Ακόμα και αν κάποιος φανατικός φιλοπουτινικός εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες για την πορεία της εισβολής στην Ουκρανία, το χθεσινό διάγγελμα του Ρώσου Προέδρου θα πρέπει να τον έπεισε για την οδυνηρή για τον εμπνευστή της έκβαση. Αυτός που προεξοφλούσε πριν μερικούς μήνες την σαρωτική επικράτηση της στρατιωτικής του μηχανής και την θριαμβευτική υποδοχή των Ρώσων ως «απελευθερωτών» κήρυξε «μερική επιστράτευση» για να στείλει 300.000 ακόμα νέα παιδιά να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν στη φωτιά ενός παράλογου πολέμου.
Και για να απαντήσει και στις αυταπάτες εκείνων που πιστεύουν το παραμύθι της δήθεν απελευθέρωσης του Ντονμπάς, στο οποίο περιορίστηκαν πλέον οι στόχοι της ανατροπής της «νεοναζιστικής» κυβέρνησης της Ουκρανίας, ο Πούτιν δεν δίστασε να επαναλάβει την απειλή του για ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα υπογραμμίζοντας με έμφαση «δεν μπλοφάρω». Μακάρι την απειλή αυτή να την συνειδητοποιούν τώρα και όσοι παρασύρθηκαν στην αυταπάτη ότι υπήρξε μια «πολεμική εμπλοκή» που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με φιλειρηνικές εκδηλώσεις.
Ο πανικός του Ρώσου μονάρχη φαίνεται και από τις άλλες κινήσεις που κάνει το τελευταίο διάστημα προκειμένου να εξασφαλίσει, έστω και εμμέσως, μια διεθνή υποστήριξη στις παράνομης εισβολής του. Η συνάντηση του «Οργανισμού συνεργασίας της Σανγκάης», σε αυτή τη χρονική στιγμή, ήταν μια τέτοια προσπάθεια. Ο στόχος της εμφάνισης του οργανισμού αυτού ως μιας αντι-ΝΑΤΟ συμμαχίας δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Χώρες με διαφορετικά συμφέροντα και ιδεολογικούς προσανατολισμούς, χωρίς συνεκτική οργάνωση και πολιτική δεν μπορούν να αποτελέσουν στέρεη συμμαχία.
Η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να οδηγήσει τη «Δύση» σε υποτίμηση των κινδύνων και των απειλών που εξαπέλυσε επίσημα ο Πούτιν. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει η ίδια η «Δύση» να ανακηρύξει τον Οργανισμό της Σαγκάης σε αντιδυτική συμμαχία. Ας μην ξεχνάμε ότι οι χώρες αυτές εκπροσωπούν τον μισό πληθυσμό του πλανήτη που συμμετέχει ολοένα και πιο ενεργά στις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης. Οι αυξανόμενες εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα και την Ινδία σηματοδοτούν με έμφαση τη νέα εποχή, η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν πρέπει να συνεχιστεί κλπ. Δεν πρόκειται μόνον για την ανάγκη απομόνωσης των αυταρχικών ηγετών του πλανήτη αλλά και για την εξασφάλιση της ασφάλειας και της ευημερίας των πολιτών σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του.