Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ έχε κάτι το ιδιαίτερο για έναν ηγέτη της Δύσης. Ο Κ. Μητσοτάκης υπήρξε περισσότερο δίκαιος και ισόρροπος στις τοποθετήσεις του για τη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς και για το Μεσανατολικό γενικότερα(« αυτοάμυνα εντός διεθνούς δικαίου», «καμιά στρατιωτική επέμβαση δεν υποκαθιστα μια βιώσιμη πολιτική λύση», κ.λπ) .Αν πηγαινε και στη Ραμάλα θα ήταν ακόμη καλύτερα.
Η Δύση βεβαίως , περιλαμβανομένης και της Ευρώπης, στέκεται στο πλευρό του Ισραήλ καταδικάζοντας τις βαρβαρότητες της Χαμάς. Είναι η ορθή, δίκαιη και ηθική στάση . Αλλά πόσο ορθή και ηθική είναι η απουσία ανοιχτής καταδίκης των εγκλήματων πολέμου και ανθρωπιστικής καταστροφής που με τη βάναυση παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου κατηγορείται ( απο τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων μεταξύ άλλων) ότι διαπράττει το Ισραήλ με τους ανηλεείς βομβαρδισμούς της Λωρίδας της Γάζας με δηλωμένο στόχο μεν τη Χαμάς αλλά καταληκτικό αποδέκτη τον άμαχο πληθυσμό περιλαμβανομένων και των παιδιών;
Μέχρι στιγμής εκτιμάται ότι οι βομβαρδισμοί έχουν προκαλέσει πάνω από 4000 νεκρούς, οι μισοί εκ των οποίων είναι παιδιά. Το επιχείρημα ότι η Χαμάς ευθύνεται για τους νεκρούς αυτούς καθώς χρησιμοποιεί τους πολίτες ως ανθρώπινη ασπίδα είναι εντελώς έωλο. Όταν μια πολεμική ενέργεια πλήττει αθώους, άμαχους και παιδιά, ως παράπλευρη συνέπεια, τότε πολύ απλά δεν κάνεις αυτή την ενέργεια. Καθώς είναι ωμή, ανήθικη ενέργεια πουπαραβιάζει κατάφορα και το διεθνές δίκαιοενώ «συμπληρώνει» την επίσης παράνομη και ανήθικη πράξη του αποκλεισμού, μετακίνησης πληθυσμού, διακοπής παροχής ρεύματος, νερού, τροφοδοσίας της Γάζας. Και η Δύση σιωπά ενώ όπως γράφουν οι Φαινάνσιαλ Ταιμς ( 21/10) «δίνει την εντύπωση ότι έδωσε στο Ισραήλ το πράσινο φώς να εκδικηθεί χωρίς κανένα περιορισμό»( δύο σχετικά γηραιοί πολιτικοί Μπορέλ/ΕΕ και Μπάιντεν/ΗΠΑμαζί με τον ΓΓ ΟΗΕ έχουν κάπως διαφοροποιηθεί και διασώσει το ηθικό πρόσχημα). Tο Ισραήλ έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας εντός διεθνούς δικαίου. Αλλά δεν έχει το δικαίωμα ισωπέδωσης της Γάζας με την εμφανιζόμενη ανοχή( και υποκρισία ;) της Δύσης.
Εάν η προτεραιότητα του Ισραήλ είναι η επιβίωση του ως δημοκρατικού κράτους σε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας, τότε είναι προφανές ότι η προτεραιότητα αυτή δεν διασφαλίζεται απλώς με την επιδιωκόμενη εξόντωση της Χαμάς και τη στρατηγική της εκδίκησης . Διασφαλίζεται με την αντιμετώπιση της ρίζας του κακού, που είναι η μη επίλυση του Παλαιστινιακού προβλήματος. Και για τη μη επίλυση η ευθύνη Ισραήλ και Δύσης (και ορισμένων Αραβικών κρατών) είναι κολοσσιαία. Τα αποτελέσματα της μυωπικής αυτής πολιτικής είναι τώρα τραγικά ορατά για όλους.
Η Δύση οφείλει να στηρίζει το Ισραήλ. Οφείλει όμως πάνω απ’ όλα να επιδιώκει τη δικαιοσύνη στη Μ. Ανατολή ως προϋπόθεση ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή. Και ας αναλογισθεί ότι Νετανιάχου και Χαμάς έχουν ένα κοινό στοιχείο υποβάθρου: δεν θέλουν τη λύση των δύο κρατών! Και ο Νετανιάχου φαίνεται να έχει πέσει ήδη στην παγίδα της Χαμάς. Δύση/ΗΠΑ/Ευρώπη θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν στρατηγική. Η διπλωματία τους αποτυγχάνει. Τα λάθη πολλαπλασιάζονται (όπως λ.χ. η σύνδεση Ουκρανίας και Ισραήλ). Η Χαμάς εμφανίζεται να κερδίζει( Χαράρι).
Πηγή: www.tanea.gr