Στις 8 ημέρες που μεσολάβησαν ανάμεσα στο βράδυ της 26ης προς 27η Ιουνίου 2015 (εξαγγελία) και στην ημέρα του δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου αποτυπώθηκε ένα φαινόμενο που συγκροτεί τη μεγαλύτερη ίσως παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για τη φαντασιακή απόδραση από την πραγματικότητα, έτσι όπως την έχουν σκιαγραφήσει με ενάργεια οι Θάνος Βερέμης και Ιωάννης Κολιόπουλος στο εμβληματικό τους βιβλίο «Ελλάς η σύγχρονη συνέχεια - Από το 1821 έως σήμερα».

Μια κοινωνία σε μαζική παράκρουση, μια κοινωνία που υιοθετούσε τις πλέον ασυνάρτητες και εξωπραγματικές δηλώσεις και θέσεις, μια κοινωνία που αποθέωνε το παράλογο. Η κοινωνική ζήτηση για μια άλογη πολιτική προσφορά βρήκε αμέσως ανταπόκριση από τους δημαγωγούς, σε μια αμφίδρομη σχέση. Διαβάζαμε τις δηλώσεις που έκαναν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και τις ακούγαμε να αναπαράγονται στους δρόμους, σαν ηχώ. Οι κάτοικοι αυτής της χώρας έκαναν ουρές στα ΑΤΜ (που σύντομα άδειασαν) και αισθάνονταν ότι έδιναν μάθημα στους κακούς ξένους. Αδιανόητος παραλογισμός.

Αξίζει να θυμηθούμε τι έλεγαν τότε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλέξης Τσίπρας: «Πολιτισμός σ' αυτή τη χώρα υπήρξε και πριν υπάρξουν τράπεζες». «Με ένα ΟΧΙ θα έχουμε συμφωνία σε 48 ώρες».

Γιάνης Βαρουφάκης: «Η δημοκρατία στην ευρωζώνη χρειαζόταν τονωτική ένεση - Μόλις τη δώσαμε»

Ο Νίκος Φίλης αναρωτιόταν δημόσια: «Και τι έγινε που είναι κλειστές οι τράπεζες;».

Γιώργος Κατρούγκαλος: «Με ΝΑΙ δεν θα ανοίξουν οι τράπεζες, με ΟΧΙ ανοίγουν Δευτέρα».

Ο καλλιτεχνικός κόσμος δεν μπορούσε να απουσιάσει. Τάνια Τσανακλίδου: «Μετά το 1967 ζω για δεύτερη φορά επιβολή δικτατορίας από εγχώρια και ξένα κέντρα. Με όλη μου την καρδιά ψηφίζω Οχι».

Νίκος Κοτζιάς, επικολυρικός: «Ας κάνουμε τον Ιούλιο μήνα ζεστής καρδιάς, γαλήνης και ελπίδας. Το όνειρο να φτερουγίζει στο χαμόγελο των φτωχών παιδιών, στις γροθιές της μάνας-κουράγιο και του ορθοστατούντα πατέρα». Παράλληλα, απειλούσε με βέτο σε ευρωπαϊκές αποφάσεις για την Ουκρανία.

Στο μεταξύ, στο τηλεοπτικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε ο πρωτοφανής ισχυρισμός ότι οι Ευρωπαίοι «δεν θέλουν λύση, θέλουν κατάλυση της Δημοκρατίας».

Το αποκορύφωμα, Μαδούρο προς Τσίπρα: «Ο λαός μας έτρωγε ζωοτροφές αλλά διώξαμε το ΔΝΤ».

Τελικά, δεν φάγαμε ζωοτροφές γιατί λίγες ημέρες μετά έγινε η γνωστή kolotouba. Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν αυτό το πάθημα μας έγινε μάθημα.