Στη χώρα λοιπόν που μεγαλούργησαν, επαγγελματικά, φιγούρες όπως ο αποθανών δημοσιογράφος Τράγκας και ασκείται θεσμικά και παραθεσμικά, αντιδεοντολογική, για τη δημοσιογραφία, λειτουργία, σε βάρος δημοσιογράφου που τόλμησε την ερώτηση για τις “επαναπροωθήσεις”, κρίνοντάς την περίπου ως πράκτορα της Τουρκικής προπαγάνδας, χωρίς μια στοιχειώδη απολογιστική αναγνώριση του θέματος, σήμερα που πλέον αποδεικνύεται η ύπαρξη των παραβατικών “επαναπροωθήσεων” με βάση τους διεθνείς κανόνες...

Σε αυτή τη χώρα δεν θα ήταν κακό για την Δημοκρατία μας, να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη προβλημάτων στη λειτουργία της ενημέρωσης, ανεξάρτητα από τους σημερινούς ή χθεσινούς κυβερνώντες...

Η έκθεση της RSF είναι ευκαιρία να σκεφτούμε τι πάει στραβά στον ενημέρωση στην Ελλάδα.

Το παιχνίδι μεταξύ του καλύτερου ή χειρότερου, μεταξύ Σύριζα ή Νέας Δημοκρατίας, αφορά στους οπαδούς τους και όχι σε Πολίτες.

Να τελειώνουμε.

Η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF) είναι σοβαρή, με παράδοση και διεθνώς αναγνωρισμένη αντικειμενικότητα

Προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αλάνθαστη.

Ότι όμως σημειώνει η έκθεση της RSF για την ελληνική δημοσιογραφία δεν είναι ούτε άγνωστα ούτε παράδοξα.

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα πως επηρεάζεται από το κράτος? Τους ολιγάρχες? Τα κόμματα? 

Υπάρχει θέμα διαφθοράς και αθέμιτης επιρροής? Μόνο εγώ σας ακούω κατά καιρούς να αναφέρεστε στην ασυδοσία των ισχυρών στην χώρα ως ένα τεράστιο πρόβλημα?

Οι περισσότεροι/ες από εσάς δεν συμφωνούσατε για την έλλειψη κανόνων στη χώρα μας οι οποίοι ήδη υπάρχουν σε μεγαλύτερες και θεσμικά πιο ώριμες χώρες?

Θεωρείτε ότι υπάρχει θεσμική επάρκεια προστασίας της ανεξαρτησίας των δημοσιογράφων?

Αυτά είναι κάποια ερωτήματα που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα πρότεινα να μας απασχολούν, με αφορμή την συγκεκριμένη έκθεση...

Τα υπόλοιπα είναι επιλογή άμυνας για όσους/ες συνειδητά ή ασυνείδητα υποστηρίζουν την κατάσταση ως έχει...

Εύκολο όμως το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα, με αποπροσανατολισμό στη συζήτηση για την αναξιοπιστία ή όχι, του φορέα που έκανε την κάποια αξιολόγηση...

Μόνο που αυτή η κριτική της αξιολόγησης, του συγκεκριμένου φορέα, γίνεται τώρα, από τους πρόθυμα επισπεύδοντες παραγνωρίζοντας την διεθνώς αποδεκτή του συμβολή...

Γίνεται τώρα και δεν είναι άσχετη με τα δεδομένα αποτέλεσμα της και όχι στη προηγούμενη έκθεσή της ή πριν κάποια χρόνια...

Προφανώς δεν υπάρχει η τέλεια αξιολόγηση, μιας και σε όλες μπορείς να βρεις μεθοδολογικά προβλήματα...

Αλλά ακόμη και η όποια αξιολόγηση με υπαρκτά προβλήματα, επί της μεθοδολογίας, έχει θετικότερη συμβολή στο κοινωνικό αλλά και οικονομικό γίγνεσθαι από την μη αξιολόγηση...

Θα προτιμούσα, αντί να καταναλώνονται πολλοί/ες στην απαξία της συγκεκριμένης αξιολόγησης, να συγκροτήσουν αφήγημα για την θεσμική επάρκεια της ενημέρωσης στη χώρα μας και την ομαλή εξέλιξή της, χωρίς αδυναμίες και σε κάθε περίπτωση χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις...

Σε αυτή τη συζήτηση ο καθείς/μια θα πάρει θέση και θα υποστήριξη τις απόψεις του/της...