Δεν πρόλαβε να γνωστοποιηθεί η είδηση για την έκδοση από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο των ενταλμάτων σύλληψης για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον πρώην υπουργό Άμυνας Γιόαβ Γκάλλαντ και το ηγετικό στέλεχος της Χαμάς, Μοχάμεντ Ντέιφ, για μια σειρά εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, κι αμέσως-και με θαυμαστό συγχρονισμό-τα κυρίαρχα Μέσα επικοινωνίας/προπαγάνδας της Συλλογικής Δύσης, αποδύθηκαν σε έναν πρωτοφανή αγώνα αποδόμησης και απονομιμοποίησης του ΔΠΔ, του Εισαγγελέα του, Καρίμ Αχμάντ Καν, και των δικαστών που εισηγήθηκαν/ αποφάσισαν για την ποινική δίωξη των τριών.
Στην κοινή γνώμη καλλιεργήθηκε, τεχνηέντως, η εντύπωση ότι το ΔΠΔ προορίζεται να διώκει κάτι τριτοκοσμικούς αιματοβαμμένους δικτάτορες και φυλάρχους της Μαύρης Αφρικής, ενώ δεν έλειψαν και οι δηλητηριώδεις αιχμές για τους δικαστές-μέλη του Δικαστηρίου.
Και πράγματι, τα εντάλματα κατά των Νετανιάχου και Γκάλλαντ σηματοδοτούν την πρώτη φορά στην 22χρονη ιστορία του ΔΠΔ που εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για ανώτερους αξιωματούχους φίλων και συμμάχων της Δύσης.
Τα εντάλματα, που ζήτησε πριν από έξι μήνες ο Εισαγγελέας του ΔΠΔ Καρίμ Αχμάντ Καν, εξέδωσε μια επιτροπή τριών δικαστών, γνωστή ως Προδικαστικό Τμήμα Ι, οι οποίοι εξέτασαν λεπτομερώς τα αποδεικτικά στοιχεία πριν αποφασίσουν.
Η προσοχή της κοινής γνώμης εστιάσθηκε στο πρόσωπο του Εισαγγελέα Καν, Βρετανού πολίτη, Πακιστανικής καταγωγής, γεννημένου στο Εδιμβούργο στις 30 Μαρτίου 1970. Με σπουδές Νομικής στο King’s College του Λονδίνου και το Παν/μιο της Οξφόρδης, ο Καν διορίστηκε σε ηλικία μόλις 25 ετών, το 1995, Ανώτερος Εισαγγελέας του Στέμματος.
Η διαδρομή του Καρίμ Καν στο ΔΠΔ είναι εν πολλοίς γνωστή, όχι όμως και των τριών δικαστών του Προδικαστικού Τμήματος Ι.
Πρόκειται για νομικούς ιδιαίτερου κύρους στις χώρες τους, οι οποίοι αντιστάθηκαν στις αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, προκειμένου να μην ασκηθούν διώξεις κατά Νετανιάχου-Γκάλλαντ.
Αξίζουν, λοιπόν, ιδιαίτερης μνείας:
Ο δικαστής Nicolas Guillou, από την Γαλλία, είναι ο Πρόεδρος του Προδικαστικού Τμήματος Ι, στο οποίο η θητεία του ξεκίνησε την 11η Μαρτίου 2024.
Ο Guillou υπηρέτησε, για τέσσερα χρόνια, ως δικαστής προδικασίας στα Ειδικά Τμήματα του Κοσσυφοπεδίου. Υπηρέτησε επίσης ως chef de cabinet στον Πρόεδρο του Ειδικού Δικαστηρίου για τον Λίβανο (2015-2019) και ως εισαγγελέας-σύνδεσμος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ (2012-2015).
Μεταξύ 2006 και 2012, ο Guillou εργάστηκε για το Γαλλικό υπουργείο Δικαιοσύνης, ως αναπληρωτής επικεφαλής του τμήματος εμπορικού δικαίου, σύμβουλος του υπουργού ποινικών υποθέσεων και διπλωματικός σύμβουλος του υπουργού.
Η Δικαστής Reine Alapini-Gansou, κατάγεται από το Μπενίν στη Δυτική Αφρική, χώρα την οποίαν στα μαθητικά μας χρόνια γνωρίζαμε ως Δαχομέη. Είναι ο δεύτερος αντιπρόεδρος του ΔΠΔ και μέλος του Προδικαστικού Τμήματος Ι. Ξεκίνησε τη θητεία της ως δικαστής του ΔΠΔ στις 11 Μαρτίου 2018.
Ήταν μέλος του Τμήματος Προδικασίας που εξέδωσε, επαινούμενη τότε, το ένταλμα σύλληψης για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν τον Μάρτιο. Στις 13 Νοεμβρίου, ένα δικαστήριο στη Μόσχα διέταξε τη σύλληψή της ερήμην για «ένα παράνομο ένταλμα σύλληψης» που εκδόθηκε κατά του Πούτιν.
Πριν από την ένταξή του στο ΔΠΔ, η Alapini-Gansou υπηρέτησε ως πρόεδρος της Αφρικανικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και των Λαών, του κύριου φορέα για τα ανθρώπινα δικαιώματα της Αφρικής (2009-2012) και ειδικός εισηγητής για την κατάσταση των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αφρική (2005-2009 και 2012-2017).
Το 2011 διορίστηκε δικαστής στο Μόνιμο Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης, το παλαιότερο Διεθνές Δικαστήριο στον κόσμο.
Η Alapini-Gansou έχει υπηρετήσει ως προδικαστικός δικαστής σε πολλές υποθέσεις, συμπεριλαμβανομένων καταστάσεων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη Λιβύη, το Μάλι, την Μιανμάρ, τη Βολιβία και τη Λευκορωσία.
Η δικαστής Beti Hohler, κατάγεται από την Σλοβενία και αντικατέστησε στο Προδικαστικό Τμήμα Ι την Ρουμάνα δικαστή Ιούλια Μότοκ, η οποία παραιτήθηκε για λόγους υγείας.
Η Hohler είναι επίσης μέλος του Δικαστηρίου V του ΔΠΔ. Πριν ενταχθεί στο ΔΠΔ το 2015, ήταν σύμβουλος της αποστολής της ΕΕ για το κράτος δικαίου στο Κοσσυφοπέδιο.
Τον Φεβρουάριο του 2015, έγραψε μια νομική-πολιτική εισήγηση, σχολιάζοντας την ένταξη της Παλαιστίνης στο ΔΠΔ. Στην ανάλυσή της, η Hohler εξήγησε τις νομικές συνέπειες της ένταξης της Παλαιστίνης, πώς το Ισραήλ μπορεί να αμφισβητήσει το δικαστήριο και την έκταση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου για Ισραηλινούς και μη Παλαιστίνιους. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «με την προσχώρηση της Παλαιστίνης στο Καταστατικό της Ρώμης, το νομικό πλαίσιο έχει αλλάξει και τα μέρη στη σύγκρουση θα ήταν φρόνιμο να το αποδεχτούν και να το σεβαστούν».
Η Hohler ξεκίνησε την καριέρα της στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας, όπου υπηρέτησε στο Εφετείο πριν εργαστεί ως ανώτερη συνεργάτιδα σε δικηγορικό γραφείο.
Εκπαιδεύει τακτικά δικαστές και δικηγόρους. Ο Hohler είναι επίσης συνιδρυτής του Ινστιτούτου Διεθνούς Εκπαίδευσης Νομικών και Συνηγορίας στη Χάγη.