλλουν το εκάστοτε κυβερνητικό έργο και σηματοδοτούν μια περίοδο παροχολογίας και λαϊκισμού που η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά.

Είναι καιρός να σταματήσει αυτό το «συναινετικό» διαχρονικά διακομματικό παιχνίδι. Οι εκλογές θα πρέπει να γίνονται στο τέλος της τετραετίας εκτός αν «πέσει» η κυβέρνηση και δεν μπορεί να σχηματιστεί νέα κυβερνητική πλειοψηφία. Θα είναι ταυτόχρονα και μια καλή ευκαιρία για να αναλάβουν οι πολιτικές δυνάμεις τις ευθύνες τους για τη σύναψη ισχυρών προγραμματικών συμφωνιών με στόχο τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα.