Προχθές γιορτάσαμε τα 82 χρόνια από την ιστορική 28^η Οκτωβρίου. Παρακολουθώντας όμως τα ελληνοτουρκικά θυμήθηκα τον αξέχαστο Βέγγο που έριχνε πετρέλαιο αντί νερού σε μια φλεγόμενη αχυροκαλύβα. Το ίδιο κάνουν και τα ελληνικά κανάλια με τα ελληνοτουρκικά. Με χαρά βλέπω να πυκνώνουν στον τύπο κριτικές στον τρόπο που τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, κυρίως τα τηλεοπτικά, φουσκώνουν τις δηλώσεις απίθανων Τούρκων «αναλυτών» στα πολύ πιο απίθανα τουρκικά κανάλια. Δεν τίθεται καθόλου σε αμφισβήτηση πως ο Ερντογάν είναι αυτός που συνεχώς και με προκλητικό τρόπο βάζει φωτιά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτός, όπως κάθε αυταρχικός ηγέτης, λογαριάζει ως εθνικό, το δικό συμφέρον που είναι η παραμονή του με κάθε τρόπο στην εξουσία, την οποία αν χάσει, κινδυνεύει με παραπομπές στα Ειδικά Δικαστήρια. Η φωτιά εδώ είναι ο πανισλαμισμός, ο τουρκικός εθνικισμός και η «Γαλάζια Πατρίδα». Πετρέλαιο όμως αντί νερού ρίχνουν τα κανάλια ένθεν κακείθεν. Δεν τίθεται λόγος αμφισβήτησης πως ο τουρκικός εθνικισμός είναι ο επισπεύδων επιτιθέμενος και η Ελλάδα η εν δικαίω αμυνόμενη χώρα. Από κανένα λαό δεν μπορεί να ζητείται να παραχωρήσει εδάφη του. Αυτό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Ο αναθεωρητής Ερντογάν, όπως και ο αναθεωρητής Πούτιν, βλάπτουν τους γειτονικούς λαούς τους, αλλά ταυτοχρόνως βλάπτουν και τους ίδιους τους λαούς τους κρατώντας τους  δέσμιους εθνικιστικών ιδεοληψιών που δεν τούς επιτρέπουν να πετάξουν προς τις ανοικτές κοινωνίες.

Άλλο όμως να λαμβάνουμε υπόψη αυτά και άλλο το κλίμα εχθροπάθειας και φόβου που καλλιεργείται σε πολλά ελληνικά τηλεοπτικά μέσα. Μυστακοφόροι «στρατηγικοί αναλυτές» (Παναγιά μου), απόστρατοι ναύαρχοι του γλυκού νερού (Θεός φυλάξοι), «λαοφιλείς» καθηγητές του πανεπιστημίου του μίσους (Ιησούς Χριστός νικά), επίτιμοι αρχηγοί και «διεθνολόγοι» με καθόλου ή με ανόητα βιβλία καραδοκούν για πολλά κιλά ναρκισσισμού στην τηλεόραση με κέρδος «δημοφιλία» και πολλές διαφημίσεις στους ιστότοπους τους. Δανείζουν «πατριωτισμό» με υψηλούς για την πατρίδα και τον λαό επιτόκια. Προσχηματικά μιλούν για τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, για να σπεύσουν στη συνέχεια -με την καθοδήγηση και παρότρυνση των εδώ και τριάντα χρόνια καταστροφικών τηλεοπτικών λαϊκιστών, που μας καλημερίζουν μέχρι «κεραίας» καθημερινά αλλά και «εξ ουρανών» τα Σαββατοκύριακα- ν’ ανάψουν εθνικιστικές φωτιές. Δημιουργούν ένα κλίμα που αποτρέπει κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία και κλίμα διαλόγου τις τουρκικές απειλές. Καλλιεργούν τον ανταγωνισμό τού ποιος είναι πιο «πατριώτης», αντί να στηρίζουν την α λα Ελσίνκι διεθνοποίηση του προβλήματος. Οι πολιτικές ηγεσίες απειλούνται να μη τολμήσουν να ψελλίσουν πως υπάρχει και άλλο πρόβλημα εκτός της υφαλοκρηπίδας, ούτε καν των χωρικών υδάτων, όπως με παρρησία τονίζουν οι καθηγητές Παναγιώτης Κ. Ιωακειμίδης, Πέτρος Λιάκουρας και Χρήστος Ροζάκης. Όποιος μιλήσει για διάλογο για οτιδήποτε άλλο πέραν της υφαλοκρηπίδας θεωρείται «Εφιάλτης». Η τραγωδία των «γερμανοτσολιάδων» επαναλαμβάνεται με τη  φάρσα των «Εφιαλτών».

