Τώρα πιά ο καθένας μπορεί να εκφέρει γνώμη επί παντός επιστητού.
Να, σαν και του λόγου μου δηλαδή.
Ούτε δημοσιογράφος χρειάζεται να είσαι, ούτε ραδιοφωνατζής, ούτε φίλους στα ΜΜΕ να έχεις.
Πληκτρολόγιο και αν είσαι λίγο φλύαρος γράφεις στο Facebook κι αν λακωνίζεις διαλέγεις το
Tweeter.
Δεν είναι κι άσχημο όλο αυτό.
Δημοκρατία, διάλογος, πλουραλισμός της σκέψης, η γνώμη δεν είναι αποκλειστικότητα των
ειδικών και τέτοια..
Και όλα θα ήταν καλά αν ο κάθε πολίτης αξιολογούσε την κάθε πληροφορία ανάλογα με την
στάση του στα κοινά ή την όποια ιδεολογική του τοποθέτηση.
Αυτό όμως προυποθέτει ότι έχεις την πληροφορία.
Κι από εδώ αρχίζει το πρόβλημα...
Ιδιωτικοποιήθηκε το νερό;
Υπάρχει σταθμός τηλεδιοίκησης στην Λάρισα;
Ήταν ναζιστική η κυβέρνηση του Ζελένσκι;
Εκτέλεσαν οι Σοβιετικοί τους πολωνούς αξιωματικούς στο Κατίν;
Πάτησαν οι αστροναύτες στο φεγγάρι;
Ζει ο Έλβις;
Η απάντηση στα χίλια μύρια ερωτήματα θα μπορούσε να είναι...
Ναί είναι αλήθεια γιατί το έψαξα.
Όχι είναι ψέμματα γιατί κι εγώ το έψαξα.
Δεν ξέρω αλλά θα το ψάξω.
Δεν ξέρω κι ούτε θα το ψάξω γιατί δεν με νοιάζει.
Μόνο που συμβαίνει κάτι άλλο.
Ο καθένας αναπαράγει ως αληθή την πληροφορία που προέρχεται από τον προσφιλή του χώρο,
συνήθως της ίδιας πολιτικής ένταξης, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να την επιβεβαιωσει.
Και αγνοεί όλες τις άλλες.
Να πούμε βέβαια ότι η προσωπική έρευνα επί του αληθούς είναι και κοπιαστική και, συχνά,
ψυχοφθόρα.
Άσε που μπορεί να κολλήσεις το μικρόβιο της αμφιβολίας...
Αυτό κι αν είναι πρόβλημα.
Μιλώντας γι αυτά θυμήθηκα ότι τότε, στα νεανικά μου πρώτα μεταχουντικά κι ηρωϊκά χρόνια, είχα
επιλέξει να ενταχθώ σε ένα μικρό μαοϊκό κόμμα.
Εντάξει, άλλες εποχές.
Μιά μέρα ο σοφότερος μου καθοδηγητής, μου ανακοίνωσε ότι εκτός από μαοϊκός ήμουν και
σταλινικός.
Πάγωσα προς στιγμήν, δεν τον συμπαθούσα τον Στάλιν αλλά μετά από λίγο ένα ρίγος
περηφάνειας με διαπέρασε.
Κι αποφάσισα ότι όλες οι πληροφορίες περί δικών, εκτελέσεων και δεν ξέρω τι, ήταν ψευδείς.
Ανακούφιση...
“Τι θυμάσαι τώρα ρε φίλε” θα μου πείτε...
Αλλά γιά μένα ήταν ένα σημείο καμπής, όταν το ξανασκέφτηκα αργότερα.
Και ήταν η αφορμή να οδηγηθώ σε ένα γενικό συμπέρασμα.
Ότι η αληθής πληροφορία είναι η πληροφορία που μας βολεύει.
Αυτή η μικρή μου αλήθεια με στενοχώρησε κάπως.
Αλλά τώρα που το σκέφτομαι...γιατί όχι;
Επιλέγοντας τις βολικές πληροφορίες όλοι είναι και ευχαριστημένοι και συνεπείς στα
συμπεράσματα τους.
Και όλοι έχουν δίκιο.
Τι καλύτερο δηλαδή;