Ο βρετανικός Τύπος της κεντροαριστεράς και η κοινή γνώμη του δημοκρατικού φάσματος, επικρίνουν έντονα τη στροφή της Εργατικής κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου προς την οικονομική ανάπτυξη με κάθε κόστος, αγνοώντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Οι συντάκτες, σχολιαστές, απλοί πολίτες, υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση Starmer, αντί να βελτιώσει την κατάσταση, έχει υιοθετήσει μια ρητορική που θυμίζει την εποχή της Liz Truss, χαρακτηρίζοντας όσους αντιτίθενται σε έργα που επιδιώκουν την αύξηση του ΑΕΠ ως "εχθρούς της ανάπτυξης" και "οπισθοδρομικούς".
Ο Τύπος και πολλοί πολιτικοί σχολιαστές κατακρίνουν την εμμονή της κυβέρνησης με την αύξηση του ΑΕΠ, υποστηρίζοντας ότι αυτός ο δείκτης δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική ευημερία των πολιτών, που δικαιολογημένα διαμαρτύρονται. Επισημαίνουν ότι η κυβέρνηση προωθεί έργα που είναι επιζήμια για το περιβάλλον, όπως η επέκταση των αεροδρομίων και η κατασκευή νέων αυτοκινητοδρόμων, ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζει την περιβαλλοντική νομοθεσία και τους ρυθμιστικούς και ελεγκτικούς κρατικούς και ανεξάρτητους φορείς.
Καλείται η κυβέρνηση να αναθεωρήσει τις προτεραιότητές της και να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ευημερία των πολιτών. Υπογραμμίζεται ότι η κλιματική κρίση αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την οικονομία και την κοινωνία και ότι η κυβέρνηση πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα για την αντιμετώπισή της.
Εσωτερική κριτική του Εργατικού Κόμματος
Το Εργατικό Κόμμα, υπό την ηγεσία του Keir Starmer, έχει δεχθεί έντονη κριτική για τη στροφή του προς μια πιο "φιλοεπιχειρηματική" ατζέντα, που φαίνεται να υποχωρεί σε περιβαλλοντικά ζητήματα. Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις για μια πιο πράσινη πολιτική, η κυβέρνηση έχει επικριθεί για την υποστήριξή της σε έργα που θεωρούνται επιζήμια για το περιβάλλον, όπως η επέκταση των αεροδρομίων, υποδομών μεταφορών και βιομηχανικών μονάδων που αυξάνουν τους περιβαλλοντικούς ρύπους.
Το κόμμα έχει επίσης κατηγορηθεί στο εσωτερικό του από στελέχη, μέλη και βουλευτές για έλλειψη αποφασιστικότητας στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, με την κριτική να επικεντρώνεται στην αποδυνάμωση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και στην υποχρηματοδότηση των ρυθμιστικών φορέων. Στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος υπάρχουν φωνές που αντιτίθενται σε αυτή τη δεξιόστροφη, φιλοκαπιταλιστική στροφή και καλούν σε μια πιο δυναμική πολιτική για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, την ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά να πράξει. Αυτές οι φωνές υποστηρίζουν ότι το κόμμα πρέπει να παραμείνει πιστό στις αξίες του, στο πρόγραμμά του και να αγωνιστεί για μια πιο δίκαιη και βιώσιμη κοινωνία.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κριτική που ασκείται στο Εργατικό Κόμμα δεν προέρχεται μόνο από εξωτερικούς παρατηρητές, αλλά και από μέλη και στελέχη, βουλευτές του κόμματος που ανησυχούν για την πορεία που έχει πάρει η κυβέρνηση. Αυτή η εσωτερική κριτική αποτελεί μια ένδειξη ότι υπάρχει μια ζωντανή συζήτηση στο εσωτερικό του κόμματος για το μέλλον της πολιτικής του και για τη θέση του στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων. Είναι οι ίδιοι που αντιστάθηκαν στον λαϊκισμό του BREXIT και σήμερα υπολογίζουν το κόστος της λανθασμένης απομάκρυνσης από την Ευρώπη, σε μια δύσκολη καμπή των διεθνών γεωπολιτικών σχέσεων, όταν οι παγκόσμιες υπερδυνάμεις υποσκελίζουν τις εθνικές πολιτικές και συμφέροντα, στρώνοντας τον δρόμο στην τεχνοκρατική επιδρομή του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Γηραιά Ήπειρος και Βρετανική επικράτεια χωριστές, υπολογίζονται ως αμελητέες δυνάμεις στις πιέσεις ανάμεσα σε οικονομικά στρατηγικά συμφέροντα στις τεκτονικές πλάκες των υπερδυνάμεων.
Πηγές:
The Independent:
The Guardian:
The New Statesman:
ΟpenDemocracy: