H κρίση στην Ουκρανια η οποία , μεταξύ άλλων, πιστοποιεί ότι οι γεωπολιτικοί αναγωνισμοί μακροπολιτικού χαρακτήρα έχουν επανέλεθει στο προσκήνιο δημιουργούν μιά εντελώς νέα πραγματικότητα και για την περιοχή μας . Τα περιφερειακά ζητήματα περιλαμβανόμενων και των ζήτηματων ασφάλειας ( και αναποφεύκτως και τα Ελληνοτουρκικά) προσεγγίζονται πλέον μέσα απο την οπτική αυτού του ανταγωνισμού. Γεγονός που , μεταξύ άλλων, επιβάλλει ( για τις ΗΠΑ) ομαλές σχέσεις και επαναφορα της Τουρκίας στο Δυτικό στρατόπεδο ( ως διακριτή περιφερειακή δύναμη) και το τερματισμό αντιμετωπισης της ως «παραστρατημένης χώρας». Η νέα αυτή πραγματικότητα χρωματίζει επίσης διαφορετικά και τη στάση/σχέση των ΗΠΑ απέναντι στην Ελλάδα. Επενδύσαμε τα τελευταία χρόνια σε υπερβολικά υψηλό βαθμό στις ΗΠΑ για την ασφάλεια μας. Αλλά ας μη περιμένουμε και πάρα πολλά. Η Ελλάδα θα πρέπει να διερωτηθεί τώρα , κάτω από τις νέες συνθήκες, τι ακριβώς την έκανε ισχυρη χώρα μεταπολιτευτικά και τί μπορεί να την κανεί ακόμη ισχύροτερη σήμερα. Πάντως όχι η σχέση με τις ΗΠΑ όσο σημαντική κι άν είναι . Ισχυρή την έκαναν τρείς κυρίως παράγοντες ( εκτός από την εσωτερική οικονομική, πολιτική και αποτρεπτική ισχύ- ηπια δύναμη, κ.λπ) :
(α) η ένταξή της το 1981 στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Κρίσιμη επιλογή του Κ. Καραμανλή ακριβώς και πρωτίστως για λόγους ενίσχυσης της ασφάλειας, ανεξαρτησίας της χώρας και αποδέσμευσής της από διάφορες εξαρτήσεις του παρελθόντος (παράλληλα με την εδραίωση της δημοκρατίας και προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης).
(β) η προσχώρηση της στην ΟΝΕ/ Ευρωζώνη και η υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος, ευρώ. Το ευρώ ήταν αυτό που έκανε την Ελλάδα πράγματι ισχυρή χώρα- στον πυρήνα της ΕΕ. Ήταν (και) η πλέον σοβαρή επένδυση ασφάλειας που έκανε η Ελλάδα μέσω Ευρώπης. Γιατί το ενιαίο νόμισμα με το οποίο θωράκισε ο Κ. Σημίτης την ελληνική οικονομία για να αντιμετωπίσει προβλήματα και αντιξοότητες, θωράκισε ταυτόχρονα και την ελληνική ασφάλεια. Ας μην ήταν η χώρα μέλος του ευρώ και πραγματικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιός και τι θα συγκρατούσε τον αψύ γείτονά μας.
(γ) Και βεβαίως η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένταξη που από πολλές απόψεις ενίσχυσε, πέρα από την Κύπρο, την ασφάλεια, ρόλο, επιρροή της Ελλάδας τόσο στο σύστημα της ΕΕ όσο και στην περιφέρεια και ευρύτερα.
Ποιό μπορεί συνεπώς να είναι σήμερα με τις νέες γεωπολιτικές συνθήκες το επόμενο βήμα για την παραπέρα ενίσχυση της ασφάλειας και ισχύος της Ελλάδας ; Όχι βέβαια οι συμμαχίες ή τριμερείς με περίεργες χώρες ή η πλήρης πρόσδεση με τις ΗΠΑ. Το επόμενο βήμα, ως νέος οραματικός στόχος, παιρνα και πάλι μέσα από την Ευρώπη. Και είναι η ανάπτυξη της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας ( στη λογική Μακρόν-Ευρωπαική κυριαρχία) με πρόβλεψη για την εγγύηση των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης (πέραν από την προστασία τους) και σειράς άλλων ρυθμίσεων. Γι’ αυτό όμως χρειάζονται όπως και στο παρελθόν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες ( και) από την Αθήνα. Πρωτοβουλίες πολιτικες, όχι γραφειοκρατικες. Οι γραφειοκρατίες δεν είναι καλές για τέτοιες μακρόπνοες, οραματικές πρωτοβουλίες.
Πηγή: www.tanea.gr