Κανονικά, η διαγραφή από τη Νέα Δημοκρατία ενός στελέχους της με αφορμή μια συνέντευξη που παραχώρησε θα έπρεπε να αποτελεί αποκλειστικά εσωκομματικό της πρόβλημα. Πολύ περισσότερο που το στέλεχος αυτό υπήρξε πρόεδρος και πρώην πρωθυπουργός της Δεξιάς παράταξης δίνοντας στο πρόβλημα μεγαλύτερες διαστάσεις. Ίσως, θα μπορούσε ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να σχολιάσει το γεγονός ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει εκφράσει επανειλημμένα τις αντιπολιτευτικές του αυτές θέσεις κατά το τελευταίο - και όχι μόνο - χρονικό διάστημα απολαμβάνοντας του προνομίου του «πρώην πρωθυπουργού» που «δικαιούται να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του» σύμφωνα με την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός δεν τις έκρυψε ποτέ τις ακραίες εθνικιστικές του απόψεις. Έφτασε μάλιστα στο σημείο, πριν από 30 χρόνια περίπου, να «ρίξει» μια προηγούμενη κυβέρνηση του κόμματός του για να φέρει στην Ελλάδα τη δική του «Πολιτική Άνοιξη» που αποδείχτηκε λίγη πολιτικά και βραχύβια χρονικά. Ούτε όμως και το γεγονός αυτό αφορά στην αντιπολίτευση που ωστόσο, θα μπορούσε να υπενθυμίσει ότι ο Αντώνης Σαμαράς επιχείρησε στη συνέχεια να φέρει την Άνοιξη και μέσα στη ΝΔ, ως αρχηγός της πλέον, σηκώνοντας πρώτος το λάβαρο του αντιμνημονιακού αγώνα στο Ζάππειο. Για να λάβει στη συνέχεια ένα αποστομωτικό εκλογικό 18% και να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια συγκυβερνώντας με το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ για να σώσει τη χώρα.
Ωστόσο, το πρόβλημα δεν συνίσταται στα πολιτικάντικα παιχνίδια του πρώην πρωθυπουργού που έχαιρε μέχρι χθες πλήρους ασυλίας από το κόμμα του. Η παγκόσμια πολιτική εμπειρία είναι πλούσια σε παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι οι διαρκείς υποχωρήσεις στις ακροδεξιές θέσεις όχι μόνον δεν τις αποδυναμώνουν αλλά, αντίθετα, τις αποθρασύνουν. Και αυτό ακόμα θα ήταν αποκλειστικό πρόβλημα της κυβέρνησης αν οι απόψεις του κ. Σαμαρά δεν έθιγαν τον πυρήνα των στόχων και εθνικών συμφερόντων της χώρας απειλώντας την διεθνή γεωπολιτική της αξιοπιστία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι απόψεις του έτυχαν της ευρύτερης δυνατής ακροδεξιάς επιδοκιμασίας, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης των «γειτόνων» της Μεσσηνίας «Σπαρτιατών».
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr