Το 2000, οι Έλληνες Ολυμπιονίκες επέστρεψαν από το Σίδνεϋ στην Αθήνα, με ειδική πτήση που ναυλώθηκε προς Τιμή τους, από το Ελληνικό Δημόσιο. Ο Πύρρος Δήμας όταν ρωτήθηκε τί σκέφτεται, απάντησε εύστοχα: «Σκέφτομαι ότι, αν δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα θα γυρνάγαμε στην Αθήνα, με το αεροπλάνο της γραμμής».
Δεν είχε και άδικο… Κανείς δεν έμαθε, με ποιον τρόπο επέστρεψε η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Μόσχας το 2013, όπου τερμάτισε 31η ή του Λονδίνου το 2017 (24η). Ελάχιστοι τη γνώριζαν πέρσι και κανένας δεν την περίμενε στο αεροδρόμιο, όταν γύρισε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Και όμως, η Ντρισμπιώτη στους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε τερματίσει στην τιμητική και διόλου ευκαταφρόνητη, όγδοη θέση. Και φυσικά, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, μετά για το πώς προετοιμάζεται για την επόμενη μεγάλη διοργάνωση… Κάπως έτσι, την υποτροφία που της κόψανε, επειδή θεωρήθηκε μεγάλη σε ηλικία, η Ντρισμπιώτη την εξασφάλισε επιστρέφοντας στο οικογενειακό ρακάδικο, προσπαθώντας να συνδυάσει τον αθλητισμό με την επιβίωση. Να ήταν η μόνη…
Λίγο μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στον ακοντισμό, η Ελίνα Τζένγκο μας διηγήθηκε την ιστορία της οικογένειάς της. Την ταλαιπωρία του πατέρα της, τη δουλειά της μητέρας της, αλλά και το ρατσισμό που βίωσε, γιατί ήταν Αλβανή. Μπορεί να μην το είπε ξεκάθαρα, αλλά οι περισσότεροι καταλάβαμε ότι όταν το ακόντιο ταξίδευε 65 μέτρα και 81 εκατοστά μακριά από το χέρι της, στα μάτια αυτής της νεαρής αθλήτριας δεν ήταν τόσο το χρυσό μετάλλιο, όσο η ευκαιρία να βοηθήσει τη μητέρα της να σταματήσει να πλένει σκάλες.
Και επειδή ο αθλητισμός δεν έχει μόνο μετάλλια και επιτυχίες, μία άλλη νεαρή αθλήτρια, η Τατιάνα Γκούσιν, έμεινε στην ένατη θέση του τελικού του ύψους. Ίσως αν πέρναγε το 1,90 μ. να κατάφερνε μία θέση στο βάθρο. Και κυρίως, θα έβρισκε έναν τρόπο «για να μη χρειάζεται να κάνει δύο δουλειές», όπως είπε. Ενώ τώρα…
Το τελευταίο πράγμα που θα σκέφτονταν η Τατιάνα, η Ελίνα και η Αντιγόνη, ήταν με ποιο αεροπλάνο θα επιστρέψουν. Αν θα ήταν εκείνο της γραμμής ή αν θα ήταν ναυλωμένο, από την ελληνική Πολιτεία. Και οι τρεις θα ήταν διατεθειμένες να γυρίσουν ακόμα και βάδην (στην περίπτωση της Ντρισμπιώτη μπορεί αυτό να ισχύει και κυριολεκτικά), προκειμένου να κάνουν αυτό που αγαπούν: τον αθλητισμό. Και όχι μόνο, αλλά και για να βγουν από ακραίες οικονομικές δυσκολίες.
Η αλλαγή του χάρτη
Το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου, ολοκληρώθηκε τις προηγούμενες ημέρες, με μεγάλη επιτυχία, και ως προς την οργάνωση και ως προς τις επιδόσεις. Ο ευρωπαϊκός στίβος, απέδειξε, για άλλη μία φορά, το υψηλό του επίπεδο. Μία γενιά νέων αθλητών είναι έτοιμη να πρωταγωνιστήσει στο επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που θα γίνει το 2023, στο Τόκιο και, φυσικά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Παρίσι, το 2024.
Η Κατερίνα Στεφανίδη, του χρόνου, εκτός από τις μεγάλες αντιπάλους της, θα βρει μία νέα μεγάλη αθλήτρια. Τη Φιλανδή Βίλμα Μούρτο, που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, αφήνοντας την αθλήτριά μας δεύτερη. Οι φίλαθλοι θα περιμένουν με ανυπομονησία να ξαναδούν την 22χρονη Ολλανδή Φέμκε Μπολ, που πέτυχε το ακατόρθωτο: να κερδίσει το χρυσό στα 400μ. απλά και στα 400μ. με εμπόδια.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.ieidiseis.gr