Δυστυχώς η Αριστερά είναι παγιδευμένη, με όρους δεισιδαιμονίας, σε ένα "πεπρωμένο", που θα έρθει "έτσι κι αλλιώς".
Απλώς τροποποιεί το ιστορικό υποκείμενο το οποίο, ως "περιούσιος λαός", είναι προρισμένο από την Ιστορία να μας πάει στον Παράδεισο.
Έτσι, όταν η εργατική τάξη, στην οποία αρχικά απονεμήθηκε αυτό το ιστορικό προνόμιο, άρχισε να θέλει ψυγείο και αυτοκίνητο και να σπουδάζει τα παιδιά της, τα οποία άφηναν πίσω τους τη μιζέρια, θεωρήθηκε από τη "Νέα Αριστερά"χαμένη υπόθεση.
Γι' αυτό απένειμε την ιδιότητα του νέου υποκειμένου της ιστορίας, που ως νέος "περιούσιος λαός" θα εκπλήρωνε τους "σκοπούς της ιστορίας", στον ποινικό υπόκοσμο.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και οι νέοι "ήρωες" που κατασκευάστηκαν και τραγουδήθηκαν ως κοινωνικά και αγωνιστικά πρότυπα, ήταν κοινοί μαχαιροβγάλτες.
Αυτήν την ταύτιση με τον ποινικό υπόκοσμο συνεχίζει ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς.
Η οποία συνεχίζει να τον εξιδανικεύει. Και να τον προστατεύει.
Από ανάρτηση στο facebook