Πάει κι αυτό !!!!!!!!!!!!!!!!
Πέρασε και φέτος αυτό το πανηγύρι. Δεν ξέρω πόσοι προλάβαν και ήρθαν από την Αθήνα , πάντως καλούς τζίρους κάναμε.
Φύσηξε και ο Βαρδάρης και φύγανε τα μανταλάκια απ τα άπλυτα, τα κρεμασμένα στην Τσιμισκή και σιγά –σιγά, θα ‘ρθούμε στα μπάγια μας, για όσους καταλαβαίνουνε τις ξένες γλώσσες. Για τους άλλους, τι να κάνουμε, θα έρθει η φορά που θα καταλάβουν κι αυτοί.
Το ερώτημα, θα παραμένει διαρκώς και αφήστε την πλάκα σας, περί το έτσι το βρήκαμε κι έτσι θα το αφήσουμε.
Ποιος ο λόγος να κουβαλιέται, ένα τσούρμο κόσμος από την Αθήνα, για να βγουν να πουν οι πολιτικοί αρχηγοί, πράγματα που κάλλιστα θα μπορούσαν να τους τα πουν, χωρίς να ξοδευτούν όλα αυτά τα εκατομμύρια. Όποιος μου πει, πόσα ξόδεψε φέτος η Εθνική Άμυνα, κερδίζει τσιμπιδάκι.
Η αθλιότητα όμως, που βγαίνει στον αέρα, την επομένη αυτής της θηριωδίας, είναι η εξής.
Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να ακούσει το οτιδήποτε, από τον άλλο, ακόμη και αν είναι το σωστότερο σωστό, που έγινε ποτέ.
Ειλικρινά μένεις άφωνος, ‘όταν διαπιστώνεις ότι κανείς δεν ακούει κανέναν, για να συζητήσει.
Εγώ θα μιλήσω για ένα θέμα, το οποίο πιστεύω πως το γνωρίζω, το οποίο το έχουμε δουλέψει, πάρα πολύ και πάρα πολλές φορές και το οποίο νομίζω, ότι κακοποιήθηκε και από τους μεν και από τους δε.
Ξαφνικά βρέθηκαν οι πάντες, γνώστες του τι είναι τράπεζα γης. Έχω έναν φίλο αρχιτέκτονα, πολύ ψηλό με μουστάκια, που του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, πάντα και τον ακολουθώ ότι κάνει, μα τον πετεφρη σας λέω. Αρχιτέκτονας, αρχιτέκτονας και ψιλοτσακωνόμασταν στα ψέματα, όπως λέει και ο Αναγνωστάκης, όταν διάβαζα στα κείμενα του, να μιλάει για παραγωγή χώρου. Και πάντα παραξενευόμουν, τι εννοεί ο αψηλός μου αδερφός. Τι εννοεί ο μπάρμπα Φατουρος, που το επαναλαμβάνει?
Τις πρώτες νύξεις, για την τράπεζα γης τις άκουσα, όταν ήρθε στη Θεσσαλονίκη το ’76, μια ομάδα των τεχνοκρατών του Δήμου της Μπολόνιας, με τον οποίο είχαμε αδελφοποιηθεί. Πριν, μετά θα σε γελάσω. Θυμάμαι ότι ήταν ο πρώτος Δήμος, που αδελφοποιήθηκε με την Θεσσαλονίκη.
Είχαν προτείνει λοιπόν οι άνθρωποι , πως για την αυτονόμηση, από τότε!!!!! ,των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης , από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της κεντρικής εξουσίας, πρέπει να αποκτήσει τα δικά της , αυτόνομα οικονομικά μέσα.
Εκεί ανέφεραν αυτοί, πως ένα εργαλείο κοινωνικής πολιτικής του Δήμου , εκείνη την εποχή παρακαλώ, ήταν η τράπεζα γης.
Όλη η ακίνητη περιουσία του Δήμου, μαζί με των υπόλοιπων οργανισμών που έλεγχε ο Δήμος της Μπολόνια, βρίσκονταν σε ένα κοινό κουμπαρά και έτσι είχαν τη δυνατότητα, να στηρίζουν φτωχούς φοιτητές, ή νέους εργαζόμενους , να βοηθάν φτωχά ζευγάρια και πάει λέγοντας.
Το ίδιο συνέβαινε στη Γερμανία και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί, που σπούδασαν εκεί και θυμούνται πολύ καλά, ότι ο Δήμος στήριζε του νέους φοιτητές και τους ξένους και τους άπορους εργαζόμενους. Με στήριξη στο ενοίκιο, η οποία μειώνονταν όσο αυξάνονταν ο μισθός του εργαζόμενου και πάει λέγοντας. Το ίδιο με τα δάνεια που δίνονταν σε φοιτητές και νέους εργαζόμενους και αναρωτιόμουν γιατί δεν γίνεται αυτό . Όταν μεγαλώνοντας, άρχισα να ψάχνω τη αλήθεια βρέθηκα προ εκπλήξεως.
Μια ερώτηση μόνο, σε αυτούς που τραγουδάνε φάλτσα: έχουν υπόψη τους πόσα εκατοντάδες, αναξιοποίητα ακίνητα, έχει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης?
Πόσες εκατοντάδες δωρεές, έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια?
Γνωρίζουν τίποτε για τα διαμερίσματα της παραλίας, που τα νοικιάζουν «ακαδημαϊκοί», με μηδαμινά ενοίκια ή και χωρίς καμιά φορά ?
Όπως επίσης γνωρίζουν πόσα διαμερίσματα έχουν οι Δήμοι της Θεσσαλονίκης, πόσα διαμερίσματα αδειανά έχει η εκκλησία?
Μπορεί να αντιληφτεί κανείς, τι σημαντικό έργο μπορεί να υπάρξει?
Αλλά θα μου πείτε αυτοί οι ίδιοι και από τις δυο μεριές, είναι αυτοί που δίναν άδειες οδήγησης σε τυφλούς , είναι αυτοί που ακυρώναν τους αναδασμούς και έχτιζαν από πάνω. και είναι δυνατόν να τους έχεις εμπιστοσύνη, ότι μπορεί να τα κάνουν τώρα σωστά?
Και αυτό ισχύει για όλε στις μεριές.
Και κάτι που πραγματικά δεν τολμαει κανένας να το πει ολόκληρο πανηγυρίζανε δήθεν τα λέσια, για τα επιτεύγματα της εθνικής στο μπάσκετ.
Και ξέρουν όλοι, πως το κοριτσάκι από την Καλλικράτεια, που έφερε χρυσό μετάλλιο, για να πάρει την ιθαγένεια έφτυσε αίμα και η αδερφή της επίσης ρίχτρια, τα παράτησε. Είναι δυνατόν να συζητάμε με τέτοιου είδους λέσια, για μεταναστευτική πολιτική , ορμητική και ρηξικέλευθη, που την έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η χώρα μας ?
Και αυτά είναι θέματα, που αν δεν γίνουν έργα και δεν προωθηθούν με θέρμη από όλες τις μεριές του πολιτικού τόξου, χαιρέτα μας τον πλάτανο.
Και εδω χαιρέτα τον, εν τοις πράγμασι, γιατί δεν μειναν άλλα περιθώρια και ας ελπίσουμε του χρόνου, που τα πράγματα δείχνουν, οτι θα δυσκολέψουν κι άλλο, θα βρεθεί κάποιο μυαλό που δουλεύει, να σταματήσει αυτήν την πασαρέλα γελοιοτήτων, του κάθε Σεπτέμβρη.