Η ορκωμοσία – «στέψη» του Ντόναλντ Τραμπ κυριάρχησε σε οθόνες και social media παγκόσμια και μαγνήτισε το βλέμμα των πολιτών – θεατών.
Στην εποχή του θριάμβου της εικόνας απέναντι στο λόγο όλα είχαν μελετηθεί λεπτομερώς. Ένα καπέλο, ένα μπούστο, ένα τραγούδι χωρίς μουσική και ένας χορός με λαμπρές τουαλέτες, επιβλήθηκαν στο μυαλό των ανθρώπων παραμερίζοντας έστω για λίγο (;) την αβεβαιότητα για το τι έρχεται.
Η εποχή Τραμπ ξεκινά ορίζοντας ένα νέο τρίγωνο στην κορυφή μιας μεγάλης δημοκρατικής χώρας. Το τρίγωνο : πλούτος, τεχνολογία, αυταρχισμός ως απάντηση στην αναποτελεσματικότητα της δημοκρατικής κοινοβουλευτικής λειτουργίας σε σχέση με τις ανάγκες της εποχής.
Τα τελευταία 100 χρόνια η διαμόρφωση των παγκοσμίων ισορροπιών καθορίστηκαν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και από την πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Σε έναν κόσμο που ήδη βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή, οι εκλογές στις ΗΠΑ μας εισάγουν σε μια εποχή νέων προσδιορισμών.
Ο Ν. Τράμπ εισάγει εκ νέου τον επικίνδυνο αναθεωρητισμό και την απαξίωση παγκοσμίων δομών και θεσμών που όλοι γνωρίζαμε ότι χρειάζονται αναδιάρθρωση αλλά κυρίως ισχυροποίηση. Σε παγκόσμια ζητήματα όπως η ειρήνη, το κλίμα, η τεχνολογία, η οικονομία, η υγεία, ο Τράμπ αρνείται την ανάγκη ορίων και παγκόσμιων πολιτικών και με μια αδιανόητη κίνηση την παραμονή της ορκωμοσίας του ανακοινώνει και το δικό του νόμισμα!
Ο πλανήτης όμως δεν βλέπει με τον ίδιο τρόπο την έλευση του Τράμπ.
Σε πρόσφατη δημοσιευμένη έρευνα σε 24 χώρες, η Ινδία (την βλέπει αισιόδοξα και φιλικά 84%) όπως και άλλες χώρες του παγκόσμιου Νότου, ενώ στην ΕΕ η αποδοχή είναι μόλις 22%. Προκύπτει μια νέα αντίληψη για αποδοχή ενός αυταρχικού λαϊκισμού με τον μανδύα της αποτελεσματικότητας και της ηγετικότητας που μεταδίδεται από χώρα σε χώρα.
Στην ίδια έρευνα η Ευρώπη από τον υπόλοιπο κόσμο (Ινδία, Σαουδική Αραβία, Ρωσία, Βραζιλία, Νότια Αφρική, Κίνα) θεωρείται ένας ισχυρός διεθνής παίκτης κάτι που η ίδια η Ευρώπη δεν φαίνεται να αναγνωρίζει στον εαυτό της.
Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις υπηρεσίες της, τα πολύ ισχυρά think tanks δεν έχει προετοιμαστεί για όλο το πλέγμα των πολιτικών που έχει ανακοινώσει εδώ και καιρό ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι γνωστές οι εκθέσεις Ντράγκι και Λέττα, όμως δυστυχώς ο/η πολιτικός ηγέτης που θα μπορούσε να είναι συνομιλητής και ισχυρή προσωπικότητα απέναντι στον Τράμπ δεν υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη.
Παρόλα αυτά η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Κράτη – Μέλη έχουν ισχυρά χαρτιά στα χέρια τους για να αντιμετωπίσουν τις απειλές και να βάλουν και δικούς τους όρους, γιατί η Ευρώπη παραμένει μια μεγάλη οικονομική δύναμη με ισχυρή δημοκρατική κοινοβουλευτική ιστορία και εμπειρία που δεν μπορεί να θεωρούμε ότι είναι τόσο ευάλωτη στη δεύτερη τετραετία Τράμπ.
Το επόμενο διάστημα θα πρέπει με ψυχραιμία να ανακοινωθούν οι θέσεις για την άμυνα, την πράσινη συμφωνία, τα όρια της ψηφιακής τεχνολογίας και η θέση της Ευρώπης για τους πολέμους στη γειτονιά της.
Όσον αφορά την Ελλάδα οι επιπτώσεις της εκλογής Τράμπ αφορούν έμμεσα την οικονομία η οποία θα επηρεαστεί από τις ευρωπαϊκές πολιτικές και βέβαια τη νέα σχέση ΗΠΑ- Τουρκίας.
Οι εξοπλισμοί αλλά κυρίως η αναγνώριση ή μη του ρόλου της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη, σε μια περιοχή όπου έχει εχθρικές σχέσεις με σημαντικούς παίκτες (Ισραήλ – Κούρδοι), η στάση των ΗΠΑ θα έχει σημαντικές επιπτώσεις.
Τέλος η ομάδα Τράμπ και η τεράστια και ανεξέλεγκτη ψηφιακή επιρροή που διαθέτει σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο επιχειρεί να δημιουργήσει κόμματα δορυφόρους και παρεμβαίνει εκ των έσω σε δημοκρατίες που οφείλουν και πρέπει να αμυνθούν.
Η άμυνα αυτή δεν είναι απλά ένα ζήτημα ψηφιακών όπλων. Τα ίδια τα κόμματα του πολιτικού δημοκρατικού κεκτημένου της Δύσης χρειάζονται θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις ως προς τις θέσεις, τον λόγο τους και τη δράση τους, διατηρώντας τις αξίες τους.
Πηγή: tokarfi.gr