Είναι του συρμού η καταφυγή στη θέση του Μαρξ για την επανάληψη της ιστορίας. Οχι βεβαίως όπως τον «διαβάζουν» διάφοροι ημιεγγράμματοι, οι οποίοι γράφουν πως η ιστορία την πρώτη φορά επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα. Λες και υπάρχει κάτι που την πρώτη φορά που συμβαίνει, επαναλαμβάνεται. Τόσο αγράμματο θεωρούν τον Μαρξ;
Αλλος όμως είναι ο λόγος γι’ αυτές εδώ τις γραμμές. Με αφορμή «τα δεινά της ελληνικής Κεντροαριστεράς» γίνεται τελευταίως από πολιτικούς παράγοντες αλλά και από πνευματικούς ανθρώπους μια προσπάθεια να εμφανιστεί η δεύτερη φορά Τσίπρας ως λύση της τραγωδίας της. Μια το Ινστιτούτο Τσίπρα με τους αξιόλογους προσκεκλημένους του, την άλλη σχετική αρθρογραφία που αφήνει ως αυτονόητη την αρχηγία του για να ενωθεί η «παράταξη», την παράλλη οι σχετικές επιθέσεις κατά του σημαντικότερου υποψηφίου, του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, για την αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ, αποκαλύπτουν περισσότερα απ’ όσα κρύβουν. Το φαινόμενο Τσίπρας την πρώτη του φορά ήταν φάρσα για τη χώρα, η οποία ευτυχώς αποτράπηκε έπειτα από πολλές προσπάθειες ανθρώπων και μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ – για ψάξτε εδώ τον ρόλο του Αλέξη Χαρίτση στη διάσωση των πακέτων ΕΣΠΑ, αλλά και τη βρετανική ψυχραιμία του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Εδώ δεν γίνονται δίκες προθέσεων, αλλά μπορεί να γίνει επικεφαλής μιας προσπάθειας για την ήττα της Κεντροδεξιάς και της Ακροδεξιάς ο άνθρωπος που το 2015 έβαλε στην κυβέρνηση τη χειρότερη τότε μορφή Ακροδεξιάς; Μπορεί να γίνει ηγέτης μιας τέτοιας προσπάθειας ο άνθρωπος που έχει καθυβρίσει, χωρίς ποτέ να ζητήσει συγγνώμη, τα στελέχη της παράταξης στην οποία τώρα γίνεται έκκληση για ενότητα; Μπορεί να γίνει κοινό πρόσωπο για την πρωθυπουργία και την κοινή κάθοδο των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς το πρόσωπο που διάβασε – εκούσια ή ακούσια δεν έχει σημασία – τόσο λανθασμένα το διεθνές περιβάλλον το 2015; Και μπορεί σε πολλά απ’ αυτά που έλεγε αυτός και ο Βαρουφάκης για την καταστροφική συνταγή του νεοφιλελεύθερου Μνημονίου, να είχαν δίκιο, αλλά ο δρόμος προς μια άλλη «συνταγή» δεν ήταν η ρήξη του δημοψηφίσματος. Ευτυχώς που το κατάλαβε, έστω και την τελευταία στιγμή. Μπορεί να γίνει επικεφαλής μιας πνευματικής αναγέννησης του χώρου, ο άνθρωπος που όσο ερχόταν στην εξουσία, όσο κυβερνούσε και όσο αντιπολιτευόταν μετά, τόση περιφρόνηση έδειξε για τον κόσμο των ιδεών; Η δεύτερη φορά Τσίπρας θα είναι τραγωδία για την Κεντροαριστερά.
Μα κανένα ρόλο δεν μπορεί να αναλάβει ο νέος Τσίπρας που να μην οδηγεί σε τραγωδία την Κεντροαριστερά; Αντιθέτως, με την ωριμότητα που τελευταίως φαίνεται να δείχνει και με το Ινστιτούτο του – διαβάστε την εξαιρετική παρέμβασή του στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών – μπορεί κάλλιστα να συμβάλει στην επεξεργασία ενός Κοινού Προγράμματος της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Αλλά ως εκεί. Οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά η ιστορία τους τούς ακολουθεί. Αυτή δεν αλλάζει. Και φυσικά το να μπει σ’ αυτήν την κούρσα για επικεφαλής της Κεντροαριστεράς ο Κασσελάκης θα είναι τραγωδία στο τετράγωνο.
Πηγή: www.tanea.gr