Μενου

Δυο λέξεις για τις μεταρρυθμίσεις

Νίκος Γκιώνης 11 Μαρ 2015
Άρθρα

  1. Μια μεταρρύθμιση έχει δύο παραμέτρους, την στοχαστική και την εμπράγματη, δηλ. την νοητική και νοηματική σύλληψη και την ποσοτικοποιημένη υλοποίησή της, ίσως και σταδιακά.
    2. Απαραίτητη συνθήκη είναι η μέσου βαθμού ύπαρξη ενός περιβάλλοντος, που να την ευνοεί.
    3. Υπάρχουν μεταρρυθμίσεις που ευνοούν συνολικώς τους πάντες και δεν χρειάζονται ρήξεις όπως το ΤAXIS ή τα ΚΕΠ, αλλά και μεταρρυθμίσεις όπως το Ασφαλιστικό, που αλλάζουν κατεστημένες αντιλήψεις και συναντούν αναχώματα καταστροφής ενέργειας καμωμένα από βολεμένους, καλοπερασάκηδες και άλλες κατηγορίες νεοελλήνων, που εκόντες – άκοντες είναι αντιΔιαφωτιστές.
    4. Αν οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις είναι πιο εφικτές οικονομικά , εντούτοις εμφανίζουν δυσκολίες εφαρμοσιμότητας, κυρίως γιατί στοχεύουν σε χρονίζοντα καθηλωτικά ιδεολογήματα. Αντίθετα οι ορισμοί, που περιγράφουν τις παραγωγικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, έχουν να κάνουν κυρίως με το πως νοούνται από την κάθε Κυβέρνηση.
    5. Σήμερα οι όποιες  εξαγγελίες μεταρρυθμίσεων αφορούν σε μιαν ιδιόμορφη επιστροφή σε παρελθοντικά δογματικά στερεότυπα, όπως στην Παιδεία συνολικά, στην απουσία επενδυτικού κλίματος, που θα επιτρέψει ιδιωτικές επενδύσεις σε αντικρατικιστική κατεύθυνση με την φυσιολογική αποδοχή του κέρδους ή της ζημιάς και της αναδιανεμητικής πολιτικής παραγόμενου εθνικού πλούτου ή όχι.
    6. Για να μπορέσεις να προτείνεις, πρέπει πάντα να ορίσεις το ευρύ γήπεδο ελεύθερης ιεράρχησης στόχων και προτεραιοτήτων. Το να θέτεις τώρα μιαν  αντζέντα γενικόλογων δυνητικών μεταρρυθμίσεων,  οι  περισσότερες των οποίων απουσιάζουν από το πεδίο σκέψης και  βούλησης των ιθυνόντων, από επιλογή  τους, είναι σαν τον μελλοθάνατο που αντί να σκέπτεται πως κι αν μπορεί να δραπετεύσει, φαντασιώνεται κάτι όμορφο σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας, που δεν έχει.
    7. Χρειάζεται να υπάρχει χώρα και χώρος εντός της Ευρώπης και των κάθε μορφής κεκτημένων της ως πλαισίων λειτουργίας, αλλά και  τμηματικών μετεξελίξεών τους,  επιπλέον απαιτείται δάνεια χρηματοδότηση, αποδοχή των κανόνων της ελεύθερης αγοράς και κατόπιν ιεράρχηση στόχων και προτεραιοτήτων θεσμικού και οικονομικού χαρακτηρισμού. Αλλιώτικα η μεταρρύθμιση περιπίπτει σε επαναληπτική λεκτική  μονομανία, χωρίς πρώτα την κατασκευή περιβάλλοντος για την υλοποίησή της , είναι   δε  φύλο συκής απραξίας δομικής αντιπολίτευσης.
  2. Ένα περιβάλλον, όπου διεθνείς ξεπερασμένες αναπτυξιακές τροπές, τείνουν να κυριαρχήσουν εις βάρος των καινοτομιών και του ρασιοναλισμού, σε συνδυασμό με το τεράστιο πρόβλημα  ρευστότητας, δημιουργούν κλίμα ιεραρχημένων απορρυθμίσεων, που βαφτίζονται αλλαγές με άλφα μικρόν, οδηγώντας σε μια περίκλειστη ουσιαστικά πολιτεία, που στο όνομα του λαού εξυπηρετεί κυρίως τις συντεχνίες.
  3. Θα ευχόμουν η παρούσα κυβέρνηση να μην ανήκε σ’ αυτή την κατηγορία, αλλά τότε δε θα ‘ταν αυτό που είναι, δηλαδή μια οπορτουνιστική δημαγωγική συλλογικότητα.
  4. Προφανώς και θα στηριχτεί το κάθε μεμονωμένο καλό, κάθε τι που φέρει κόκκο προορατικότητας και μεταρρύθμισης, αλλά το πεδίο το πλατύ για την πολλή δουλειά στις κοστοβόρες αντιποπουλιστικές έξυπνες μεταρρυθμίσεις θα λείπει, κι αυτό θα πρέπει να επανεύρουμε ή  να φτιάξουμε απαρχής .
  5. Η επανάληψη γλυκών επικλήσεων, δεν είναι παρά σαν τα κέρινα ομοιώματα, αδύναμα, που στην πρώτη ζεστασιά θα λιώσουν, χωρίς σημάδι στερεότητας.