Μετά από 11 χρόνια, τρία μνημόνια, ανείπωτη ταλαιπωρία και βαριές θυσίες του ελληνικού λαού, η Ελλάδα είναι, ακόμη, σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ήδη επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχε συμφωνηθεί η περίοδος αυτής της εποπτείας να λήξει τον Αύγουστο φέτος. Έτσι, σε επτά μήνες η χώρα βγαίνει από την ενισχυμένη και θα μείνει σε καθεστώς απλής εποπτείας -ένα σκαλοπάτι παρακάτω. Θα παραμείνει σε αυτό μέχρι να αποπληρώσει το 75% του χρέους στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), ήτοι τα 150 από τα περίπου 200 δισ. ευρώ. Προφανώς, έχουμε μέλλον…
Προς ώρας, σημασία έχει το πώς θα βγούμε από την ενισχυμένη εποπτεία, τί θα έχουμε πετύχει μέχρι τότε, πόσο θετικές θα είναι οι αξιολογήσεις που θα τη συνοδεύουν. Γιατί αυτές θα επιδράσουν στην πλέον καθοριστική εξέλιξη: Στην αξιολόγηση των διεθνών οίκων της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, μια αξιολόγηση που «μεταφράζεται» σε πολλά λεφτά: Θα επηρεάσει άμεσα το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους μας, κόστος που -παρά τη στήριξη που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- αυξάνεται. Χαρακτηριστική είναι η πορεία της απόδοσης του 10ετούς: Από 0,88% τον Ιούνιο 2021, ήταν 1,8% πριν δυο εβδομάδες κι έγινε 1,9% προχτές.
Απομακρύνει τη μείωση του κόστους, η γενική άνοδος των επιτοκίων. Η Τράπεζα της Αγγλίας αύξησε δεύτερη φορά τα επιτόκιά της κατά 0,25 μονάδες, στο 0,5% -από προχτές, οι αγορές προβλέπουν ότι τα βρετανικά επιτόκια θα φτάσουν στο 1% τον Μάιο και στο 1,5% τον Σεπτέμβριο. Η FED αναμένεται να αυξήσει τα δικά της επιτόκια τουλάχιστον 1% φέτος, αρχής γενομένης τον Μάρτιο. Άλλες χώρες, όπως η Νορβηγία, η Βραζιλία (κατά 7% στο 12μηνο!..), τα έχουν ήδη αυξήσει για να αναχαιτίσουν τις πληθωριστικές πιέσεις. Και, το πιο σημαντικό για εμάς: Την Πέμπτη, οι δηλώσεις Λαγκάρντ έδειξαν ότι έρχεται πιο κοντά η αύξηση των επιτοκίων και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Δια ταύτα, τι;
Μετά από 11 χρόνια, τρία μνημόνια, ανείπωτη ταλαιπωρία και βαριές θυσίες του ελληνικού λαού, η Ελλάδα είναι σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας αφενός και, αφετέρου, η πιστοληπτική ικανότητά της είναι στην κατηγορία «σκουπίδια». Είναι ντροπή για τη χώρα!
Η πιστοληπτική ικανότητά της πρέπει να πετύχουμε να ανέβει δύο σκαλοπάτια, να φτάσει σε επενδυτική βαθμίδα πριν τα τέλη του 2022. «Η αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας πρέπει να αναδειχτεί σε εθνικό μας στόχο» τονίζει επίμονα ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος, Γ. Στουρνάρας, στους συνομιλητές του. Και έχει δίκιο: Η επίτευξη αυτού του στόχου είναι το πρώτο και πιο άμεσο. Που θα διευκολύνει το δεύτερο: Την ισχυρή (αλλά και) διατηρήσιμη οικονομική μεγέθυνση.
Πάμε προς τα εκεί;
Τα πράγματα δυσκολεύουν στην προεκλογική περίοδο που κηρύχτηκε με την τριήμερη, εφόλης της ύλης, εκτός θέματος κι άνευ ουσίας, συζήτηση στη Βουλή. Δυσκολεύουν έτι περαιτέρω στη συνέχεια, από τη δικομματική τοξική αντιπαράθεση, με ακραία πόλωση και πρωτοφανή αμετροέπεια: Η μεν αξιωματική αντιπολίτευση καθυβρίζει ότι ο κόσμος της νύχτας έχει διεισδύσει στο Μέγαρο Μαξίμου, οι δε οπλαρχηγοί της ΝΔ μέμφονται το ΚΙΝΑΛ γιατί αρνείται να βουτηχτεί κι αυτό στις λασπομαχίες.
Δυσκολεύουν και από την απλοχεριά που επιδεικνύεται με λεφτά των φορολογουμένων: Οριζόντιες παροχές και απαλλαγές, με αποτέλεσμα την (αδικαιολόγητη) ελάφρυνση εχόντων και κατεχόντων και την ανεπαίσθητη, μόνο, των οικονομικά ασθενέστερων.
Χρειάζεται αυστηρή και δίκαιη διαχείριση. Όχι κόλπα.
Παράδειγμα: Ο προϋπολογισμός 2021 έκλεισε με έλλειμμα 1 μονάδα μικρότερο από εκείνο που πρόβλεπε η κυβέρνηση και που το χρησιμοποίησε ως βάση για να συντάξει τον φετινό προϋπολογισμό. Αυστηρή διαχείριση σημαίνει ότι αυτομάτως θα περιοριζόταν κατά 1 μονάδα ο αντίστοιχος στόχος του 2022. Αντί γι’ αυτό, χρησιμοποιείται ως άσος στο μανίκι για προεκλογικές «παροχές». Ακόμα και σε μεγαλοϊδιοκτήτες.
Πηγή: www.kreport.gr