Προτάθηκε πρόσφατα , προκειμένου ο προοδευτικός χώρος να βρει μία κοινά αποδεκτή διαδικαστική λύση «περί του νέου φορέα», να στηθούν δύο κάλπες: μία για την εκλογή του κεντρικού ηγετικού προσώπου και μία για να αποφασιστεί το «είδος» του νέου φορέα – ομοσπονδιακός ή ενιαίος;
Δύο παρατηρήσεις, ελπίζω εποικοδομητικές:
- Αν υποθέσουμε πως οι δύο κάλπες «είναι μία κάποια λύσις» ,γιατί να είναι ταυτόχρονες;
Η λογική επιτάσσει πρώτα να λυθεί το θέμα του τι είδους φορέα θέλουμε και κατόπιν να κληθεί ο κόσμος να επιλέξει την ηγεσία που θα ανταποκρίνεται καλύτερα σε αυτή την επιλογή. Αν , για παράδειγμα, προκριθεί η επιλογή του ομοσπονδιακού φορέα, πως και γιατί να διεκδικήσει την ηγεσία, ένα πολιτικό πρόσωπο που πιστεύει πως η επιλογή αυτή είναι καταστροφική ; Φυσικά, κάτι παρόμοιο ισχύει και στην άλλη περίπτωση : πολιτικοί που έχουν ταχθεί υπέρ του ομοσπονδιακού φορέα πως θα ζητήσουν να ηγηθούν ενός νέου, ενιαίου φορέα που καταλύει την πολιτική και οργανωτική αυτονομία των επιμέρους κομμάτων; (μία αυτονομία που είχε διαφημιστεί στα μέλη κάποιων κομμάτων ως βασικός όρος για τη σύμπραξη με « νεκρά κόμματα», όπως οι ίδιοι παλαιότερα έλεγαν..).
Το να προηγηθεί η ψηφοφορία για το είδος του φορέα, συμβάλλει επίσης και στη μαζικότητα της εκλογικής διαδικασίας (άρα και στην αυθεντικότερη έκφραση της βάσης) αφού μπορούν να προσέλθουν και όσοι προοδευτικοί πολίτες θέλουν να εκφράσουν τη γνώμη τους για το θέμα, χωρίς να προσμετρηθούν υποχρεωτικά στο Μητρώο Μελών ενός υπό διαμόρφωση φορέα με τον οποίο πιθανώς στο εγγύς μέλλον αποδειχθεί πως δεν έχουν πολλά κοινά σημεία.
- Κατά την πορεία προς την κάλπη είναι προφανές πως θα πρέπει τα κόμματα, οι κινήσεις και οι διάφορες πρωτοβουλίες να διατυπώσουν ανοιχτά και καθαρά την άποψη τους για το τι είδους φορέα θέλουν και να προσπαθήσουν να πείσουν για την άποψη τους (ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, για την αλλαγή της άποψης τους…). Μέχρι στιγμής έχουν μιλήσει ανοιχτά σχεδόν όλοι (ΔΗΜΑΡ, ΚΙΔΗΣΟ, Κινήσεις Πολιτών, Ώρα Αποφάσεων) – πλην Λακεδαιμονίων: το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πάρει θέση. Στη συνδιάσκεψη έβαλε ως ανοιχτές προοπτικές και τις δύο εκδοχές , και ομοσπονδιακό κόμμα και ενιαίος φορέας. Η ηγεσία του δεν έχει άποψη; Έχει άποψη αλλά δεν τη διατυπώνει; Θα τη διατυπώσει αργότερα αφού πρώτα εγκλωβίσει όσους είναι πρόθυμοι να εγκλωβιστούν; Την επεξεργάζεται με βραδύτητα ως οπαδός του «αργότερα βλέπουμε»; Ακολουθεί την πεπατημένη της χρεωκοπίας «κάνε πάνω από όλα επικοινωνία και άσε την πολιτική»;
Είναι βέβαιο πως μέχρι το τέλος του έτους οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες στο πολιτικό σκηνικό. Ένα ισχυρό προοδευτικό κόμμα είναι η λύση στο πολιτικό αδιέξοδο. Αλλά πρέπει να είναι πραγματικά ένα, δηλαδή ενιαίο- αλλιώς θα δυσκολευθεί να διαδραματίσει κάποιο προοδευτικό ρόλο…