«Νέο Κιλελέρ», πηχυαίοι οι τίτλοι των εφημερίδων, ξεχειλίζει η λαϊκή οργή, οδοφράγματα και φωτιές, μπλοκάρισμα στην εθνική και στα τρένα, η Ελλάδα κόβεται στα δυό.
Τι έγινε ρε παιδιά;
Λάρισα, 1988.
Η ποδοσφαιρική ομάδα είναι κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά, φεύ, ο εκ Βουλγαρίας ποδοσφαιριστής Τσίγκωφ συλλαμβάνεται ντοπέ, συνωμοσία αλλά και το δεύτερο δείγμα βγαίνει θετικό.
Η ομάδα τιμωρείται με απώλεια βαθμών, πάει ο τίτλος….
Τέσσερα χιλιόμετρα ο όγκος της πορείας, μπροστά ο μητροπολίτης Σεραφείμ με τα ιερά σύμβολα, οι τοπικοί άρχοντες ζωσμένοι φυσεκλίκια…
Ο Ανδρέας μπορεί να όρθωνε ανάστημα στα φουσάτα των Τούρκων και να βύθιζε το Χόρα, μα γνώριζε ότι με το πάθος των φιλάθλων δεν παίζεις…
Είχε μπλέξει και με τον Κοσκωτά τότε, ας μη το παρακάνουμε…
Κι αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε την απόφαση, αλλάζουμε το νόμο!
Ο ατυχήσας Βούλγαρος τιμωρείται και επιστρέφει στον σοσιαλιστικό παράδεισο όπου η λέξη ντόπινγκ είναι άγνωστη, η Λάρισα απαλλάσσεται της ευθύνης και στέφεται πρωταθλήτρια.
Πανηγύρια, ο μικρός Δαυίδ θριάμβευσε, η ευτυχία είναι μια κατάσταση του νου κι άσε τον Μαρξ να λέει…
Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα όλα αυτά.
Εγκαίνια του Μετρό, λαμπρότης, ράβουμε κοστούμια, ευκαιρία να ανατάξουμε και λίγο το πολιτικό κλίμα, να χαρούμε και λίγο βρε παιδί μου…
Πάνω που ετοιμαζόμαστε για τη φιέστα…ντριιιιν το τηλέφωνο.
Ο παράγοντας της ομάδας του Άρη προειδοποιεί τον υφυπουργό υποδομών ότι δεν μπορεί να συγκρατήσει τους οπαδούς της ομάδας.
Η οποία τιμωρήθηκε με την «εξοντωτική» ποινή των δύο αγώνων κεκλεισμένων των θυρών γιατί παραβίασε, καθ’ υποτροπήν, τον αθλητικό περί γηπεδικής βίας νόμο.
Και ετοιμάζονται να βανδαλίσουν τους χώρους του ολοκαίνουργιου Μετρό μετατρέποντας τη λαμπρή τελετή σε εφιάλτη.
«Μας απειλείτε κύριε;»
«Μα τι λέτε, εμείς δεν εγκρίνουμε τη βία αλλά ανεξέλεγκτο το ποτάμι της δίκαιης οργής και να το πείτε στον πρωθυπουργό γιατί αν η κατάσταση ξεφύγει…»
Σιγοντάρει,«κάτω τα χέρια από τον Άρη», Λατινοπούλου κι οι επιτήδιοι πολιτευτές.
Ο πρωθυπουργός δεν μασάει στους εκβιασμούς, εδώ έδωσε συνέντευξη, όχι στο γραφείο του, μπροστά από ένα νεοαποκτηθέν Ραφάλ, τον τρόμο των αιθέρων, το πιάσατε το νόημα, έτσι;…
Τους χούλιγκαν θα φοβηθεί;
Αγέρωχος δεν υποκύπτει αλλά η ποινή ανεπαισθήτως αναστέλλεται…
Ανακούφιση κι οι παράγοντες κλείνουν το μάτι πονηρά στους χουλιγκάνους…
Είπαμε, με το πάθος των φιλάθλων δεν παίζεις.
Παίζουν μόνο αυτοί που ρίχνουν τα λεφτουδάκια τους στην ομάδα, από άδολη αγάπη στο σύλλογο πάντα. Θα πιάσουν τόπο όταν χρειαστεί.
Τέλος καλό.
Εκβιασμός; Μα ποιος εκβιασμός! Όλα σβήνουν κάτω από τις ιαχές θριάμβου και την δικαιολογημένη χαρά των Θεσσαλονικέων για ένα όνειρο που έγινε επιτέλους πραγματικότητα.
Κι ανενόχλητοι μπορούμε να διασκεδάσουμε με τους αγαπημένους μιζερογκρινιάρηδες, τι θα σκαρφιστούν πάλι, δεν τους άρεσε το σήμα, εξαφανίσατε τα αρχαία, μα νάτα μπροστά σας, ναι αλλά ο σταθμός στάζει και σιγά το μήκος της γραμμής και πόσο κόστισε…
Ο γκρινιάρης όμως είναι χαριτωμένος, δίνει χαμόγελο και χρώμα στη νωχελική καθημερινότητά μας όπως καλά γνωρίζουν οι δημιουργοί του Αστερίξ η του Μάπετ Σόου…
Καλές βόλτες αγαπημένοι Θεσσαλονικείς…
Σχόλιο στην εκπομπή «Καθρέφτης» του Χρήστου Μιχαηλίδη στo Α΄Πρόγραμμα της ΕΡΤ