Όποιος λέει ότι στην Ελλάδα διώκεται η ελευθερία έκφρασης πλανάται πλάνη οικτρά.
Γιατί το λέω αυτό;
Όταν κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι κατέχει τις επιστολές του Ιησού Χριστού ή ότι στο τραίνο που συγκρούστηκε στα Τέμπη υπήρχε ένα άγνωστο παράνομο φορτίο ή ότι οι νεκροί δεν ήσαν 57 αλλά 87 χωρίς να του ζητηθεί από τη δικαιοσύνη να προσκομίσει τα αποδεικτικά στοιχεία , ε τότε μόνο για έλλειμα δημοκρατίας δεν γίνεται να μιλάμε. Μήπως αντίθετα έχουμε κατάχρηση;
Έτσι κάποιοι θεωρούν ότι η αλήθεια είναι μία, η δική τους και χρειάζεται προστάτες. Το γεγονός που πυροδότησε αυτές τις σκέψεις είναι η κλήση σε απολογία της δημοσιογράφου Σοφίας Γιαννακά στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών της γνωστής μας ΕΣΗΕΑ.
Όπως αναφέρει η ίδια σε χθεσινό άρθρο της στον γνωστό ιστότοπο I efimerida κλήθηκε σε απολογία με το αιτιολογικό ότι στις 13 Φεβρουαρίου 2025 αρθρογράφησε για τη Μαρία Καρυστιανού.
Σύμφωναμε την κατηγορούσα αρχή η κα Γιαννακά δεν λαμβάνει υπόψη της «την γενική κοινωνική απαίτηση για δικαιοσύνη καθώς και τον αγώνα μιας μάνας για δικαίωση και τιμωρία των ενόχων».
Η κυρία Γιαννακά στο άρθρο της με τον αιρετικό τίτλο «Μαρία Καρυστιανού, μήπως το έχει παρακάνει» περιγράφει πως η μητέρα των Τεμπών έχει αναδειχθεί σε πρόσωπο σύμβολο με ότι αυτό κρύβει από πίσω.
Κατά τη γνώμη μου η απόφαση της καταδίκης της είναι προειλημμένη Η κα Γιανννακά πιθανότατα θα τιμωρηθεί με προσωρινή η οριστική διαγραφή από τα μητρώα των μελών επειδή έδειξε αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Το ότι κρίνεται επειδή διατύπωσε μια άποψη που δεν αρέσει στο Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, είναι καθόλα δεοντολογικό. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους
Διαβάζω το επίμαχο σημείο του άρθρου της κας Γιαννακά.
«Στην τραγωδία των Τεμπών η Αριστερά ανέδειξε τη μορφή της Μαρίας Καρυστιανού σε αρχέτυπο μητρικού πένθους. Την αγκάλιασε και τη μετέτρεψε σε σύμβολο αντίστασης, όπως έκανε με τη μητέρα του Παύλου Φύσσα. Προσωποποίησε την οργή και την απώλεια. Η Μαρία Καρυστιανού έγινε σύμβολο, μετατρέποντας τον θυμό της σε ερωτήματα με πολιτική απήχηση. Έγινε η μητέρα των Τεμπών. Πρόσφατα ηγήθηκε μιας τεράστιας πανελλαδικής κινητοποίησης, που δεν δίστασε να αξιοποιήσει τη φράση της τραγωδίας «Δεν έχω οξυγόνο».
Όσο όμως οι αποκαλύψεις για τα Τέμπη περιπλέκονται και οι θεωρίες συνωμοσίας συγχέονται με τα αληθινά περιστατικά, τόσο αντιλαμβανόμαστε ότι το αίτημα για δικαιοσύνη δεν είναι ακηδεμόνευτο, έχει πολιτική κατεύθυνση. Το κίνημα των Τεμπών δεν χρεώνει στην κυβέρνηση απλώς την καθυστέρηση της δίκης. Παρεμβαίνει ανοιχτά στην πολιτική διαδικασία. Την περασμένη Τρίτη η κ. Καρυστιανού ζήτησε αλλαγή του εφέτη ανακριτή και ανήρτησε τη φωτογραφία του βορά στο Διαδίκτυο. Την Τετάρτη ζήτησε από τα κόμματα να εκκενώσουν την Ολομέλεια της Βουλής στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το ίδιο βράδυ μέλη του Ρουβίκωνα έκαναν έφοδο με τρικάκια στην οικία του Κώστα Τασούλα. Κάπως έτσι οδηγούμαστε από το αίτημα για διαλεύκανση, στον πολιτικό ανταγωνισμό. Οι ακραίες φωνές παίρνουν προτεραιότητα, τα λογικά επιχειρήματα υποχωρούν και οι όποιες αποδείξεις στιγματίζονται ως «συγκάλυψη».
Αυτό ακριβώς ήταν η αναφορά στο άρθρο και τίποτε άλλο. Προφανώς η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ θεωρεί πως το δυστύχημα των Τεμπών είναι έγκλημα με ενόχους που εκείνη γνωρίζει πριν καν γίνει η δίκη. Υποθέτω πως ο Στέφανος Χίος του Μακελειού που ήταν ο βασικός διακινητής των φοβερών ψεμάτων για την υπόθεση αυτή χαίρει εκτίμησης από την ηγετική ομάδα τη ΕΣΗΕΑ.
Προφανώς διαφωνούν με την καταληκτική διαπίστωση της κας Γιαννακά: «Η αφορμή (και όχι η αιτία) της τραγωδίας ήταν ένα ανθρώπινο λάθος, το οποίο κοντεύει να ξεχαστεί. Ένας ακατάλληλος σταθμάρχης αγνόησε τις διαδικασίες και έβαλε τα δύο τρένα στην ίδια γραμμή, χωρίς να το αντιληφθεί για 12 λεπτά. Όμως, ο ΟΣΕ είναι ένα εμβληματικό κρατικό απομεινάρι της πελατειακής Ελλάδας και η Αριστερά ποτέ δεν θα βάλει μαζί του.»
Προσωπικά συμφωνώ με την κα Γιαννακά.
Θυμίζω επίσης πως τον μόνο άνθρωπο που κατόρθωσε βάλει τον ΟΣΕ σε τροχιά εξυγίανσης, τον κο Ζηλιασκόπουλο, μόλις ο Σύριζα έγινε εξουσία ο πολύ κος Σπίρτζης τον έδιωξε.
Τώρα, γιατί η ΕΣΗΕΑ αντιμετωπίζει την κα Καρυστιανού σαν ιερό πρόσωπο υπεράνω κριτικής και την κα Γιαννακά σαν όργανο της αντίδρασης που της αξίζει παραδειγματική τιμωρία το αφήνω σε εσας.
Σχόλιο στην εκπομπή «Καθρέφτης» του Χρήστου Μιχαηλίδη στo Α΄Πρόγραμμα της ΕΡΤ