Αυτοί οι «πατριώτες» απαντώντας με παληκαρισμούς στις απειλές του Ερντογάν παίζουν ακριβώς το παιγνίδι του. Τοποθετούν ένα τουρκικό αντίβαρο πάνω στην εθνικιστική ζυγαριά των ελληνοτουρκικών σχέσεων. «Θα μπούμε νύχτα» λέει ο ελληνοφάγος Ερντογάν, «δεν θα καταλάβει πότε και από που θα του ‘ρθει» απαντούν οι δικοί μας τουρκοφάγοι, απαντώντας στον αναθεωρητισμό και ανθελληνισμό του με αντιτουρκικές κορώνες. Δεν βοηθούν τους Έλληνες να καταλάβουν το μέγεθος του προβλήματος και επομένως να συσπειρωθούν σε εθνικά υγιές επίπεδο. Απαντούν στη χυδαία προκλητικότητα του καθεστώτος Ερντογάν γαργαλώντας τα ένστικτα ενός φοβικού έθνους και όχι ενισχύοντας τ’ αντανακλαστικά ενός έθνους που έχει το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος του.

82 χρόνια μετά το μεγαλείο της 28^ης Οκτωβρίου κάποιοι επιχειρούν να στήσουν πάνω στον εθνικισμό πολιτικές καριέρες, αλλά, όπως έδειξε η περίπτωση Τράγκα, και τεράστια οικονομικά οφέλη. Ο εθνικισμός που μερικοί τον ονομάζουν «πατριωτισμό», δεν είναι μόνο επικίνδυνη ιδεολογία, είναι και κερδοφόρος πολιτικά και οικονομικά επιχείρηση. Το χειρότερο όμως είναι πως αυτός καλλιεργώντας τον φόβο στη συνείδηση κάθε λαού καθηλώνει τη δημιουργικότητα του. Ένας λαός μεγαλουργεί, αν απαντά με αποφασιστικότητα στους αναθεωρητισμούς που απειλούν την εδαφική του ακεραιότητα, όπως προκλητικά κάνει η «Γαλάζια Πατρίδα» και ο Πούτιν, αλλά και όταν συνάμα είναι έτοιμος να συμβάλλει στη δημιουργία ανοικτών και ανεκτικών κοινωνιών. Η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν νίκη ενός ανοικτού  έθνους που δεν φοβάται την ιστορία του επί ενός φοβικού έθνους που θεωρεί πως ψυχή του είναι τ’ όνομα και όχι ο Πολιτισμός του. Οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές πίστωσαν τη Συμφωνία και ορθώς στον κ. Τσίπρα, ο οποίος όμως εσχάτως, ακολουθώντας το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ, προσχωρεί στην αντίληψη πως μόνο πρόβλημα με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα.

Ο αληθινός πατριωτισμός, υπάρχει και κίβδηλος, είναι η αγάπη στην πατρίδα σου, όχι γιατί έχει a priori δίκιο σ’ όλα, ούτε γιατί ανήκεις στον καλύτερο λαό όλου του κόσμου, ούτε ακόμη χειρότερα γιατί σου δίνει πολιτική πελατεία ή τηλεθέαση, αλλά γιατί πατρίδα είναι η γλώσσα σου, τα παιδικά σου χρόνια, οι αναμνήσεις σου, οι πρώτες φίλες και  φίλοι, η επιστήμη της, η λογοτεχνία της, τα υλικά και άυλα επιτεύγματα της, ό,τι δηλαδή κάνει μεγάλες όλες τις πατρίδες και όχι μόνο τη δική σου. Μόνο έτσι θα τιμάμε την 28^η Οκτωβρίου ως ημέρα ανάτασης του ελληνικού πνεύματος.

Πηγή: www.tanea.gr