Ο Ε. Μακρόν θα είναι ο νέος Πρόεδροα της Γαλλίας και αυτό προκαλέι ανακούφιση σ’όλη την Ευρώπη. Το σχετικά καλό σενάριο επεκράτησε στον πρώτο γύρο των εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Γαλλίας. Ο ανεξάρτητος (αλλά στον ευρύτερο κεντροαριστερό/σοσιαλδημοκρατικό χώρο) Ε. Μακρόν περνά πρώτος στο δεύτερο γύρο με ποσοστό 23,8% περίπου μαζί με τη Μαρίν Λεπέν( 21,4%) τη υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικιστικού Μετώπου. Έτσι το σχεδόν βέβαιο σενάριο είναι ότι στο δεύτερο γύρο στις 7 Μαΐου ο Ε. Μακρόν θα αναδειχθεί ο νέος πρόεδρος της χώρας και ταυτόχρονα η Ευρώπη θα κλείσει ένα μεγάλο κεφάλαιο αβεβαιότητας. Ο Μακρόν είναι βαθύτατα ευρωπαϊστής, υπέρ της βαθύτερης ενοποίησης της ευρωζώνης και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Ο υποψήφιος της συντηρητικής παράταξης Φρ. Φιγιόν υπήρξε συγκρατημένα υπέρ της Ευρώπης ενώ οι υποψήφιοι των δύο άκρων Μελανσόν (αριστεράς) και Λεπέν (δεξιάς) θέλουν ουσιαστικά να αποσύρουν τη Γαλλία από την ευρωζώνη και δεν θα είχαν απολύτως καμιά αντίρρηση να… διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση για να επιστρέψουν ολοκληρωτικά στο πλαίσιο του εσώκλειστου εθνικού κράτους, του προστατευτισμού, των κλειστών οριζόντων, της εσωστρέφειας. Αν και βεβαίως σ’ ένα τουλάχιστον θέμα, αυτό της μετανάστευσης, οι απόψεις Μελανσόν και Λεπέν διαφέρουν σημαντικά με την έννοια ότι ο Μελανσόν είναι σαφώς ανεκτικός σε σχέση με τη Λεπέν.
Πρόκειται για το σχετικά «καλό σεάριο» και όχι για το «πολύ καλό» γιατί και μόνο το γεγονός ότι η Μ. Λεπέν περνά στο δεύτερο γύρο δείχνει ότι η ακραία δεξιά εθνολαϊκιστική ιδεολογία έχει διεισδύσει σε εκτεταμένα στρώματα της Γαλλικής κοινωνίας και μαζί με τον ακροαριστερό εθνολαϊκισμό συσπειρώνουν ένα ποσοστό που πλησιάζει περίπου το μισό της Γαλλικής κοινωνίας. Αυτό είτε το θέλει κανείς είτε όχι συνιστά μείζον πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα της «ελευθερίας, ισότητας, αδελφότητας». Και για την Ευρώπη. Από μια άλλη πλευρα η επικρατηση Μακρόν και Λεπέν σημαίνει το τέλος της πέμπτης Γαλλικής δημοκρατία όπως την γνωρίζαμε αλλά και το τέλος των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων που φαίνεται να ακολουθού ν την διαδικασία γνωστη ως pasokofication. Πρόκειται για πολιτικό σεισμό αν και πολλά θα κριθούν στι ςβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου
Με το τριανταενιάχρονο Ε. Μακρόνστο Ελυζέ ως νέο πρόεδρο μια νέα προοπτική θα ανοίξει για την ίδια τη Γαλλία αλλά και για την Ευρώπη γενικότερα. Ο Μακρόν μπορεί, ιδιαίτερα εάν πετύχει και αξιολογες επιδόσεις στις κρίσιμες κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, να εγκαινιάσει ένα πρόγραμμα ριζικών μεταρρυθμίσεων για τη σκληρωτική Γαλλική οικονομία και κοινωνία χωρίς να χάσει όμως εντελώς την ανάγκη διατήρησης κάποιας κοινωνικής ισορροπίας τόσο επιτακτικής ως όρος επίτευξης οποιωνδήποτε μεταρρυθμίσεων( ας σημειωθεί παρενθετικά ότι βασικός οικονομικός σύμβουλος του Μακρόν είναι ο πιό γνωστος Γάλλοσοικονομολόγος, ο J Pisany- Ferry) . Ένα ακραίο (νεο)φιλελεύθερο πρόγραμμα όπως αυτό του Φρ. Φιγιόν θα είχε ελάχιστες δυνατότητες υλοποίησης στη Γαλλία όπου ο κρατισμός (etatism) ως ιδέα και παθογένεια έχει βαθύτατες ρίζες.
Για την Ευρώπη η διαφαινόμενη προεδρία Μακρόν προκαλεί πραγματική ανακούφιση. Θα είναι η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση όπου ο ακροδεξιός λαϊκισμός και ευρωαπορριπτισμός αποτυγχάνει να φθάσει στην εξουσία. Η πρώτη ήταν αυτή της Ολλανδίας πριν ενάμιση μήνα περίπου. Έτσι η άμεση απειλή του εθνολαϊκισμού για την Ευρώπη αποτρέπεται επιτυχώς. Δεν ηττάται όμως στη ρίζα της. Και αυτό είναι ένα μείζον πρόβλημα. Αλλά ο Μακρόν ως πρόεδρος θα αποκαταστήσει τη σχέση Γαλλίας – Γερμανίας με κύριο στόχο μεταξύ άλλων την προώθηση ενός προγράμματος για την ολοκλήρωση της ευρωζώνης και την εμβάθυνση της ενοποίησης σε κρίσιμους τομείς. Έτσι η Ευρώπη φαίνεται να ξεπερνά τον υπαρξιακό κίνδυνο που αντιμετώπιζε. Οι εκλογές στη Γερμανία το Σεπτέμβριο δεν περικλείουν καμιά υπαρξιακή απειλή, είτε επανεκλεγεί η Α. Μέρκελ (CDU) είτε ο Μ. Σουλτς (SPD). Ενώ αυτή για τη Βρετανία (8 Ιουνίου) αντιμετωπίζεται με επιδεικτική αδιαφορία από την Ευρώπη.
Για την Ελλάδα, η ανάδειξη Μακρόν στη Γαλλική προεδρία αντιπροσωπεύει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Στο μέτρο που σταθεροποιούνται και ενισχύονται Ευρώπη και ευρωζώνη ενισχύεται και η Ελλάδα. Γι’ αυτό και προκαλεί επιεικώς απορία η δημόσια υποστήριξη από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ του υποψηφίου της βαθειάς αριστεράς Ζαν Λυκ Μελανσόν, η ενδεχόμενη εκλογή του οποίου θα προκαλούσε, αν όχι τη διάλυση, οπωσδήποτε την παράλυση της Ευρώπης (και θα οδηγούσε την Ελλάδα στο απόλυτο κενό…).