«Οι Σειρήνες έχουν ένα τρομερότερο όπλο κι από το τραγούδι. Τη σιωπή τους», Φραντς Κάφκα, Μικρά διηγήματα, «Γνώση», μτφ. Μαρλένα Γεωργιάδη, Αθήνα 1982, 88.

Κι οι αναστοχασμοί, κι οι εκκαθαρίσεις, κι οι παραδοχές τέλος. Εν συνόλω. Σάμπως οδηγούν πουθενά. Σχετικά όλα. Άδειο το ποτήρι. Ή πλήρες κενού; Επανήλθε η ομαδάρα μας ο Ηρόδοτος στη Β? Εθνική (SL 2) ή ανεβήκαμε κατηγορία; Με τον κασμά και τη βαριά ασεβούμε στα κάποτε είδωλά μας. Θέλαμε, λαχτάρα μας να επικοινωνήσουμε και να χαράξουμε ειρήνη. Όλοι, όλες μαζί. Έτσι δυο χρόνια πριν. Ανακούφιση. Ο εφιάλτης τέλος. Άλλωστε κι ο μπαμπάς τού Κυ. δεν ήταν που έσπρωξε το γέρο στον ανένδοτο;

Δρόμος πολύς μάς πήρε για τα απλούστερα. Κι ας είχαμε βρεθεί στο οδόφραγμα μία Απριλίου 1990, όταν οι Χρονογιώργηδες πυροβολούσαν στην Αλικαρνασσό αδιακρίτως και έμεινε ορφανός ο συμμαθητής μας. Ομολογώ από την κακοποίησή τους το διάστημα 2015-19 κοινωνία και πολιτεία δεν μπορούν εύκολα να αποκατασταθούν, οπότε ότι παραμερίζουμε τα τρυφερά βιώματά μας για χάρη της ύστατης δημοκρατικής συνεννόησης ίσως δεν αποτελεί το επίζηλο αντίτιμο. Ας είναι. Ας είναι και οι ελαφρές καρδιές, ο μικρομέγαλος εθνικισμός, οι ΟΧΙ που βολεύονται πρώτοι, οι ένστολοι παντού. Οι άλλοι στάθηκαν χειρότεροι. Όντως! Ήταν.

Οι κίνδυνοι ωστόσο από την οιηματική κυβερνητική μερίδα που είναι και επιμένει να αγνοεί πως η δημοσκοπική πρωτοπορία της δε συνιστά συγχωροχάρτι δυο χρόνια μετά αλλά εμφατική ευθύνη ενόψει της μέλαινας πραγματικότητας θα έπρεπε να μας ενεργοποιούν. Κι ας πληρώσαμε το αντίτιμο των παραδοχών. Της αυτοκριτικής. Η λογική προσφέρεται αφειδώς. Για αυτό δε θέλγει κανέναν. Για αυτό και οι νυν συνεχίζουν έναν ??κομψευμένο?? εθνολαϊκισμό.

Κυριαρχούν οι κυβερνώντες, επειδή κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πόσο χειρότεροι αποδείχθηκαν οι προηγούμενοι. Μια κυβέρνηση που συμπυκνώνεται στο επιχείρημα «Πιερρακάκης». Ακόμη και το πειστικότατο επιχείρημα «Τσιόδρας» δυστυχώς τέλειωσε. Το άλλο, το επιχείρημα «Ταλλεϋράνδος-φον Κλάουζεβιτς-Δένδιας» απλώς μια φενάκη ή «Η περιγραφή ενός αγώνα».

Διά ταύτα: επισήμως μετά την υπαγωγή μου στη λίστα ως ενός από τους επίδοξους μίσθαρνους των NYT τυπικά εγκαινιάζω απέναντι και ως αντίδραση στα γκόλντεν μπόις την οικονομολογική συντροφιά τών Τσινκ Σίστερ[ς] (του τσίγκου όχι του «σπίρτου»,  «σπιντ» επουδενί) με μόνη εκπρόσωπο του αδελφάτου μας την αφεντιά μου (παρεξηγημένη έτσι κι αλλιώς όπως είναι). Έτσι:

Α?. Προειδοποιούμε! Οι ελληνικές τραπεζες βρίσκονται σε κάκιστο επίπεδο διαχείρισης, και αυτό με κρατική ευθύνη εν μέσω πολλαπλών προβλημάτων και χρηματοδοτικών υπερ-αναγκών. Β?. Εγκαλούμε το ΔΝΤ για την πρόσφατη διακριτικά ήπια κριτική του στην ελληνική κυβέρνηση εν σχέσει προς το τραπεζικό. Γ?.  Επισημαίνουμε την αποπροσανατολιστική αφωνία  των δανειστών και εταίρων της χώρας για την αναίτια αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα (οι τόσες δίκαια καταβληθείσες προσπάθειες 2009-2014 πάνε… περίπατο). Δ?. Προ(σ)καλούμε σε άμεσο διάλογο περί του ογκωδέστατου άχθους του εσωτερικού κρατικού χρέους, το οποίο παραλύει την ήδη φεουδαλιστικώς ρυθμισμένη οικονομία μας. Ε?. Επισημαίνουμε τον κίνδυνο από την ανυποληψία του ζητήματος των ελλειμμάτων στην προοπτική κατάρτισης των δημοσίων προϋπολογισμών. Στ΄. Ερωτούμε:

‒Από πότε ο Πρωθυπουργός μετεστράφη σε μερκαντιλιστή ή τράπηκε σε σκεπτικιστή τού επικρατούντος παγκοσμίου οικονομικού συστήματος και αποφεύγει να οδηγήσει τη χώρα σε μαζικό, χαμηλό και επωφελή δανεισμό;

‒Τώρα αντί για τα νταούλια «τους σέρνουμε» λόγω πανδημίας (και δυστοκίας του εμβολιαστικού α-προγραμματισμού μας);

‒Έως πότε οι ελληνικές επιχειρήσεις εκτός της πανδημίας θα κινδυνεύουν από την ελληνική αμετροέπεια στην εξωτερική πολιτική, βορείως, ανατολικώς και νοτίως;

‒Περιμένει ο Υπ.Οικ. να φροντίσει για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα εκ νέου ο συμπαθέστατος Βόλφγκαγκ Σόιμπλε; Δε γνωρίζει ότι έχει μετακινηθεί στην Προεδρία της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας;

‒Ποια θα είναι η, σχετικοποιημένη, παρακαταθήκη τού Κυ.Μ. στους επόμενους; Φεουδαρχία χωρίς μνημόνιο; 

‒Η ΝΔ (μόνον, όπως πανταχόθεν και πολλαπλώς τονίζεται) κυβέρνηση της χώρας απέσεισε τη δυστοπία γκουλάγκ με δραχμή και προωθεί το όραμα της προκαπιταλιστικής δίχως καμιά κοινωνική κινητικότητα (χωρίς τραπεζικό σύστημα) Ελλάδας (τιμής και μνήμης ένεκεν του 21 ή αντιστρόφως);

‒Το ασφαλιστικό σύστημα οφείλει να μη στηρίζει τον προϋπολογισμό ούτε το αντίστροφο. Δεν πρέπει όμως οπωσδήποτε και επειγόντως να υποστηρίζει το τραπεζικό σύστημα που η ίδια η κυβέρνηση αρνείται πεισματωδώς να στηρίξει.Ή όχι; 

‒Όχι; Ξανά; 

Ελευθερία Δικαιοσύνη προϋποθέτει να προάγουμε δημοκρατική αντιπολίτευση προς όσους βρίσκονται πολιτικά, κοινωνικά, οικονομολογικά ενάντια στην Πρόοδο και την Ισότητα ή εν γένει αδιαφορούν σχετικά. Αυτό μάς τοποθετεί δυναμικότερα σε αντιπαράθεση με κάθε συντηρητική ομάδα τής ελληνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής, ιδιαίτατα το ΣΥΡΙΖΑ.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